Kulaklarının üzerine binen en güzel yüktür gözlük sapları. Zaten gözlük dediğin, burun ve kulakla yakın dosttur. Onlar olmazsa nerede durur? Tak çıkar tak çıkar… Gör bakalım dünya nasıl da çabuk değişebilir.
Gözlükle rahat görürken, gözlüksüz zor görür bazı gözler. O yüzden kalın veya ince camlar yazılır reçetenize. Zaten reçeteyi yazarken de doktorların gözlükleri olur gözünde. Hiç uzaktaki bir nesneye gözlerini teker teker kırpıp baktın mı? İki gözle görmekle, tek gözle görmek ne kadar farklı değil mi? Bir gözünü kırpabilen diğerini kırpamazmış. Ben solu kırpabiliyorum. Sağa gelince beceremiyorum. İşaret parmaklarını kullan ve “tık tık” sırayla kapat gözlerini. Eşyalar ne kadar çabuk kayıyorlar bir sağa bir sola, hayret edeceksin.
Dedem babaanneme mektup yazarken “İki gözüm.” dermiş. Telefonda konuşurken “Kara gözlerinden öpüyorum.” diyor bana. İnsanlar birbirlerinin gözlerini seviyorlar. Ben de seviyorum gözlerimi, daha iyi görmemi sağlayan gözlüklerimi de. Camları kalın sapları da mavi. Biraz ağır geliyordu ilk başta ama zamanla alışıyor insan. Taa karşı binadaki balkona konan güvercini, güvercini görünce ağaca tırmanan kediyi izleyebilmek ne kadar da güzel. Bunun için teşekkür ediyorum, mavi saplı gözlüğümü bulan gözlükçü amcaya.
Gözlükler iyi bakım ister. Kullandıkça kirlenir onlar da. Nasıl ellerimizi, saçlarımızı yemek yediğimiz tabaklarımızı yıkıyor, temizliyorsak gözlüklerimizi de temizlememiz gerekir. Öncelikle suyla yıkanır, sonra güzelce silinir. Silmek için gözlükçü amcanın verdiği bez kullanılır. Çünkü iyi temizler. Her tarafını güzelce silmek, kir, leke bırakmamak gerekir. İlk başta zorlansanız da herkes kendi gözlüğünü temizleyebilmeli değil mi? Temizlikle bitmedi her iş. Bir de gece bakımı vardır gözlüklerin. Bu iş için de gözlükçü amcaya müracaat edin. Size muhakkak bir gözlük kabı vermiştir. Vermediyse isteyin. Almadan hiçbir yere gitmeyin. Biz uyumak için başımızı yastığa koymak isteriz ya, gözlükler de gözlük kabına uzanmak isterler. Yoksa uyurgezer biri yanlışlıkla üzerine basabilir. Sabah olunca “Ahhh neredeydi?” diye aramaya başlayabiliriz. Gözlükleri uykudan önce evine göndermeli, dinlenmesine izin verilmelidir.
Görmek ne güzel, ne hoş ne renkli…
Gözlükle rahat görürken, gözlüksüz zor görür bazı gözler. O yüzden kalın veya ince camlar yazılır reçetenize. Zaten reçeteyi yazarken de doktorların gözlükleri olur gözünde. Hiç uzaktaki bir nesneye gözlerini teker teker kırpıp baktın mı? İki gözle görmekle, tek gözle görmek ne kadar farklı değil mi? Bir gözünü kırpabilen diğerini kırpamazmış. Ben solu kırpabiliyorum. Sağa gelince beceremiyorum. İşaret parmaklarını kullan ve “tık tık” sırayla kapat gözlerini. Eşyalar ne kadar çabuk kayıyorlar bir sağa bir sola, hayret edeceksin.
Dedem babaanneme mektup yazarken “İki gözüm.” dermiş. Telefonda konuşurken “Kara gözlerinden öpüyorum.” diyor bana. İnsanlar birbirlerinin gözlerini seviyorlar. Ben de seviyorum gözlerimi, daha iyi görmemi sağlayan gözlüklerimi de. Camları kalın sapları da mavi. Biraz ağır geliyordu ilk başta ama zamanla alışıyor insan. Taa karşı binadaki balkona konan güvercini, güvercini görünce ağaca tırmanan kediyi izleyebilmek ne kadar da güzel. Bunun için teşekkür ediyorum, mavi saplı gözlüğümü bulan gözlükçü amcaya.
Gözlükler iyi bakım ister. Kullandıkça kirlenir onlar da. Nasıl ellerimizi, saçlarımızı yemek yediğimiz tabaklarımızı yıkıyor, temizliyorsak gözlüklerimizi de temizlememiz gerekir. Öncelikle suyla yıkanır, sonra güzelce silinir. Silmek için gözlükçü amcanın verdiği bez kullanılır. Çünkü iyi temizler. Her tarafını güzelce silmek, kir, leke bırakmamak gerekir. İlk başta zorlansanız da herkes kendi gözlüğünü temizleyebilmeli değil mi? Temizlikle bitmedi her iş. Bir de gece bakımı vardır gözlüklerin. Bu iş için de gözlükçü amcaya müracaat edin. Size muhakkak bir gözlük kabı vermiştir. Vermediyse isteyin. Almadan hiçbir yere gitmeyin. Biz uyumak için başımızı yastığa koymak isteriz ya, gözlükler de gözlük kabına uzanmak isterler. Yoksa uyurgezer biri yanlışlıkla üzerine basabilir. Sabah olunca “Ahhh neredeydi?” diye aramaya başlayabiliriz. Gözlükleri uykudan önce evine göndermeli, dinlenmesine izin verilmelidir.
Görmek ne güzel, ne hoş ne renkli…
Rabia GÜLCAN
