Çocukluğumu Özlüyorum
Çoçukluğumu özlüyorum.Ben neden büyüdüm ki?...
Çocukluğumu özlüyorum.Yağmur çamur demeden her vaktini oyunlarla geçirdiğim hayatımı istiyorum.Farkındayım,ben büyümekle hayatımın hatasını yaptım.Büyümemeliydim.Öyle yaramaz öyle sevecen kalmalıydım.Direnmeliydim hayata.engellemeliydim heyecanları.Hayata ben de varım dememeliydim.7 de son vermeliydim yaşamaya...
Ya da benim ömrüm hep yediyle sınırlı olmalıydı.Öldükçe bir daha dirilen can olmalıydım.Gençlik rüzgarına kendimi kaptırmamalıydım.İçimdeki çocuğu serbest bırakmalıydım.Ama ona büyümek nedir,ayakta durmak nedir öğretmemeliydim.Dünyam çocukluğumdaki yaşam olmalıydı...
Ben çocukluğumu özlüyorum.sorunsuz,meselesiz bir yaşım olan çocukluğumu özlüyorum.Ben fazla yemek yemek,bol su tüketmekle çocukluğumu da kaybettim.Ben çocuk kalmalıydım.Afacanlığım ve sıcakkanlığım çocukluğuma yatırım olmalıydı...
Çocukluğumu özlüyorum.O çocukluk ki ele avuca sığmaz olandandı.Aşkı ve sevdası kendisineydi.Ancak kem gözler ve kötü niyetler yaşımı hep olgun gösterdiler.Bunu bana neden yaptılar,hala anlayabilmiş değilim.Yoksa o muhteşem o ihtişamlı çocukluğumu mu kıskandılar?.Sebep bu olmalı.Başka ne olabilir ki...
-alıntı-
Ah ah......
