Milletimizi dört bir taraftan kuşatan yabancı kültürler çeşitli sebeplerin de tesiriyle kendimize yabancılaşmamıza neden oldu.
Kendi kültürümüze yabancılaştıkça bir yozlaşmanın içine girdik ve değerlerimizi yitiriverdik. Bugün dünyaya, maddiyata ve çıkarlara dayanan ferdiyetçi düşünce hakim. Dünyanın dört bir tarafında insanlar mutsuz, insanlar ezilmiş, insanlar fakir ve suratlar abus. En nihayetinde, hayatımızı hep sunilikler kaplamış ve hakikat gitmiş her şey yerini şekle bırakmış, ruhi hayat zayıflamış ve bir ceset yığınına dönmüş bütün bir toplum. Kalplerde ürperti yok, heyecan ise hiç. Ve mefluç olmuş gönüller, özümüz gitmiş surete takılmışız ve kalmamış hiçbir hareketimizde mana adına bir şey. Her yerde ruhsuzluk alabildiğince. Selamsız sabahsız bir dünyada yaşıyoruz. Ne fakirin yüzü gülüyor ne de zengin mutlu. İnsanların kimi açlıktan ölürken kimi zenginlikten ne yapacağını bilemiyor. Gayri meşru ilişkiler almış başını gidiyor, yuvalar dağılmış, evlatlar sevgisiz ve parçalanmış ne var ne yok her şey.
Gelin hep beraber kendi özümüze ve değerlerimize dönelim. İçimiz kan ağlasa da yüzlerimizden tebessüm eksik olmasın. Üzülelim ama kimseyi üzmeyelim. Sokağa çıktığımızda bir yetimi bir fakiri mutlu edelim. Ağlayan bir çocuk gördüğümüzde sesine kulak verelim.
Yetimin başını okşayalım ve sevindirerek uğurlayalım. Hiç olmazsa tanıdığımız insanlara bir selam verelim ve halini hatırını soralım. Kalmasın tanışmadığımız komşumuz. Yüzümüzde hep bir tebessüm olsun ki semtimize içi buruk uğrayanlar bile yanımızdan mütebbessim ayrılsın. Birbirimizle göz göze gelmemek için bakışlarımızı başka taraflara kaydırmayalım. Bilelim ki bizi görünce insanlar yolunu değiştiriyorsa sorun bizdedir. Kalkalım şöyle bir silkinelim, kendimize gelelim ve özümüze dönelim.
Her nefis ölümü tadacak ve herkes yalnızca yaptıkları ile hatırlanacakken ve de ölüm her an yanı başımızda dolaşıp hayatımızı kuşatmışken gelin önce bir hastaneye gidelim ve hastaları ziyaret edip hal ve hatırlarını sorup hayır dualarını alalım. Bu arada fakir-zengin hastanede ölüm döşeğinde yatan insanlara bir soralım şu anda onlar için mal mülk bir anlam ifade ediyor mu? Yine bir soralım yaşamla ölümün kesiştiği o noktada kesada uğramasından korktuğumuz ticaretin, bir ömür biriktirmeye çalıştığımız servetin önemi var mı? Oradan ayrıldıktan sonra bir de kabristanları ziyaret edelim ve mezarların sessiz çığlıklarına kulak verelim. Emellerimiz sınırsız ve ecel yanı başımızda iken ferdiyetçiliğe, menfaate, çıkarlara ve maddi kıymetlere dayanan dar dünyalardan sıyrılalım ve kardeşliğe, dostluğa, hoşgörüye, sevgiye, dayanışmaya, birlik ve beraberliğe dayanan bize ait engin dünyalara sığınalım.
ALINTI
Kendi kültürümüze yabancılaştıkça bir yozlaşmanın içine girdik ve değerlerimizi yitiriverdik. Bugün dünyaya, maddiyata ve çıkarlara dayanan ferdiyetçi düşünce hakim. Dünyanın dört bir tarafında insanlar mutsuz, insanlar ezilmiş, insanlar fakir ve suratlar abus. En nihayetinde, hayatımızı hep sunilikler kaplamış ve hakikat gitmiş her şey yerini şekle bırakmış, ruhi hayat zayıflamış ve bir ceset yığınına dönmüş bütün bir toplum. Kalplerde ürperti yok, heyecan ise hiç. Ve mefluç olmuş gönüller, özümüz gitmiş surete takılmışız ve kalmamış hiçbir hareketimizde mana adına bir şey. Her yerde ruhsuzluk alabildiğince. Selamsız sabahsız bir dünyada yaşıyoruz. Ne fakirin yüzü gülüyor ne de zengin mutlu. İnsanların kimi açlıktan ölürken kimi zenginlikten ne yapacağını bilemiyor. Gayri meşru ilişkiler almış başını gidiyor, yuvalar dağılmış, evlatlar sevgisiz ve parçalanmış ne var ne yok her şey.
Gelin hep beraber kendi özümüze ve değerlerimize dönelim. İçimiz kan ağlasa da yüzlerimizden tebessüm eksik olmasın. Üzülelim ama kimseyi üzmeyelim. Sokağa çıktığımızda bir yetimi bir fakiri mutlu edelim. Ağlayan bir çocuk gördüğümüzde sesine kulak verelim.
Yetimin başını okşayalım ve sevindirerek uğurlayalım. Hiç olmazsa tanıdığımız insanlara bir selam verelim ve halini hatırını soralım. Kalmasın tanışmadığımız komşumuz. Yüzümüzde hep bir tebessüm olsun ki semtimize içi buruk uğrayanlar bile yanımızdan mütebbessim ayrılsın. Birbirimizle göz göze gelmemek için bakışlarımızı başka taraflara kaydırmayalım. Bilelim ki bizi görünce insanlar yolunu değiştiriyorsa sorun bizdedir. Kalkalım şöyle bir silkinelim, kendimize gelelim ve özümüze dönelim.
Her nefis ölümü tadacak ve herkes yalnızca yaptıkları ile hatırlanacakken ve de ölüm her an yanı başımızda dolaşıp hayatımızı kuşatmışken gelin önce bir hastaneye gidelim ve hastaları ziyaret edip hal ve hatırlarını sorup hayır dualarını alalım. Bu arada fakir-zengin hastanede ölüm döşeğinde yatan insanlara bir soralım şu anda onlar için mal mülk bir anlam ifade ediyor mu? Yine bir soralım yaşamla ölümün kesiştiği o noktada kesada uğramasından korktuğumuz ticaretin, bir ömür biriktirmeye çalıştığımız servetin önemi var mı? Oradan ayrıldıktan sonra bir de kabristanları ziyaret edelim ve mezarların sessiz çığlıklarına kulak verelim. Emellerimiz sınırsız ve ecel yanı başımızda iken ferdiyetçiliğe, menfaate, çıkarlara ve maddi kıymetlere dayanan dar dünyalardan sıyrılalım ve kardeşliğe, dostluğa, hoşgörüye, sevgiye, dayanışmaya, birlik ve beraberliğe dayanan bize ait engin dünyalara sığınalım.
ALINTI
