C
CaN_
Ziyaretçi
Vefa ne sadece bir semt adıne de boza markası hani herkesin dilinde ki klişeleşmiş olduğu gibi.Vefa yok olan erdemlerden.Eskilerin deyimiyle dostluğunminnettarlığınikili ilişkilerin olmazsa olmazı.
Vefa özlem dolusıcacık bir kucaklama...Vefa dost olmak demek...Vefa zor zamanları beraber aşmak demek..Vefa hiç bir şeye benzememek.Sanırım en kıymetli.güvenin en yakın arkadaşıbelki de olmazsa olmazı gerçeğin sağlaması her kaybedilenin arkasından baktığında bulduğun tek eksik fark etmeden atladığın yaşamadan anlamadığın herkese veremediğin zorlasanda hissedemediğin.
“Sözünü tutma borcuna sadık olma” diyor sözlük. Yani bir şeyin karşılığı olarak verilen/ödenen anlamına geliyor. Verilen bir sözdür ve bu sözü yerine getirmek “vefa”dır.
Buraya kadar her şey normal. Bakıyoruz bu kökten türeyen diğer kelimelere; “fiyat” karşımıza çıkıyor önce. “Bir şeyin karşılığında ödenen” demek ki anlam aynı hemen hemen; hatta tamamen. Diğeri “ifâ”. Bu da aynı kökenden. “Verilmiş bir sözü dillendirilmiş bir vaadi yerine getirmek.” Vefâ’nın vücud bulmuş hâli. Bir eylem bir ispat belki..
Sonuncusu ve en mânidarı ise ’vefât’. Açıklamaya ne hâcet? “Verilmiş bir sözü yerine getirmek” Heyhât biz yerine getirmesek te tahsil edilecek bir borç bu. Bir şeyin ödenen bedeli. Hayatın fiyatı; “vefât”. “Allah’a bir can borcum var” deyişine de açıklık getiriyor bu tanımlar.
Zaman zaman hayatınızın sekteye uğradığıişlerin ters gittiği olmuştur.O dönemlerde sanki her şey üst üste geliyormuş gibi hissedersiniz.Psikolojide kriz dönemi diye adlandırılan bu süreçte aldanmışlığın ve kandırılmışlığın üzüntüsünü yaşayabileceğiniz gibi terkedilmişliğin ya da unutulmuşluğun acısını da çekebilirsiniz.Yanlış anlaşılmanındüşmanlıkların hedefi de olmuş olabilirsiniz.Hayatın bir anlamı kalmamışhiçbir beklentiniz karşılanmamış gibi de gelebilir.Geçim sıkıntısı ve ekonomik problemlerde sizi sarsmış olabilir.Her ne olmuş olursa olsun insan bu döneminde dost dediklerinden vefa bekler.Vefa her zaman dosta destek olmaktır.Vefa kendisine zamanında yapılanla karşılık vermektir.Kötü duruma düştüğünüzde deiyiyken yanınızda olanların sizi arayıp sormasıdır.
Gün gelir hayat sizin istediğiniz yönde ilerlemez. Hatalar yaparsınız.Beklentileriniz boşa çıkar.Her gününüzü sizinle paylaşanların yine yanınızda olmasını beklersiniz.Vefalı dostlar yanınızda olur.Vefasız ise ne arar ne sorar.Dostluğun anlamını ve gerçekliğini kayıtsızca katlederek kaybolur gider.Gün gelir siz yine eski gücünüze kavuşursunuz.
Vefalı dostlar hayatta en yalnız olduğumuz anlarda; en güzel gülüşlerien samimi bakışlarıyla ışık tutarlar yolumuza. Geçmişten bir gölge gibi yanımızdadırlar. İçimizdeki umutsuzluğu yok etmektir görevleri. Bekledikleri tek karşılık gözlerimizdeki ışığı görebilmekumudu yeniden yüreğimizde yeşertebilmekkaybetmeden görmeyi başarabildiğimiz güzelliğe bizi ulaştırabilmektir. Yıllarca birçok tanım yapıldı vefa ve dostluk üzerine.
