Bir Japonun Gözünden Türkler

Bir Japon, İstanbul''da geçirdiği bir haftanın sonunda fikri sorulduğunda şunları soyluyor:
Turkler''in evine gittiğinizde, tanımasalar da buyur ediyorlar.
Siz oturmadan kimse oturmuyor.
Siz sofraya geçmeden kimse geçmiyor.
En iyi yere sizi oturtuyorlar.Siz yemeğe başlamadan kimse başlamıyor.
Zorla her yemekten tattırıyorlar.
Siz kalkmadan kimse, evin çocuğu bile sofradan kalkmıyor.
Cay, kahve, meyve, ikram bitmiyor.Herkes sizi rahat ettirmek için uğraşıyor.
Kumandayı elinize veriyorlar..
Sırtınıza, altınıza yastık konuyor.Yorgunluktan ölseler bile siz kalkmadan kimse gidip yatmıyor.
Gitmeye yeltendiğinizde bu kez bırakmıyorlar.Y
ataklarını veriyorlar, kendileri kanepede, koltukta yatıyor.

Sonra evden çıkıyorsunuz ayni adamlar 180 derece değişiveriyor.
Herkes arabasını üstünüze sürüyor.
Arabanın burnunu çıkarmazsanız kimse yol vermiyor.Kornalar, küfürler. Şerit değiştirmek bile mümkün degil.

Yayaysanız ışık olmayan bir geçitten mümkünü yok geçemezsiniz.
Evde öyle, arabada böyle, nasıl oluyor? Bu işi çözemedim!..

İsabetli tespitler... Emeğine sağlık...
Maalesef öyle...
Bir de, şu mesele var. Evde en yakınlarımıza rica etmek, teşekkür etmek, özür dilemek gibi erdemleri kullanmazken, belki de ömür boyu bir daha göremeyeceğimiz insana veya insanlara dışarıda (her hangi bir yerde) öyle bir kibar olunuyor ki...
Gönül ister ki, her zaman her yerde herkese aynı şekilde olunsa, olunabilse...
Elbet bu durumu yaşayan ve yaşatmaya çalışan insanlar da az değil, kendi adıma teşekkür ediyorum onlara...

Tşk ederim alemdar .. yazdığınız yorumun altına imzamı atıyorum..
maalsef milletçe öyleyiz.
iyi ve eredmli duruşu sergileyenlere SELAM OLSUN..