Geceler uzundu, özellikle de yalnız geçiyorsa. Gökyüzünde yıldızlar parıldarken, içimdeki boşluk her geçen dakika daha da derinleşiyordu. Yalnızlık, bir yorgan gibi üzerime çökmüştü ve onun sıcaklığı olmadan, bu yorganın altında nefes almak bile zor geliyordu.
"Yaklaş gel, otur yanıma," diye...