Defne
Usta
iki Seni önce bir sohbet kanalinda tanismisdik.Baslarda ölesine takilmistim.Güzel bir
arkadaslikdan sonra farkinda olmadan sevgili olmustuk.Aramizdaki en büyük sorun
mesafeydi.Birbirimizi sadece msn de görebiliyorduk.Bir kac defa yanina gittim birbirimize daha cok
baglandik.Sanaldaki bir sevgiyi gercege dönüstürmeyi basarmistik.Devamli onunla olmami istiyordu
ama ben calisiyordum buna imkan yokdu.Herkeze benden bahsettigini söylüyordu ailesine bile beni
anlatmisti.Bir ara ne olduysa ondan haber alamamaya baslamistim.Telefonlarima emaillerime hic
birine cevap vermiyordu.Delirmek üzereydim...Tam bir hafta gecmisti ve bana bir mail atmisti:artik
beni arama benden sana hayir yok görüsmeyelim diyordu.Cilgina dönmüstüm nasil olurda canimi
bile verebilecegim insan bana bunu söylerdi..ve bu mailden sonra yine bir sessizlik cökmüstü hic bir
haber gelmiyordu ondan...
Bir gün telefonuma mesaj atmist nette girmemi istiyordu.Birseyler sakliyordu benden belliydi
bu.aklinin karisik oldugunu söyledi beni üzmek istemedigini.Kacamak cevapti bunlar artik ne
oldugunu ögrenmek istiyordum.Kamerayi acmasini istedim ama istemiyordu.Sonunda itiraf etti
zamanini cogunu doktorlarda gecirdigiini bir sürü tahlil sonunda beyninde bir ur oldugunun
anlasildigini.O anda yikildim..
Basimdan kaynar sular döküldü ne diyecegimi sasirmistim..Bana artik benden sana fayda yok
yakinda saclarimda dökülecekmis dedi.Ama bilmiyorduki ben onun saclarina degil o temiz yüregine
asik olmustum.Onu teselli etmeye calistim umarim basarili olmusumdur bu konuda.Ve bir süre
görüsmeye devam ettik.telefon ve bilgisayar beynine zarar verebilcegi icin cok fazla
görüsemiyorduk..
Ben gene ondan haber alamamaya basladim.Deliye dönüyordum neler oldugunu bilmeden
beklemek beni delirtiyordu.artik dayanamiyordum...atladim otobuse ona gidecektim.Ellerini tutup
saatlerce onun gözlerinde bogulmak istiyordum.. Ona yüzlerce binlerce defa seni seviyorum dedim
ama bir kez degil bin kez daha kulagina fisildamak istiyordum bunu.Icimde bir heycan yol bitmek
bilmiyordu..evlerine gittigimde kimse yok evde komsulari hastanede oldugunu söylediler.icimde bir
telasla hastaneye gittim ailesi bana hic iyi davranmadi onun hasta olmasini bana bagliyorlardi.Hep
bunlar senin yüzünden oldu diyorlardi.Onu sevmekden baska ben hic birsey yapmadim..Sevdim
yanliz delicesine sevdim.Benki onun icin canimi bile verebilirdim ama benim birkez bile görüsmeme
izin vermediler.Ama yilmadim ugrastim ve uzakdan bile olsa görebildim.Melekler gibi uyuyordu onu
uzakdan görmek bile bana yetmisti...
Babasi ondan uzak durmami söyle ondan yasca büyük oldugumu.ayrilmamiz gerektigini.Bu ask
icin bir sorun degildi olamazdi.onu birakmami söyledi hatta tehtit etti.Tehtit etmesi umrumda bile
degildi. Ama sevdigim insanin üzülmesi ona birsey olmasi beni yikardi bu yüzden uzak duruyorum
ondan.Suan onu uzakdan seviyorumm belkide herzamankinden daha cok....
