eğer akrabalarınızdan birileri; almanyadaki hala, isviçredeki teyze, kayserideki dayı, uzaklarda ve görüşme imkanları kısıtlıysa her türk gencinin başına er ya da geç gelecek ya da gelmiş durumdur. aile yanında kalmanız da gerekmez, öğrenci evinden evinize gittiğiniz zaman da sizi bulur bu çile.
akşam yemeği yeniyordur aileyle. laf uzaktaki akrabalardan açılır. telefon açılır, nasılsınızlar hiç görüşemiyoruzlar falan, karşı taraftan önce aile bireyi davranır: "internetten görüşelim var mı internetiniz?". o esnada evin aile gözüyle hacker çocuğu içinden dua ediyordur: "allaam lütfen...". tabii vardır internet her evde olduğu gibi*. ailelerin bilgisayar bilen çocukları telefondadır şimdi, birbirlerine msn adreslerini verirler* hiç tanış olmamalarına rağmen.
-senin adresin ne?
-uyanığımben@cerezforum.com, ama ı değil i onlar, bi de ğ yok g yaz onun yerine.
-arada boşluk var mı?*
-yok yok arada boşluk olmaz. hehe
-tamam.
bilgisayarın başına geçilir, aile arkanda seni kollamaktadır ne yapıyo, nasıl yapıyo öğrenmeye çabalamaktadır. seni heyecan basmıştır, sanki başbakanı amerikan başkanına bağlayacaksndır. bilgisayar yeni formatlanmıştır, webcam'i yeniden kurmak istersin bişeyler olur, hata verir bilgisayar. ebeveynler arkadan baskı yapar: "akşama kadar bilgisayarın başındasın hala öğrenemedin şu mereti". ne yapılır edilir ayarlanır görüşme. ses arada cızırtılı gelir ebeveynler yine bakar sana: "niye böyle yapıyo bu".
görüşme aslında çok sıradandır. herkes tek tek birbirine nasılsınız, iyi misiniz? sorularını yöneltir" sonra "oo sizin oğlan da bayağı büyümüş", "kaça gidiyosun?" tarzı birbirini tanmaya yönelik sorular yöneltilir. o sırada sen "bizim akrabalarımız niye birbirinden kopuk" ya da "ulan yarına proje var harcadığımız vakte bak" diye düşünüyorsundur.
görüşme sonlanır. rahat bir nefes alırsın. bir an önce ebeveynlerinin odadan çıkmasını istersin. ilgisizce bazı sitelere girersin. o sırada baban sorar: "şu bizim emekliliğe bak, ne zaman emekli olabiliyor muşuz öğrenebilir misin?" "tamam babacım bakarım"
