Bir zamanlar, gökyüzü ile yer arasında, ne cennet ne cehennem olan bir diyar varmış. İnsanların iyi ve kötü işlerinin bir araya geldiği, belirsiz bir yer olan @Araf . Bu diyarda yaşayanlardan biri de küçük bir kız çocuğuymuş. Adı, Leyla'ydı. Leyla, annesini çok küçük yaşta kaybetmiş, babası ise onu terk etmişti. Araf'ta bile yalnızlık çekiyordu.
@Araf'ın kalbi, Leyla'nın yüreği kadar soğuktu. Renkleri solmuş, kuşları sessizdi. Leyla, her gece gökyüzüne bakarak yıldızlara annesini sorardı. Bir gece, en parlak yıldız ona cevap verdi. "Korkma Leyla," dedi yıldız, "sevgi her zaman yolunu bulur."
Yıldızın sözleri, Leyla'nın kalbine umut tohumları ekti. Ertesi gün, @Araf keşfe çıktı. Uzun bir yürüyüşün ardından, bir kayanın dibinde minik bir çiçek buldu. Çiçek, diğerlerinden farklıydı. Yaprakları parlıyordu ve kokusu tüm @Araf sarıyordu. Leyla, çiçeği alıp kalbine bastırdı.
Leyla, çiçeği her gün sular, onunla konuşurdu. Çiçek de Leyla'ya karşılık verir gibiydi. Leyla'nın kalbi, çiçeğin ışığıyla aydınlanmaya başladı. @Araf 'ta ilk kez bir gülümseme çiçek açtı. Leyla, artık yalnız değildi. Çiçeği, onun en yakın arkadaşı olmuştu.
Leyla'nın çiçeği, Araf'ta büyük bir değişim yarattı. Çiçeğin kokusu, diyarın her köşesine yayıldı. Renkler yeniden canlandı, kuşlar şarkı söylemeye başladı. Araf, yavaş yavaş hayat dolu bir yer haline geliyordu.
Bir gün, gökyüzünden parlak bir ışık geldi. Leyla, ışığın kaynağına doğru koştu. Işığın sonunda, beyaz kanatlı bir melek duruyordu. Melek, Leyla'ya gülümseyerek, "Senin kalbin, @Araf 'ı aydınlattı," dedi. "Artık yeni bir hayata başlama zamanı."
Melek, Leyla'yı kocaman kanatlarıyla kucakladı ve onu gökyüzüne taşıdı. Leyla, yeni bir dünyaya doğru uçarken, arkasına baktı ve @Araf'a veda etti.@Araf, artık Leyla'nın kalbindeki sevgiyle dolu, güzel bir diyardı.
@Araf'ın kalbi, Leyla'nın yüreği kadar soğuktu. Renkleri solmuş, kuşları sessizdi. Leyla, her gece gökyüzüne bakarak yıldızlara annesini sorardı. Bir gece, en parlak yıldız ona cevap verdi. "Korkma Leyla," dedi yıldız, "sevgi her zaman yolunu bulur."
Yıldızın sözleri, Leyla'nın kalbine umut tohumları ekti. Ertesi gün, @Araf keşfe çıktı. Uzun bir yürüyüşün ardından, bir kayanın dibinde minik bir çiçek buldu. Çiçek, diğerlerinden farklıydı. Yaprakları parlıyordu ve kokusu tüm @Araf sarıyordu. Leyla, çiçeği alıp kalbine bastırdı.
Leyla, çiçeği her gün sular, onunla konuşurdu. Çiçek de Leyla'ya karşılık verir gibiydi. Leyla'nın kalbi, çiçeğin ışığıyla aydınlanmaya başladı. @Araf 'ta ilk kez bir gülümseme çiçek açtı. Leyla, artık yalnız değildi. Çiçeği, onun en yakın arkadaşı olmuştu.
Leyla'nın çiçeği, Araf'ta büyük bir değişim yarattı. Çiçeğin kokusu, diyarın her köşesine yayıldı. Renkler yeniden canlandı, kuşlar şarkı söylemeye başladı. Araf, yavaş yavaş hayat dolu bir yer haline geliyordu.
Bir gün, gökyüzünden parlak bir ışık geldi. Leyla, ışığın kaynağına doğru koştu. Işığın sonunda, beyaz kanatlı bir melek duruyordu. Melek, Leyla'ya gülümseyerek, "Senin kalbin, @Araf 'ı aydınlattı," dedi. "Artık yeni bir hayata başlama zamanı."
Melek, Leyla'yı kocaman kanatlarıyla kucakladı ve onu gökyüzüne taşıdı. Leyla, yeni bir dünyaya doğru uçarken, arkasına baktı ve @Araf'a veda etti.@Araf, artık Leyla'nın kalbindeki sevgiyle dolu, güzel bir diyardı.