Hep bize umut vermesini güç vermesini beklediğimiz insanlara biz ne veriyoruz ? O görmeden görebilmek istemeden yanında olabilmek onu sorgulamamak sadece yol göstererek yanında olabilmek .Bunları ne kadar becerebiliyoruz acaba ? Herkesin kendi kararlarını alıp onları uygulama özgürlüğü olduğunu bildiğimiz halde neden kendi beklentilerimizi gerçekleştirmeye çalışıyoruz dostlarımızın hayatında? Biz şekillendirmeye çalışıyoruz onun kendi doğrularını unutup hayatını.Oysa vefalı olmak yapmaya çalıştığımız şeyi gerçekten onu düşünerek yapmayı ona her durumda destek olmayı gerektirir. Hep unutuyoruz arkadaşımız da olsa çocuğumuz da olsadostumuz da olsa onun kendi hayatini oluşturmaya hakki olduğunu kendi doğruları olduğunu ve bize her ne kadar yanlış gelirse gelsin onlara saygı duymayı.
Dünya üzerinde çok az insan var kendi hayatını yaşarken başkasının yanlış yapabilme özgürlüğünü görebilen ve buna saygı duyabilen. Vefalı dost; senin yanlışlarını görüp sana fikir veren ama bunu yaparken asla üzerinde otorite kurmaya çalışmayan yanlışlarını görüp sana aktaran ama asla sorgulamayankötü zamanda bile sen istemeden yanında olan kişidir.Sana hırsızsana katilsana deli ve benzeri şeyler yakıştırıldığında da yanında olandır.Yoksa yanımda olduğun sürece yanındayım diyen kişi değil...
denilir ki;
Vefa arkada bıraktığını giderken yaktığını yabana atmamaktır..
Vefa dostluğun asaletine bir dua sonrası verilen sözlere
hayallere ihanet katmamaktır…
Vefa sadece ‘has’ların vasfıdır! Nisyan yani unutmak ise ‘ham’ların...
Bedene tutsak olmuş hoyratların nasibi yoktur vefadan!
Ve öğrendik ki; sadece “gönlümüzün kitabında; bize bir defa selâm vereni kıyamete kadar unutmayız” düstûru kayıtlıdır diyenlere vefalı olunmalı!
Vefa dostluk ikiz kardeştirler ve onları sevgiyle beslemek gerek.
Çiçek sulandığı kadar güzeldir
Deniz gözünün gördüğü kadar
Kuşlar uçabildiği kadar özgür
Bebek ağladığı kadar bebektir.
Ve herşeyi öğrendiğin kadar bilirsin
Bunu da öğren
Sevdiğin kadar sevilirsin.
Vefa özlem dolusıcacık bir kucaklama...Vefa dost olmak demek...Vefa zor zamanları beraber aşmak demek..Vefa hiç bir şeye benzememek.Sanırım en kıymetli.güvenin en yakın arkadaşıbelki de olmazsa olmazı gerçeğin sağlaması her kaybedilenin arkasından baktığında bulduğun tek eksik fark etmeden atladığın yaşamadan anlamadığın herkese veremediğin zorlasanda hissedemediğin.
“Sözünü tutma borcuna sadık olma” diyor sözlük. Yani bir şeyin karşılığı olarak verilen/ödenen anlamına geliyor. Verilen bir sözdür ve bu sözü yerine getirmek “vefa”dır.
Buraya kadar her şey normal. Bakıyoruz bu kökten türeyen diğer kelimelere; “fiyat” karşımıza çıkıyor önce. “Bir şeyin karşılığında ödenen” demek ki anlam aynı hemen hemen; hatta tamamen. Diğeri “ifâ”. Bu da aynı kökenden. “Verilmiş bir sözü dillendirilmiş bir vaadi yerine getirmek.” Vefâ’nın vücud bulmuş hâli. Bir eylem bir ispat belki..
Sonuncusu ve en mânidarı ise ’vefât’. Açıklamaya ne hâcet? “Verilmiş bir sözü yerine getirmek” Heyhât biz yerine getirmesek te tahsil edilecek bir borç bu. Bir şeyin ödenen bedeli. Hayatın fiyatı; “vefât”. “Allah’a bir can borcum var” deyişine de açıklık getiriyor bu tanımlar.
