Cirit atmak...

İçimde pişmanlıklar cirit atıyor;

Güvenip, "bu güvenin sonunda bozguna uğramışlığın" inanmazlığı cirit atıyor içerilerimde..

İnanıp, inanmışlığın "salaklığı" cirit atıyor ruhumda..

Kendin gibi bilip; "kendin gibi bilmemen gerektiği gerçekliği" cirit atıyor aklımda..

Kendinden çok değer verip; "Değer verilmeyesi insanların var oluşu"nun ve onları hayatıma alışımın pişmanlığı cirit atıyor vicdanımda..

İlk hatada affedip; "affetmeyip ebeni görürsün" lerin pişmanlığı cirit atıyor beynimde..

Herkes göründüğü gibi değildir; diye düşünürken, "herkesi göründüğü gibi zannetmenin aptallığı" cirit atıyor hayatımda..

Gözüne baka baka inanmak; Gözüne bakarak inanmanın değerine inanırken "gözüne baka baka oynayan insanların" varlığı dokunuyor ve cirit atıyor kalbimde..

Salaklığın; Evet "salaklığın dayanılmaz cazibesine kapılıp", yıllarımı heba ettiğim insanların ağırlığı cirit atıyor vicdanımın en üst zirvesinde..

Daha yazacak çok şey var cirit attırabilen insanlar adına ama kısa ve öz yazayım ben;

Kavun değil ki koklayasın, karpuz değil ki tık tık vurarak anlayasın..
İnsanın içerisinde bir insan daha vardır kimsenin göremediği..
Ya "kavun, karpuz" gibi yediğin zaman anlarsın, ya da kazığı yediğin zaman anlarsın..

Hayatımdan uzak olasıcalara gelsin..

Yazan: Aslı Özkuyucu Giray.. Alıntı....