Çocuğunuz görünmeyen bir arkadaş mı yarattı?

Çocuğunuzun görünmeyen, kendi istediği şekilde davranan, oyun oynadığı, birlikte yemek yediği bir arkadaş oluşturduğuna şahitlik edebilirsiniz.Bu çocuk gelişiminin normal bir parçası, korkulacak bir durum yok. 2-5 yaş arasındaki çocuklarda görülebilir. Her çocukta olmamakla birlikte, çoğunda görülür.

Çocuklar ailelerin onlar için hazırladıkları ve onlar adına karar verdikleri bir dünyada yaşar Yemek saatleri, uyku saatleri, nereye gidileceği, neyin doğru veya yanlış olduğu hep büyükler tarafından karar verilip çocuklara sunulmaktadır. Kendi hayatları hakkında söz sahibi olamamaları onları kendi istedikleri gibi bir arkadaş edinmeye iter. Ve kendi hayal dünyalarında istedikleri arkadaşları edinirler. Bu hayal ürününü istedikleri gibi yönetirler. Ailelerinden gördükleri yönetilme şeklini o arkadaş veya hayvana uygularlar.

Okul öncesi dönemde gerçekleşen bu olay hem oterite kurma hem de yalnızlık giderme aracıdır. Çocuk soyut-somut kavramları ayırt edene kadar kalan bu arkadaş, bunun sonrasında bir yavaş yavaş unutulur. Bu kesinlikle bir psikolojik sorun değildir. Ailelerin bu konuda çocuğa karşı anlayışlı olmalıdır.

Anne-baba tepkisi nasıl olmalıdır?​

Aile çocuğun bu hayali arkadaşla oynamasına izin vermelidir. Çocuğun hayali arkadaşıyla yaşadıklarını anlatmasına izin vermeli ve onu dikkatle dinlemelidir.Çocuğun gerçek hayatta arkadaşının olup olmadığı önemlidir. Eğer çocuğun gerçek hayatta yeteri kadar arkadaşı yoksa, aileye düşen görev çocuğu arkadaş bulmaya yönlendirmektir. Çocuğun sosyalleşmesi sağlanmalıdır.

Gelişimini olumsuz etkileyebilir​

Çocuk gerek arkadaşlarıyla mutlu olmayıp hayali arkadaşlarıyla daha fazla zaman geçiriyorsa duygusal yardıma ihtiyacı vardır. Çocuğa arkadaşının olmadığını, onun hayali olduğunu söylemek sakıncalıdır. Böyle bir şey söylenmesi çocukta çok büyük hayal kırıklığı yaratır ve gelişimine zarar verir.

Sosyalleşmesini sağlayın​

Çocuğun hayal dünyasına, yaratıcılığına saygı göstererek ve gerçek hayatla hayal dünyası arasında bir denge kurarak ve onun sosyalleşmesine önem vererek bu geçici dönemin sağlıklı bir şekilde geçmesine yardım edilebilir.

kuzenim oğlu da etrafında ki herşeyi araba olarak görüyor,üçlü kanepe metro,ikili otobüs,tekliler taksi,evde kimse onlara oturamıyor,gidiyor,duruyor,kapı açıyor,yolcular iniyor,bir yere giderken bile onları götürecem diye ağlıyor4 yaşında kimseyle konuşmuyor kendi kendine o kanepelerle konuşuyor,orda bir sürü insan varmış,öyle diyor