dostluklar kolay kazanılmaz emek vermek gerekir

hayelgözlüm

Katılımcı
Bir insanı tanımak hayatında renktir.Nereye koyacağını bilemezsin önceleri.Yanlış mı doğrumu tanımaya çalışırsın.Zaman geçtikçe bakarsın en güzel yerine koymuşsundur hayatının.

Çıkmasın istersin ,hep kalsın dersin benimle...Hüzünlerini,sevinçlerini paylaşırsın korkmadan.Güvenirsin...Yakındır çünkü.

Tümüyle hayatına girmiştir.Dostça,arkadaşça,ne dersen de...Yalnızlığına ortak olmuştur gece gündüz.Bir bakarsın sabah olmuş konuşmaktan. Anlayamazsın zaman nasıl da tükenivermiş.

Arada mesafe olmaksızın konuşursun...

Bazen bir basar ki damarına işte o zaman canının yandığını hissedersin,kırılırsın.Fakat kırgınlığın fazla sürmez bilirsin yine arayacaktır seni.

Yakar,yıkar,siler,biter ve gider...ama hep döner.

Hiç bitmesin istersin,hiç geçmesin.Hep seninle olsun tek yürek.Dedim ya canından bir parçadır.

Korkmadan yaşarsın dostluğunu.Bilirsin ne gidişler yıkar,ne de mesafeler...

Kendi küçük dünyama dahil edemem kolay kolay kimseyi.Dört duvarda yaşarım çoğu zaman hayatımı,yaşanmışlıklarımı,geçmişi...

Sonuç mu? Kendi kabuğuna çekilmiş yalnız bir yüreğim işte...

Bazen kendime kızıyorum her gördüğünü dost mu zannediyorsun sen diyorum.Herkesi kendin gibi görüp inciniyorsun.Değer mi?

Kendini yıpratmaktan başka ne verdi ki dost dediğin sana...

Artık kendime bir sözüm var

''Kimseye hakettiğinden fazlasını vermeyeceksin bundan böyle.Bırak karşındaki düşünsün nerede yanlış yaptığını.Düşünsün ki neleri kazanıp,neleri kaybettiğini...''



Unutmadan;dostluklar kolay kazanılmaz emek vermek gerekir.Bir kere kırıldı mı tamiri çok güçtür.Tıpkı cam parçacıkları gibi tekrar yapıştıramazsın...


alıntı​
 
Geri
Top