Kalbim seninle bitanemm
Bu yasanmis bir hikaye sizlerle paylasmak istedim.
alıntı
arkadaslikdan sonra farkinda olmadan sevgili olmustuk.Aramizdaki en büyük sorun
mesafeydi.Birbirimizi sadece msn de görebiliyorduk.Bir kac defa yanina gittim birbirimize daha cok
baglandik.Sanaldaki bir sevgiyi gercege dönüstürmeyi basarmistik.Devamli onunla olmami istiyordu
ama ben calisiyordum buna imkan yokdu.Herkeze benden bahsettigini söylüyordu ailesine bile beni
anlatmisti.Bir ara ne olduysa ondan haber alamamaya baslamistim.Telefonlarima emaillerime hic
birine cevap vermiyordu.Delirmek üzereydim...Tam bir hafta gecmisti ve bana bir mail atmisti:artik
beni arama benden sana hayir yok görüsmeyelim diyordu.Cilgina dönmüstüm nasil olurda canimi
bile verebilecegim insan bana bunu söylerdi..ve bu mailden sonra yine bir sessizlik cökmüstü hic bir
haber gelmiyordu ondan...
Bir gün telefonuma mesaj atmist nette girmemi istiyordu.Birseyler sakliyordu benden belliydi
bu.aklinin karisik oldugunu söyledi beni üzmek istemedigini.Kacamak cevapti bunlar artik ne
oldugunu ögrenmek istiyordum.Kamerayi acmasini istedim ama istemiyordu.Sonunda itiraf etti
zamanini cogunu doktorlarda gecirdigiini bir sürü tahlil sonunda beyninde bir ur oldugunun
anlasildigini.O anda yikildim..
Basimdan kaynar sular döküldü ne diyecegimi sasirmistim..Bana artik benden sana fayda yok
yakinda saclarimda dökülecekmis dedi.Ama bilmiyorduki ben onun saclarina degil o temiz yüregine
asik olmustum.Onu teselli etmeye calistim umarim basarili olmusumdur bu konuda.Ve bir süre
görüsmeye devam ettik.telefon ve bilgisayar beynine zarar verebilcegi icin cok fazla
görüsemiyorduk..
Ben gene ondan haber alamamaya basladim.Deliye dönüyordum neler oldugunu bilmeden
beklemek beni delirtiyordu.artik dayanamiyordum...atladim otobuse ona gidecektim.Ellerini tutup
saatlerce onun gözlerinde bogulmak istiyordum.. Ona yüzlerce binlerce defa seni seviyorum dedim
ama bir kez degil bin kez daha kulagina fisildamak istiyordum bunu.Icimde bir heycan yol bitmek
bilmiyordu..evlerine gittigimde kimse yok evde komsulari hastanede oldugunu söylediler.icimde bir
telasla hastaneye gittim ailesi bana hic iyi davranmadi onun hasta olmasini bana bagliyorlardi.Hep
bunlar senin yüzünden oldu diyorlardi.Onu sevmekden baska ben hic birsey yapmadim..Sevdim
yanliz delicesine sevdim.Benki onun icin canimi bile verebilirdim ama benim birkez bile görüsmeme
izin vermediler.Ama yilmadim ugrastim ve uzakdan bile olsa görebildim.Melekler gibi uyuyordu onu
uzakdan görmek bile bana yetmisti...
Babasi ondan uzak durmami söyle ondan yasca büyük oldugumu.ayrilmamiz gerektigini.Bu ask
icin bir sorun degildi olamazdi.onu birakmami söyledi hatta tehtit etti.Tehtit etmesi umrumda bile
degildi. Ama sevdigim insanin üzülmesi ona birsey olmasi beni yikardi bu yüzden uzak duruyorum
ondan.Suan onu uzakdan seviyorumm belkide herzamankinden daha cok....
Kalbim seninle bitanemm
Bu yasanmis bir hikaye sizlerle paylasmak istedim.
alıntı