Zaman zaman hayatınızın sekteye uğradığıişlerin ters gittiği olmuştur.O dönemlerde sanki her şey üst üste geliyormuş gibi hissedersiniz.Psikolojide kriz dönemi diye adlandırılan bu süreçte aldanmışlığın ve kandırılmışlığın üzüntüsünü yaşayabileceğiniz gibi terkedilmişliğin ya da unutulmuşluğun acısını da çekebilirsiniz.Yanlış anlaşılmanındüşmanlıkların hedefi de olmuş olabilirsiniz.Hayatın bir anlamı kalmamışhiçbir beklentiniz karşılanmamış gibi de gelebilir.Geçim sıkıntısı ve ekonomik problemlerde sizi sarsmış olabilir.Her ne olmuş olursa olsun insan bu döneminde dost dediklerinden vefa bekler.Vefa her zaman dosta destek olmaktır.Vefa kendisine zamanında yapılanla karşılık vermektir.Kötü duruma düştüğünüzde deiyiyken yanınızda olanların sizi arayıp sormasıdır.
Gün gelir hayat sizin istediğiniz yönde ilerlemez. Hatalar yaparsınız.Beklentileriniz boşa çıkar.Her gününüzü sizinle paylaşanların yine yanınızda olmasını beklersiniz.Vefalı dostlar yanınızda olur.Vefasız ise ne arar ne sorar.Dostluğun anlamını ve gerçekliğini kayıtsızca katlederek kaybolur gider.Gün gelir siz yine eski gücünüze kavuşursunuz.
Vefalı dostlar hayatta en yalnız olduğumuz anlarda; en güzel gülüşlerien samimi bakışlarıyla ışık tutarlar yolumuza. Geçmişten bir gölge gibi yanımızdadırlar. İçimizdeki umutsuzluğu yok etmektir görevleri. Bekledikleri tek karşılık gözlerimizdeki ışığı görebilmekumudu yeniden yüreğimizde yeşertebilmekkaybetmeden görmeyi başarabildiğimiz güzelliğe bizi ulaştırabilmektir. Yıllarca birçok tanım yapıldı vefa ve dostluk üzerine.
Hep bize umut vermesini güç vermesini beklediğimiz insanlara biz ne veriyoruz ? O görmeden görebilmek istemeden yanında olabilmek onu sorgulamamak sadece yol göstererek yanında olabilmek .Bunları ne kadar becerebiliyoruz acaba ? Herkesin kendi kararlarını alıp onları uygulama özgürlüğü olduğunu bildiğimiz halde neden kendi beklentilerimizi gerçekleştirmeye çalışıyoruz dostlarımızın hayatında? Biz şekillendirmeye çalışıyoruz onun kendi doğrularını unutup hayatını.Oysa vefalı olmak yapmaya çalıştığımız şeyi gerçekten onu düşünerek yapmayı ona her durumda destek olmayı gerektirir. Hep unutuyoruz arkadaşımız da olsa çocuğumuz da olsadostumuz da olsa onun kendi hayatini oluşturmaya hakki olduğunu kendi doğruları olduğunu ve bize her ne kadar yanlış gelirse gelsin onlara saygı duymayı.
Dünya üzerinde çok az insan var kendi hayatını yaşarken başkasının yanlış yapabilme özgürlüğünü görebilen ve buna saygı duyabilen. Vefalı dost; senin yanlışlarını görüp sana fikir veren ama bunu yaparken asla üzerinde otorite kurmaya çalışmayan yanlışlarını görüp sana aktaran ama asla sorgulamayankötü zamanda bile sen istemeden yanında olan kişidir.Sana hırsızsana katilsana deli ve benzeri şeyler yakıştırıldığında da yanında olandır.Yoksa yanımda olduğun sürece yanındayım diyen kişi değil...
denilir ki;
Vefa arkada bıraktığını giderken yaktığını yabana atmamaktır..
Vefa dostluğun asaletine bir dua sonrası verilen sözlere
hayallere ihanet katmamaktır…
Vefa sadece ‘has’ların vasfıdır! Nisyan yani unutmak ise ‘ham’ların...
Bedene tutsak olmuş hoyratların nasibi yoktur vefadan!
Ve öğrendik ki; sadece “gönlümüzün kitabında; bize bir defa selâm vereni kıyamete kadar unutmayız” düstûru kayıtlıdır diyenlere vefalı olunmalı!
Vefa dostluk ikiz kardeştirler ve onları sevgiyle beslemek gerek.
Çiçek sulandığı kadar güzeldir
Deniz gözünün gördüğü kadar
Kuşlar uçabildiği kadar özgür
Bebek ağladığı kadar bebektir.
Ve herşeyi öğrendiğin kadar bilirsin
Bunu da öğren
Sevdiğin kadar sevilirsin.
