Gül 34
Usta
Düşünce gönlüme kordan bir alev Ruhlara dayanılmaz bir ıstırap gelir Sen sonu kıvrımlara varan bir yolun taşısın /> Güneş billur billur bakar sana Hitam olmuş tüm başlangıçlar bana Hak eden sen misin? Ki bu hayatı devam edersin Kalbimden bir Boğaziçi akşamı geçer Yüreğim yalnızlığa hep boyun eğer Bütün hayatların bir noktasında hep ünlemler var artık Takılıp kalmışız bir noktasında hayatın Uykuya yatarken yıldızlarla birlikte Gecenin efkarı hala üzerimde Tüm feryatlar dökülüyor şimdi bembeyaz kağıtlara Hayat gazelleşmiş yaprak yaprak dökülüyor üzerime Rüyalarıma meleklerin hayali geldi Bir hayat yetmedi mi? Gözü doymazlar gibi Sen değilsin bu şiirin baş kahramanı Kahramanı yada ilhamı Es artık rüzgar yüreğime neye yarar Yağ yağmur hırçınca bedenime neye zarar Yoksulluğun güneşe gülümsemesi gibi Tüm gençlik ormanları kül oldu gözümde Ne bir ses ne bir nefes Kalbimde sonbahardan kalma yapraklar var Ve hayat Rüzgarın avuçlarından uçurması gibi Geriye kalan sadece iki cümle: Eylüldü bir düştü Gençliğime bir ah da hayattan düştü.
