2D ve 3D çizim arasındaki fark nedir? Cevap oldukça basit.
2D (iki boyutlu) olarak çizdiğimizde, kağıt üzerinde hacim efekti olmayan bir eskiz üretiriz. Aslında dikkate alınan tek şey, nesnemizin genişliği ve yüksekliğidir. Ancak 3D olarak çizdiğimizde üçüncü bir boyut ekliyoruz: derinlik.
Gözün gerçekte gözlemlediği küçük ayrıntılara daha sadık kaldığını düşünürsek, 3 boyutlu çizimin bir çizimi daha gerçekçi kıldığını rahatlıkla söyleyebiliriz. Rölyefleri ve mesafeleri kopyalar ve insan yüzü dahil ne çiziyorsanız gerçekte sahip olduğu oranları korur. 3D çizim, perspektiften optik illüzyonlara kadar birçok konuda bilgi gerektirir ve dolayısıyla da 3 boyutlu çizimlerde ustalaşmak yetkinlik ister.
Peki sanatçılar bu çizim tekniklerinde nasıl tamamen ustalaşıyor? Düz bir çizimin sayfadan fırlıyormuş yanılsaması nasıl verilir?
Öncelikle, bir çizimde hacim oluşturmak için bilmeniz gereken ilk şey, perspektifti nasıl çizeceğinizdir.
Perspektif, iki boyutlu yüzeye üç boyutlu etki verebilmek için nesne ve mekan görünümünün belirli teknikler kullanılarak çizilmesidir.
Yazar, mekanın derinliğini dikkate alır ve nesneyi kendi bakış açısında gördüğü şekilde yeniden üretir.
Gözlerinizi gerçek anlamda kullanmanız ve nesnenizin oranlarını mümkün olduğunca iyi bir şekilde kavramanız gerekir. Karakterleri veya nesneleri derinliğin etkilerini doğru bir şekilde gözlemleyerek kağıda dökmeniz iyi bir 3D çizim için olmazsa olmazdır.
Bazı sanatçılar çalışmalarında bir başka perspektif türünü kullanır: atmosferik perspektif
Atmosferik perspektif, bir kamera çekimine benzer. Bu teknikte, ön planda olan net ve keskin bir şekilde çizilir, ancak ne kadar derinlemesine bakarsanız detaylar da o kadar silikleşir. Bazı sanatçılar bu derinlik efektini yaratmak için renkler ve gradyanlar üzerinde de oynarlar: renkler ne kadar soğuksa, detaylar da o kadar siliktir.
Bu, 15. yüzyılın Flaman ressamları tarafından geliştirilen ve kullanılan bir tekniktir. Ayrıca, Leonardo da Vinci'nin eserlerinde, özellikle de hepimizi bildiği Mona Lisa eserinde bu teknik uygulanmıştır.
2D (iki boyutlu) olarak çizdiğimizde, kağıt üzerinde hacim efekti olmayan bir eskiz üretiriz. Aslında dikkate alınan tek şey, nesnemizin genişliği ve yüksekliğidir. Ancak 3D olarak çizdiğimizde üçüncü bir boyut ekliyoruz: derinlik.
Gözün gerçekte gözlemlediği küçük ayrıntılara daha sadık kaldığını düşünürsek, 3 boyutlu çizimin bir çizimi daha gerçekçi kıldığını rahatlıkla söyleyebiliriz. Rölyefleri ve mesafeleri kopyalar ve insan yüzü dahil ne çiziyorsanız gerçekte sahip olduğu oranları korur. 3D çizim, perspektiften optik illüzyonlara kadar birçok konuda bilgi gerektirir ve dolayısıyla da 3 boyutlu çizimlerde ustalaşmak yetkinlik ister.
Peki sanatçılar bu çizim tekniklerinde nasıl tamamen ustalaşıyor? Düz bir çizimin sayfadan fırlıyormuş yanılsaması nasıl verilir?
Öncelikle, bir çizimde hacim oluşturmak için bilmeniz gereken ilk şey, perspektifti nasıl çizeceğinizdir.
Perspektif Çizimi Nasıl Yapılır?
Perspektif, iki boyutlu yüzeye üç boyutlu etki verebilmek için nesne ve mekan görünümünün belirli teknikler kullanılarak çizilmesidir.
Yazar, mekanın derinliğini dikkate alır ve nesneyi kendi bakış açısında gördüğü şekilde yeniden üretir.
- Ön perspektif: Göz, sahneye önden bakar. Çizim, göz hizasındaki ufuk çizgisine dayanır ve tüm çizgiler tek bir kaçış noktasında buluşur.
- Eğik perspektif: Bunu iki yönde görebiliriz. Kompozisyonun iki ufuk noktası vardır. Bu tür bir perspektif, gerçek şekillerini ve derinliklerini hesaba katarak küpleri ve diğer geometrik şekilleri çizmenize imkan sağlayacak iki kaçış noktası kullanır.
- Hava perspektifi: Burada, nesnenin tüm boyutlarını üç kaçış noktasında da göstererek dikkate alırız. Bu, özellikle de mobilya çizmek için ağırlıklı olarak mimaride kullanılan en gerçekçi bakış açısıdır.
Gözlerinizi gerçek anlamda kullanmanız ve nesnenizin oranlarını mümkün olduğunca iyi bir şekilde kavramanız gerekir. Karakterleri veya nesneleri derinliğin etkilerini doğru bir şekilde gözlemleyerek kağıda dökmeniz iyi bir 3D çizim için olmazsa olmazdır.
Bazı sanatçılar çalışmalarında bir başka perspektif türünü kullanır: atmosferik perspektif
Atmosferik perspektif, bir kamera çekimine benzer. Bu teknikte, ön planda olan net ve keskin bir şekilde çizilir, ancak ne kadar derinlemesine bakarsanız detaylar da o kadar silikleşir. Bazı sanatçılar bu derinlik efektini yaratmak için renkler ve gradyanlar üzerinde de oynarlar: renkler ne kadar soğuksa, detaylar da o kadar siliktir.
Bu, 15. yüzyılın Flaman ressamları tarafından geliştirilen ve kullanılan bir tekniktir. Ayrıca, Leonardo da Vinci'nin eserlerinde, özellikle de hepimizi bildiği Mona Lisa eserinde bu teknik uygulanmıştır.
