Kamondo Ailesi
Clara de Camondo
Kamondo Ailesi İstanbul'da yaşamış olan Sefarad Yahudilerinden bankacı bir aileydi.
İstanbul'un, modernleşmesinde çok önemli katkıları olan bir aile olan Kamondo Ailesi İspanya'daki engizisyondan kaçarak ilk önce Venedik’e, ardından İstanbul’a gelmiş, ve sonra Paris'e yerleşmiş son fertleri II. Dünya Savaşı sırasında Nazi toplama kampları’nda yok edilmişlerdir. Doğu’nun Rothschild Ailesi diye anılan ailenin önemli ferdi Abraham Salomon de Kamondo, modernleşmenin kent içi yaşamdaki öncülerinden biri olmuştur. Modern bankacılığın kurucularından biri olmasının yanı sıra İstanbul’da ilk belediyenin kuruluşunda, kentsel altyapının modernleşmesinde, yeni ve modern eğitim kurumlarının oluşumunda rol almış, önemli şehircilik, mimarlık ve kültür yatırımlarına da öncülük etmiştir. İstanbul’un 19.yy’da Avrupa kentleri ile paylaştığı değerlerin ve kurumların oluşmasında ailenin ve Abraham–Salomon de Kamondo’nun bir sosyal girişimci olarak büyük bir payı vardır.
Yahudi cemaatin önderi olan Abraham Salomon de Kamondo, ilk belediye olan 6. Daire’nin kuruluşunda da görev aldı. Bankalar Caddesi’ndeki Kamondo merdivenlerini 1870-1880 yıllarında yaptıran ünlü banker yaşamını yitirince, Hasköy’de kendisinin yaptırdığı anıt mezara devlet töreniyle defnedildi. İstanbul’un gelişimi ve modernleşmesine katkı sağlayan Kamondo ailesinin anısına, Karaköy Bankalar Caddesi’ndeki merdivenlere Türkiye Yahudi Hahambaşılığı’nın da katılımıyla düzenlenen törenle plaket çakılmıştı.
1815'te kurdukları ve Kırım Savaşı sırasında Osmanlı Devleti'ni finanse eden İshak Kamondo ve Şürekası unvanlı banka, Şirket-i Hayriye ve Dersaadet Tramvay Şirketi'ne ortaklıkları, Altıncı Daire-i Belediye'nin kuruluşuna verdikleri katkılar, en önemli girişimleri arasındadır.
Kamondo Ailesi, Osmanlı modernleşmesinde iz bırakan sayısız yapı inşa ettirmiştir. Kasımpaşa'daki Kuzey Deniz Saha Komutanlığı, Galata Résidence, Serdar-ı Ekrem Sokak'taki Kamondo Hanı, Meşrutiyet Caddesi'ndeki Büyükada Han, Karaköy'de Saatçi Han, Latif Han, Lacivert Han, Yakut Han, Kuyumcular Han, Lüleci Han, Gül Han ve Bankalar Caddesi'deki Kamondo Merdivenleri bunlar arasında sayılabilir.
Kamondo Ailesi’nin Avrupa’da siyasal ve kültürel kurumların gelişmesinde de rol aldığı görülmektedir.
Kamondoların kültür ve sanata katkıları, ailenin Paris'e yerleşmesinden sonra da devam etmiştir. Champs Elysées'deki Ulusal Tiyatronun kurulması, Louvre Müzesi'ne bağışlanan empresyonist tablo koleksiyonu, 18. yüzyıl sanat eserlerini bir araya getiren Nissim de Camondo Müzesi, bu girişimler arasındadır. Kamondo’nun İtalyan Birliği’nin kurulmasına verdiği destek ve “Kont” unvanını alması da, bunun kanıtıdır.
Kamondo Ailesi’nin başlıca fertleri
Kont Abraham Behor Kamondo
Kont Abraham Behor Kamondo (1 Temmuz 1829, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu - 13 Aralık 1889, Paris, Fransa) Kamondo Ailesinden Osmanlı-Fransız bankacı, koleksiyoncu ve hayırsever.
Yaşamı
Ünlü ve zengin Yahudi bankacı Kont Salomon Rafael Kamondo (1810-1866) ve Ester Fua’nın (1814-1880) oğlu olan Kont Abraham Behor Kamondo, 1829 yılında İstanbul'da doğdu. Geçmişi engizisyon öncesi İspanya'ya ve sonra Venedik, İtalya’ya ve daha sonra da İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu’a dayanan Sefarad Yahudi Kamondo Ailesi’nin ferdiydi. Büyükbabası Abraham Salomon Kamondo, İtalyan hayır kuruluşlarına büyük miktarda bağışlarda ve özellikle de İtalya’da demiryollarının kuruluşu ve genişletilmesi için büyük finansmanda bulunduğu için, bunun şerefine, Sardinya ve ilk İtalya kralı II. Victor Emmanuel, kendisine ve ailesine ebediyen taşımak üzere kont ünvanı verdi.Kendi büyükbabası tarafından başlatılan ve babası tarafından işletilen mali ve hayırsever faaliyetlerine Kont Abraham Behor Kamondo, kardeşi Kont Nissim Kamondo (1830-1889) ile birlikte sürdürmeye devam etti, ve ayrıca kardeşiyle bankacılık alanında ömür boyu ortak oldu ve ikisi de aile şirketlerini başarılı bir şekilde yöneterek, genişlettiler.
