Afrika'nın kalbinde, yemyeşil ağaçların ve parlak renkli çiçeklerin arasında, Şakir adında muzlara bayılan bir maymun yaşardı. Şakir, diğer maymunlardan biraz farklıydı; biraz sakardı, biraz da komikti. Uzun kolları ve kocaman kulakları vardı. Muz gördüğü zaman gözleri parlar, elleri titrerdi.
Şakir'in yaşadığı ormanda, muz ağaçları her yerdeydi. Ama Şakir için en özel muzlar, ormanın en derinliklerinde, yaşlı Bilge Maymun'un bahçesindeydi. Bilge Maymun, tüm maymunların saygı duyduğu, uzun beyaz sakallı ve gözlüklü bir maymundu. Bahçesindeki muzlar ise kocaman, sulu ve lezzetliydi.
Bir gün, Şakir dayanamadı. Midesi guruldamaya, zihni muzlarla dolmaya başladı. "Bilge Maymun'un bahçesine bir göz atayım," diye düşündü ve usulca Bilge Maymun'un bahçesine doğru ilerledi.
Bahçe, renk renk çiçeklerle süslenmiş, tam bir cennet gibiydi. Muz ağaçları ise dallarından sarkan sarı, davetkar muzlarla doluydu. Şakir'in gözleri yuvalarından fırladı. Sanki hayatının en güzel anını yaşıyordu. Tam o sırada, Bilge Maymun'un sesi duyuldu:
"Şakir, ne yapıyorsun orada?"
Şakir, küçük bir çalıya saklanmaya çalıştı ama uzun kolları ve kocaman kulakları yüzünden pek başarılı olamadı. Bilge Maymun, gülümseyerek yanına geldi.
"Şakir, biliyorum muzları çok seviyorsun," dedi. "Ama biliyorsun, benim bahçemdeki muzlara izin almadan dokunulmaz."
Şakir, mahcup bir şekilde başını yere eğdi. "Ama... ama onlar çok güzeller!" diye mırıldandı.
Bilge Maymun, sakalını sıvazlayarak güldü. "Haklısın, güzeller. Ama sana bir teklifim var. Eğer benim için bahçede bir iş yaparsan, sana en güzel muzları veririm."
Şakir'in gözleri tekrar parladı. "Ne yapmam gerekiyor?" diye sordu heyecanla.
Bilge Maymun, etrafındaki çer çöpü gösterdi. "Şu yaprakları topla, bahçeyi temizle."
Şakir, hemen işe koyuldu. Ama Şakir işte, her zamanki gibi biraz sakardı. Bir yaprağı toplarken ayağı takıldı, dengesini kaybetti ve kocaman bir düşüş yaşadı. Tüm yapraklar havaya uçuştu. Bilge Maymun kahkahalarla güldü.
"Şakir, sen çok komik bir maymunsun!" dedi.
Şakir de gülmeye başladı. Sonra tekrar yaprakları toplamaya koyuldu. Ama bu sefer de bir kelebek gördü, kelebeği takip ederken bir ağaca tosladı. Bahçe, Şakir'in sakarlıklarıyla doluydu.
Bilge Maymun, Şakir'in çabasına hayran kaldı. Sonunda, bahçe temizlendiğinde Şakir terden sırılsıklam olmuştu. Bilge Maymun, ona bahçenin en güzel muzlarını verdi. Şakir, o kadar mutluydu ki sanki dünyalar onun olmuştu.
Muzları yiyerken bir yandan da Bilge Maymun'a sorular sormaya başladı. "Bilge Maymun, muzları nasıl bu kadar güzel yetiştiriyorsun?"
Bilge Maymun, gülümsedi. "Onlara sevgi veriyorum, Şakir. Tıpkı senin gibi, ben de muzları çok seviyorum."
Şakir, o günden sonra her gün Bilge Maymun'un bahçesine gitti. Ona yardım etti, bahçeyi temizledi, çiçekleri suladı. Bilge Maymun da Şakir'e her gün en güzel muzları veriyordu. Şakir, muzları yerken hem karnını doyuruyor, hem de neşeden havalara uçuyordu.
