Dilerim Kızın Olmaz..!
Merak ediyorum ne degişti hayatında? İstedigin gibi mi geçti zaman? Hiç sanmam...Belki büyüklerinin gönlü oldu ama ya? Sen neler hissettin. O cehennem gibi ayrılıgı kaç ayda hazmettin... Acıların hafifledi belki o günlerden sonra ama eskisi kadar da gülemedin degil mi? Bir süre sahte kahkahalar dolaştı sahte yüzünde. Söyle kaybettigin kadar degerli olan ne kazandın? Ne degişti ki benden sonra...İki-üç yıl daha yaşlandın hepsi bu. Benim senden sonra fazla hikayem olmadı. Tamamıyla unutmadım seni. Hem bilirsin nostaljik tarafım da vardır...Mevcut sevdalar güldürmedigi zaman yüzümü hiç çekinmeden anılara sı ınıyorum. Mektuplar, resimler, belgelenmiş hüzünler işte! Hem ben o zamanki acıları şimdiki sevişlerden daha anlamlı buluyorum...Bildigin gibi asiligim devam etmekte ve bu düzene ısrarla uymuyorum...
Eskisi kadar kızmıyorum sana. Oysa sen binbir zorlukla hayata geçirdigimiz bu sevdayı sırtından bıçakladın. Senden önce hayallerim kanardı. Ve o günden sonra yüzümde hiç silinmeyecek bir sitem kaldı. Ayrıldıktan sonra da aleyhime çalıştın hep. Başka yüzlerle sohbet ederken kim bilir kaç kez seninle birlikte yakalandım...O kadar alışmıştı ki gözlerim yüzüne kim bilir kaç kişiye adınla seslendim...Kim bilir kaç kalp kırdım...
Biliyor musun yazmaya başladım senden sonra. Senin bundan haberin bile yok. Böylesi daha güzel. Bilme neler yaptıgımı, nerde yaşadıgımı bilme. Bir adam vardı de geç...Sana kızgın degilim artık. Tüm günahlarının cezasını çektin sen..Ne yalanlarına ne de en ümitli günlerimin üzerine döktügün ihanet kırıntılarına inan aldırmıyorum...İnan önemsemiyorum o günden beri seni.
Ah bir de iyi hatırlayabilseydim..Çirkinliklerin içine o doyumsuz hatıraları da ekleyip öyle bittin...Çocukluk foto rafındaki güzel yüzünün dışında beni etkileyen bir kalıntın yok, çünkü o zamanlar temiz, saf ve masumdun...Seni hiç özlemedim ve hiçbir zaman da affetmeyecgim. O günden sonra aglamadım bir daha. Aslında diger taraftan sana çok şey borçluyum. Yaptıgın her kahpelik kılavuzum oldu. Daha dikkatli davranmaya başladım, daha saglam attım adımlarımı, gülüşlere kanmadım, sana sundugum sayısız şansı kimseye tanımadım. Yalan sezdigim yerde nokta koydum her serüvene, ba ışlamadım...Hani derler ya dünya küçük, oldu da bir yerde karşılaştık ne yapacaksın? Pişkinlik edip yine suratıma bakabilecek misin? Yoksa yere mi çarpacak bakışların? Saçların mı örtecek günahkar yüzünü, ellerinle mi kapayacaksın merak ediyorum...Ya da kendine inanmadıgın halde temize mi çıkaracaksın bu satırlara rastladıgında?
Bir gün anne olacaksın! İnşallah oglun olur...Bir kızın olursa eger en çok bu satırları yazan üzülecek...
Merak ediyorum ne degişti hayatında? İstedigin gibi mi geçti zaman? Hiç sanmam...Belki büyüklerinin gönlü oldu ama ya? Sen neler hissettin. O cehennem gibi ayrılıgı kaç ayda hazmettin... Acıların hafifledi belki o günlerden sonra ama eskisi kadar da gülemedin degil mi? Bir süre sahte kahkahalar dolaştı sahte yüzünde. Söyle kaybettigin kadar degerli olan ne kazandın? Ne degişti ki benden sonra...İki-üç yıl daha yaşlandın hepsi bu. Benim senden sonra fazla hikayem olmadı. Tamamıyla unutmadım seni. Hem bilirsin nostaljik tarafım da vardır...Mevcut sevdalar güldürmedigi zaman yüzümü hiç çekinmeden anılara sı ınıyorum. Mektuplar, resimler, belgelenmiş hüzünler işte! Hem ben o zamanki acıları şimdiki sevişlerden daha anlamlı buluyorum...Bildigin gibi asiligim devam etmekte ve bu düzene ısrarla uymuyorum...
Eskisi kadar kızmıyorum sana. Oysa sen binbir zorlukla hayata geçirdigimiz bu sevdayı sırtından bıçakladın. Senden önce hayallerim kanardı. Ve o günden sonra yüzümde hiç silinmeyecek bir sitem kaldı. Ayrıldıktan sonra da aleyhime çalıştın hep. Başka yüzlerle sohbet ederken kim bilir kaç kez seninle birlikte yakalandım...O kadar alışmıştı ki gözlerim yüzüne kim bilir kaç kişiye adınla seslendim...Kim bilir kaç kalp kırdım...
Biliyor musun yazmaya başladım senden sonra. Senin bundan haberin bile yok. Böylesi daha güzel. Bilme neler yaptıgımı, nerde yaşadıgımı bilme. Bir adam vardı de geç...Sana kızgın degilim artık. Tüm günahlarının cezasını çektin sen..Ne yalanlarına ne de en ümitli günlerimin üzerine döktügün ihanet kırıntılarına inan aldırmıyorum...İnan önemsemiyorum o günden beri seni.
Ah bir de iyi hatırlayabilseydim..Çirkinliklerin içine o doyumsuz hatıraları da ekleyip öyle bittin...Çocukluk foto rafındaki güzel yüzünün dışında beni etkileyen bir kalıntın yok, çünkü o zamanlar temiz, saf ve masumdun...Seni hiç özlemedim ve hiçbir zaman da affetmeyecgim. O günden sonra aglamadım bir daha. Aslında diger taraftan sana çok şey borçluyum. Yaptıgın her kahpelik kılavuzum oldu. Daha dikkatli davranmaya başladım, daha saglam attım adımlarımı, gülüşlere kanmadım, sana sundugum sayısız şansı kimseye tanımadım. Yalan sezdigim yerde nokta koydum her serüvene, ba ışlamadım...Hani derler ya dünya küçük, oldu da bir yerde karşılaştık ne yapacaksın? Pişkinlik edip yine suratıma bakabilecek misin? Yoksa yere mi çarpacak bakışların? Saçların mı örtecek günahkar yüzünü, ellerinle mi kapayacaksın merak ediyorum...Ya da kendine inanmadıgın halde temize mi çıkaracaksın bu satırlara rastladıgında?
Bir gün anne olacaksın! İnşallah oglun olur...Bir kızın olursa eger en çok bu satırları yazan üzülecek...