Abraham Behor Kamondo, Yahudi cemaatinde önemli rol oynadı. Yahudilerin maddi ve manevi koşullarını geliştirmek ve özellikle Yahudi cemaatinde okullar inşaat ederek eğitimin yaygınlaşmasını sağlamak amacıyla kurulan ve modernleşme ve batılaşma adına Fransızca eğitim veren İstanbul merkezli Alliance Israëlite Universelle adlı kurumun 1864 yılında başkanı oldu. Bu kurum Osmanlı İmparatorluğu'nda Yahudi cemaatlerin yoğun yaşadığı kentlerde ve bölgelerde okullar açtı ve hem binaların bakımını üstlenmekle beraber, fakir öğrencilere maddi destek de sağladı.
Fransa'ya yerleştikten sonra bile ve iki ülke arasındaki uzaklığa ve lojisitik zorluklara rağmen, Osmanlı İmparatorluğu'ndaki bu hayırsever eğitim faaliyetlerine yaşamı boyunca devam etti.
Osmanlı İmparatorluğu'ndaki en büyük bankalardan birine sahip olan ve merkezi de İstanbul’da bulunan banka işlerini Abraham Behor Kamondo ve kardeşi Nissim Kamondo, 1869 yılında Paris'e taşıyıp geliştirmeye karar verdiler. Dinamik girişimciler olarak onların liderliğinde, "Isaac Camondo & Cie" adlı aile banka şirketi Fransa mali piyasasında önemli bir etken oldu. Şirket bankacılık alanında Fransa ve dünya çapında çok sayıda anlaşmalar ve yatırımlar yaptı ve Fransa’nın başlıca bankalarından "Banque de Paris" ile işbirliğine girdi ve Hollanda Bankasının yönetimini üstlendi.
Ailesiyle birlikte, Paris'te Rue de Monceau’da 61 numarada bulunan Parc Manceau manzaralı bir köşke yerleşti. Kardeşi Nissim Kamondo ise ailesiyle birlikte 63 numaralı yan köşke yerleşti. Evi mimar Louis Denis Destors'a 1874 yılında yeniden inşa ettirdi ve (o dönemin) çağdaş ve eski tablo koleksiyonuna ve onun "Japonisme" adlı Avrupalılar tarafından taklit edilen Japon ve Uzak Doğu sanatınına olan zevkini yansıtan mobilyalarına göre döşettirdi.
Hem hızla yükselip, Fransız toplumunun zengin kesimine entegre olmaları ve nüfuz sahibi de olabilmeleri, ve aynı anda Türkiye ile yakın bağlarını da korumaları, iki kardeş için önemli bir başarıdır. Yaptıkları katkılardan dolayı, Fransa Cumhuriyeti Kont Abraham Behor Kamondo'yu ve Kont Nissim Kamondo’yu 1882 yılında Légion d'honneur Nişanı ile onurlandırdı. Bu vesileyle Fransız ressam Léon Bonnat'a ödül töreni için de resmi portresini yaptırdı.
Abraham Behor Kamondo, 1847 yılında Regina Baruh (1822-1905) ile evlendi ve iki çocuk sahibi oldu: 1848 kızları Clarisse de Camondo doğdu ve 1851 yılında ise Isaac de Camondo doğdu.
Kardeşi Nissim Kamondo 1889 yılının Ocak ayında ölünce bu uzun ve verimli ortaklıkları son buldu ve aynı yılın Aralık ayında Abraham Behor Kamondo ölünce, oğlu Isaac de Camondo ve yeğeni Moïse de Camondo aile şirketini devraldılar.
Kont Abraham Salomon Kamondo
(1781 İstanbul - 30 Mart 1873 Paris) Kamondo ailesinin büyüğü Osmanlı-İtalyan Yahudi finansör ve hayırseverdir.
Zamanında Osmanlı İmparatorluğu'nda bulunan İstanbul'da doğdu. Abisi İsak de Kamondo, 1832'de vefat edince, çocuğu olmadığından yüklü mirası Abraham'a kaldı ve yaşamı süresince bu servetini genişletti. Venedik, Avusturya hakimiyeti altındayken Ritter ünvanı aldı. Venedik tekrar İtalya'nın kontrolüne geçince, bir Venedik vatandaşı olarak bazı İtalyan hayır kuruluşlarına büyük miktarda bağışlarda bulundu. Bunun şerefine, Sardinya kralı Victor Emmanuel, kendisine ve ailesine ebediyen taşımak üzere kont ünvanı verdi.
Kont Kamondo'nun Osmanlı İmparatorluğu'nda sıradışı bir kariyeri vardı. Sultan Abdülmecit, Sultan Abdülaziz, Osmanlı Sadrazamları ve bakanları üzerinde önemli etkileri oldu. Osmanlı Bankası kurulmadan önce Osmanlı hükümetinin bankerliğini yaptı. Bâb-ı Âli'nin fermanıyla, bu zamana kadar yasak olan yabancı uyruklulara gayri menkul edinme hakkının verilmesini sağladı.
Kamondo, diğer Yahudiler adına da önemli roller oynadı. İstanbul'da, İmparatorluk'taki Yahudiler için merkezi bir kurul kurdu, ve hemen hemen devamlı olarak başkanlığını yaptı; cemaatin idari yönetiminde reformlar uyguladı; 1858'de fakir ve kalabalık olan Peri Paşa'da Kamondo Enstitüsü isimli bir eğitim enstitüsü kurdu. Bunu terzi ve ayakkabıcı dükkanları takip etti. