__nUrAy__
Usta
Sabaha kadar oturdum bu gece
hayatımın bundan sonrasını
seninle mi yoksa sensiz mi geçirmek istediğimi düşündüm
iki düşünce de eşit ağırlıktaydı
sadece zaman zaman beraber olmak ağır basıyordu
sensiz nefes bile alamayacağımı düşünüp
bugüne kadar sen olmadan boşa geçirdiğim zamanlara ağlıyordum
sensizlik çok ağır bir yük oluyordu omuzlarımda
taşıyamıyor sana gelip bu yükü tamamen üstümden kaldırmak
bütün acılarımı bitirmek
bir dakika bile olsa o mutluluğu yaşamak istiyordum
eminim ki o bir dakika bir ömre bedel olurdu benim için ..
o anda ölsem de farketmezdi artık
belki seni başkasıyla paylaşma korkusu bunları düşündürüyordu
beynimi kemiren kıskançlıklarım itiyordu beni sana
benim olmalıydın ...
ben seni bu kadar çok severken sen başkasına ait olamazdın ..
ben başkasının olsam da sadece seni seviyordum ama sen öyle olmayacaktın
belki başkasını beni sevemediğin kadar seveceğin korkusu bu kadar bağlıyordu beni
Zaman zaman da senden ayrı olmak istiyordum
bugüne kadar yaşadıklarım ayrı olmam gerektiğini söylüyordu
HATA bir kere yapılırdı .. ikincisi yapıldığında ise bu hata olmaktan çıkıp
alışkanlık haline gelmiş oluyordu ve sen alışıktın beni bu derece üzmeye
gizli bir zevk mi alıyordun bilmiyorum ..
intikam mıydı sana yaptıklarıma ya da yapmadıklarıma karşı ?
korkuyordum başıma daha kötülerinin geleceğinden
ömür boyu üzüleceğimden korkuyordum
hiç sevmediğinden .. sadece elde etme arzusu olmasından korkuyordum
bu aşkın bitmesinden .. beni kendinden nefret ettirecek şekilde davranmandan
senden nefret etmekten korkuyordum ..
beni tekrar kıskançlık krizlerine sokmandan
karşıma geçip acı çekmemden zevk alır gibi gülmenden korkuyordum
bir başkasına DAHA sevgi sözcükleri söylemene dayanamazdım artık
bir daha bütün hayallerimin yıkılmasına dayanamazdım
korkularım mı ağır bastı bu gece yoksa
sana olan ucunu bucağını göremediğim kadar büyük sevgim mi ben karar veremedim
ben bahanelerimin arkasına sığınıyordum sana göre
seninse bahanelerin benimkilerden daha çocukça daha inanılmazdı
sana göre ben yoktum .. olmadığım zamanlarda
sevdiğini söylediğin insanı .. beni ..
bu kadar kolay silmek hakkındı .. nasıl olsa ilkinde sesini bile çıkaramamıştı
seviyordu ikinci kere kabul etmişti .. güveniyordu herşeyiyle sana aitti
ve ne yaparsan yap hala sana ait olacağından emindin ..
bu gece sabaha kadar düşündüm ...
hayatımın bundan sonrasını
seninle mi yoksa sensiz mi geçirmek istediğimi düşündüm
iki düşünce de eşit ağırlıktaydı
sadece zaman zaman beraber olmak ağır basıyordu
sensiz nefes bile alamayacağımı düşünüp
bugüne kadar sen olmadan boşa geçirdiğim zamanlara ağlıyordum
sensizlik çok ağır bir yük oluyordu omuzlarımda
taşıyamıyor sana gelip bu yükü tamamen üstümden kaldırmak
bütün acılarımı bitirmek
bir dakika bile olsa o mutluluğu yaşamak istiyordum
eminim ki o bir dakika bir ömre bedel olurdu benim için ..
o anda ölsem de farketmezdi artık
belki seni başkasıyla paylaşma korkusu bunları düşündürüyordu
beynimi kemiren kıskançlıklarım itiyordu beni sana
benim olmalıydın ...
ben seni bu kadar çok severken sen başkasına ait olamazdın ..
ben başkasının olsam da sadece seni seviyordum ama sen öyle olmayacaktın
belki başkasını beni sevemediğin kadar seveceğin korkusu bu kadar bağlıyordu beni
Zaman zaman da senden ayrı olmak istiyordum
bugüne kadar yaşadıklarım ayrı olmam gerektiğini söylüyordu
HATA bir kere yapılırdı .. ikincisi yapıldığında ise bu hata olmaktan çıkıp
alışkanlık haline gelmiş oluyordu ve sen alışıktın beni bu derece üzmeye
gizli bir zevk mi alıyordun bilmiyorum ..
intikam mıydı sana yaptıklarıma ya da yapmadıklarıma karşı ?
korkuyordum başıma daha kötülerinin geleceğinden
ömür boyu üzüleceğimden korkuyordum
hiç sevmediğinden .. sadece elde etme arzusu olmasından korkuyordum
bu aşkın bitmesinden .. beni kendinden nefret ettirecek şekilde davranmandan
senden nefret etmekten korkuyordum ..
beni tekrar kıskançlık krizlerine sokmandan
karşıma geçip acı çekmemden zevk alır gibi gülmenden korkuyordum
bir başkasına DAHA sevgi sözcükleri söylemene dayanamazdım artık
bir daha bütün hayallerimin yıkılmasına dayanamazdım
korkularım mı ağır bastı bu gece yoksa
sana olan ucunu bucağını göremediğim kadar büyük sevgim mi ben karar veremedim
ben bahanelerimin arkasına sığınıyordum sana göre
seninse bahanelerin benimkilerden daha çocukça daha inanılmazdı
sana göre ben yoktum .. olmadığım zamanlarda
sevdiğini söylediğin insanı .. beni ..
bu kadar kolay silmek hakkındı .. nasıl olsa ilkinde sesini bile çıkaramamıştı
seviyordu ikinci kere kabul etmişti .. güveniyordu herşeyiyle sana aitti
ve ne yaparsan yap hala sana ait olacağından emindin ..
bu gece sabaha kadar düşündüm ...
