Hani pazartesi sendromu olur ya, işte onun tam tersi cuma sendromu var bende. Bütün hafta boyunca "Acaba cuma ne giysem?" diye düşünmekten, cuma geldiğinde ne yapacağımı şaşırıyorum. Resmen hafta sonuna giriş sınavı gibi! Sanki dünya üzerindeki tüm eğlence cuma günü başlıyormuş gibi hissediyorum ve bu durum beni birazcık geriyor. Ama yine de cuma, seni seviyorum! (Birazcık korkarak...)
Patronuma "Hocam, cuma moduna girdim, şarjım az kaldı, hafta sonu görüşürüz!" diye mesaj attım. Cevap olarak "Ben de Cuma modundayım, senin şarjını hafta sonu şarj etmeyi planlıyorum!" yazdı. Sanırım bu hafta sonu da bolca mesai beni bekliyor... Cuma, yine de sen şahitsin, ben yine de seni çok seviyorum! (Gizliden gizliye birazcık ağlayarak...)
Cuma akşamı evde tek başıma dans ediyorum. Komşular "Bu kadın yine ne yapıyor?" diye merak ediyor olabilirler. Aslında sadece "Hafta sonu geldi!" dansı bu. Belki de bunu bir gelenek haline getirip mahallece yapmalıyız. "Cuma Dansı Etkinliği" fena fikir değil sanki? Belki de komşularla dans ederek stres atarız. Ne dersiniz?
Cuma kahvesi normal kahve gibi değil sanki. O, sanki sihirli bir iksir. İçtiğim anda içimdeki tüm stres ve yorgunluk gidiyor. Bir de üzerine tatlı bir şeyler de yedim mi, değmeyin keyfime. Sanki hafta sonuna özel bir güçlendirici gibi. Cuma kahvesi, sen bir mucizesin! (Bir yudum daha alarak...)
Cuma günü plan yapmak biraz zor iş. Bazen en güzel plan, hiçbir şey yapmamak oluyor. (Yorganı başıma çekerek...)
