Minik Pamuk, sekiz yaşındaydı ve dünyanın en büyük maceracı ruhlu çocuğu olduğuna sıkıca inanırdı. Bu inancı, genellikle başına türlü türlü belalar açsa da, Pamuk'un yaşam enerjisini hiç tüketmezdi. Bir gün, dedesinin bahçesindeki dondurma kamyonunun rengarenk bayrağını gördüğünde, dünyanın en büyük macerasının başlamak üzere olduğunu hissetti.
Dondurma kamyonu, sıradan bir dondurma kamyonu değildi. Parıldayan renkleri, garip şekillerdeki dondurmaları ve gülümseyen, garip bir sakalı olan dondurmacı amca ile oldukça gizemliydi. Pamuk, diğer çocukların çikolata ve vanilyaya yönelirken, en alttaki, koyu kırmızı ve garip bir şekilde parıldayan dondurmaya doğru uzandı.
"Bu ne?" diye sordu Pamuk, merakla.
Dondurmacı amca, göz kırparak, "Bu, özel bir dondurma, yavrum. 'Ateşten Nefesi' diye geçiyor." dedi. "İçinde bir sürpriz var."
Pamuk, sürpriz sözcüğüne karşı koyamadı. "Bir sürpriz mi? Ne sürprizi?"
"Şimdilik bir sır!" dedi dondurmacı amca, gizemli bir gülümsemeyle. "Ama sana söyleyeyim, tadına bakınca asla unutamayacaksın!"
Pamuk, heyecanla dondurmayı aldı. İlk lokmada, nefis bir tatlılık yayıldı ağzında. Çilek miydi, yoksa vişne mi? Tadı biraz farklıydı, ama oldukça güzel. İkinci lokmada, dilinde hafif bir yanma hissetti. Üçüncü lokmada ise... ateş püskürttü!
Pamuk'un gözleri yaşardı, ağzı yanıyordu, burnundan duman çıkıyormuş gibi hissediyordu. Dondurma kamyonu, uzaklaşırken, Pamuk, ateş püskürterek, bağırmaya başladı: "Bu bir tuzak! Bu bir tuzak!"
Dedesi, bahçedeki gürültüyü duyunca telaşla koştu geldi. Pamuk'u ağlarken görünce, durumu anladı.
"Aman Tanrım, Pamuk! Ne oldu sana?" dedi dedesi, telaşla. "Bu dondurmanın içinde acı biber mi varmış?"
Pamuk, gözyaşları içinde başını salladı. "Ateşten Nefesi! Çok acıydı!"
Dedesi, Pamuk'a bir bardak süt verdi. Pamuk, sütü büyük bir iç çekişle içti. Acı biberin yanma hissi azalsa da, Pamuk'un burnu ve gözyaşları hala devam ediyordu.
O günden sonra, Pamuk'un 'Ateşten Nefesi' dondurması ile olan macerası, köyün en komik hikayelerinden biri haline geldi. Pamuk, yıllarca bu hikayeyi anlatırken hep kahkaha atardı. Ama bir daha asla, bilmediği bir dondurmanın tadına bakmamaya yemin etmişti. En azından, dondurmacı amca 'özel sürpriz' dediği zaman. O gün anladı ki, bazı maceraların, gerçekten de çok acı sonuçları olabiliyordu.
Dondurma kamyonu, sıradan bir dondurma kamyonu değildi. Parıldayan renkleri, garip şekillerdeki dondurmaları ve gülümseyen, garip bir sakalı olan dondurmacı amca ile oldukça gizemliydi. Pamuk, diğer çocukların çikolata ve vanilyaya yönelirken, en alttaki, koyu kırmızı ve garip bir şekilde parıldayan dondurmaya doğru uzandı.
"Bu ne?" diye sordu Pamuk, merakla.
Dondurmacı amca, göz kırparak, "Bu, özel bir dondurma, yavrum. 'Ateşten Nefesi' diye geçiyor." dedi. "İçinde bir sürpriz var."
Pamuk, sürpriz sözcüğüne karşı koyamadı. "Bir sürpriz mi? Ne sürprizi?"
"Şimdilik bir sır!" dedi dondurmacı amca, gizemli bir gülümsemeyle. "Ama sana söyleyeyim, tadına bakınca asla unutamayacaksın!"
Pamuk, heyecanla dondurmayı aldı. İlk lokmada, nefis bir tatlılık yayıldı ağzında. Çilek miydi, yoksa vişne mi? Tadı biraz farklıydı, ama oldukça güzel. İkinci lokmada, dilinde hafif bir yanma hissetti. Üçüncü lokmada ise... ateş püskürttü!
Pamuk'un gözleri yaşardı, ağzı yanıyordu, burnundan duman çıkıyormuş gibi hissediyordu. Dondurma kamyonu, uzaklaşırken, Pamuk, ateş püskürterek, bağırmaya başladı: "Bu bir tuzak! Bu bir tuzak!"
Dedesi, bahçedeki gürültüyü duyunca telaşla koştu geldi. Pamuk'u ağlarken görünce, durumu anladı.
"Aman Tanrım, Pamuk! Ne oldu sana?" dedi dedesi, telaşla. "Bu dondurmanın içinde acı biber mi varmış?"
Pamuk, gözyaşları içinde başını salladı. "Ateşten Nefesi! Çok acıydı!"
Dedesi, Pamuk'a bir bardak süt verdi. Pamuk, sütü büyük bir iç çekişle içti. Acı biberin yanma hissi azalsa da, Pamuk'un burnu ve gözyaşları hala devam ediyordu.
O günden sonra, Pamuk'un 'Ateşten Nefesi' dondurması ile olan macerası, köyün en komik hikayelerinden biri haline geldi. Pamuk, yıllarca bu hikayeyi anlatırken hep kahkaha atardı. Ama bir daha asla, bilmediği bir dondurmanın tadına bakmamaya yemin etmişti. En azından, dondurmacı amca 'özel sürpriz' dediği zaman. O gün anladı ki, bazı maceraların, gerçekten de çok acı sonuçları olabiliyordu.
