Zaman nimeti kalıcı değil…
Bu zaman denen mücevherat, saklı sandık misali. Yelpazesi geniş ve öyle çabuk geçiyor ki,Vaktin bizden usulca ayrılıp gittiği gerçeğine gözlerimizi açmamız gerek…
Ömrümüz de geçip gidiyor. Ömür bir sermaye. Sonsuz hayata vuslat için harcayacağın yolluğun. Yaşanan her gün de, o sermayenden birer birer alıp sana o sonsuzluğu getiren zamanın yapı taşları.
O sararan çınar yaprağı da bir zamanlar yeşildi… Açtı, baktı güneşe güldü, yeşil giysisini giydi, can buldu, rüzgarla dans etti, kuşların ninnisini üstüne yorgan etti, sarardı ve ömrü geçti, yitip gitti Onun doğadaki ömrü de bu kadardı.
Nihayetinde bize baki kalan yerin ahiret hayatı olduğunu bir kez daha hatırlıyoruz yeryüzüne baktıkça.
Burası kalıcı değil.
Buradaki nimetler somut olarak sana burada hizmet ediyor, ama burada yaşadığın hayat senin sonsuzluğuna hizmet ediyor. Gelecek için beş on yıllık planlar yapıyoruz. Şunu şunu tamamlayacağım, şu işi yapıp şu kadar kazanacağım diyoruz… Kendimize hedefler koyup o doğrultuda çaba gösteriyoruz.Bir yanımıza bu planları koyalım tıkır tıkır işlesin, lakin diğer tarafımıza ahireti inşa eden çabalar serpiştirelim ki dünyalık telaşlarımızın bir manası olsun, bir getirisi ve geri dönüşü olsun bize. Ömür sermayemizi etkili yolda kullanalım ki, sonsuz hayatımızda dört elle sarılan yardımcılar olup geri dönsünler…
Burası bu kadar işte…
Bütün bu dünyalık seçimlerim, işim, eşim, arkadaşlarım, planlarım, hayallerim eğer beni sonsuz hayata hazırlamıyorsa O’na yaklaştırmıyorsa, bütün bu telaşlar, bu planlar anlamsız ve kıymetsizdir.Bu yüzden Allah’ın bizlere verdiği bu hakikati görmezden gelmeden, onu içimize sindirelim ki huzuruna erişe bilelim, iyi yaşaya bilelim, mutlu yaşayabilelim bu dünyada.
Bizleri ahirette de bu dünyada da anlamlı ve güçlü kılan ilişkilerimize değer verme umudu ile…