Ve böylece, sakar maymun Şakir, hem muz sevgisini doyasıya yaşadı hem de en iyi arkadaşı Bilge Maymun ile birlikte ormanın en mutlu maymunu oldu.
Şakir'in yaşadığı ormanda, muz ağaçları her yerdeydi. Ama Şakir için en özel muzlar, ormanın en derinliklerinde, yaşlı Bilge Maymun'un bahçesindeydi. Bilge Maymun, tüm maymunların saygı duyduğu, uzun beyaz sakallı ve gözlüklü bir maymundu. Bahçesindeki muzlar ise kocaman, sulu ve lezzetliydi.
Bir gün, Şakir dayanamadı. Midesi guruldamaya, zihni muzlarla dolmaya başladı. "Bilge Maymun'un bahçesine bir göz atayım," diye düşündü ve usulca Bilge Maymun'un bahçesine doğru ilerledi.
Bahçe, renk renk çiçeklerle süslenmiş, tam bir cennet gibiydi. Muz ağaçları ise dallarından sarkan sarı, davetkar muzlarla doluydu. Şakir'in gözleri yuvalarından fırladı. Sanki hayatının en güzel anını yaşıyordu. Tam o sırada, Bilge Maymun'un sesi duyuldu:
"Şakir, ne yapıyorsun orada?"
Şakir, küçük bir çalıya saklanmaya çalıştı ama uzun kolları ve kocaman kulakları yüzünden pek başarılı olamadı. Bilge Maymun, gülümseyerek yanına geldi.
"Şakir, biliyorum muzları çok seviyorsun," dedi. "Ama biliyorsun, benim bahçemdeki muzlara izin almadan dokunulmaz."
Şakir, mahcup bir şekilde başını yere eğdi. "Ama... ama onlar çok güzeller!" diye mırıldandı.
Bilge Maymun, sakalını sıvazlayarak güldü. "Haklısın, güzeller. Ama sana bir teklifim var. Eğer benim için bahçede bir iş yaparsan, sana en güzel muzları veririm."
Şakir'in gözleri tekrar parladı. "Ne yapmam gerekiyor?" diye sordu heyecanla.
Bilge Maymun, etrafındaki çer çöpü gösterdi. "Şu yaprakları topla, bahçeyi temizle."
Şakir, hemen işe koyuldu. Ama Şakir işte, her zamanki gibi biraz sakardı. Bir yaprağı toplarken ayağı takıldı, dengesini kaybetti ve kocaman bir düşüş yaşadı. Tüm yapraklar havaya uçuştu. Bilge Maymun kahkahalarla güldü.
"Şakir, sen çok komik bir maymunsun!" dedi.
Şakir de gülmeye başladı. Sonra tekrar yaprakları toplamaya koyuldu. Ama bu sefer de bir kelebek gördü, kelebeği takip ederken bir ağaca tosladı. Bahçe, Şakir'in sakarlıklarıyla doluydu.
Bilge Maymun, Şakir'in çabasına hayran kaldı. Sonunda, bahçe temizlendiğinde Şakir terden sırılsıklam olmuştu. Bilge Maymun, ona bahçenin en güzel muzlarını verdi. Şakir, o kadar mutluydu ki sanki dünyalar onun olmuştu.
Muzları yiyerken bir yandan da Bilge Maymun'a sorular sormaya başladı. "Bilge Maymun, muzları nasıl bu kadar güzel yetiştiriyorsun?"
Bilge Maymun, gülümsedi. "Onlara sevgi veriyorum, Şakir. Tıpkı senin gibi, ben de muzları çok seviyorum."
Şakir, o günden sonra her gün Bilge Maymun'un bahçesine gitti. Ona yardım etti, bahçeyi temizledi, çiçekleri suladı. Bilge Maymun da Şakir'e her gün en güzel muzları veriyordu. Şakir, muzları yerken hem karnını doyuruyor, hem de neşeden havalara uçuyordu.
Ve böylece, sakar maymun Şakir, hem muz sevgisini doyasıya yaşadı hem de en iyi arkadaşı Bilge Maymun ile birlikte ormanın en mutlu maymunu oldu.
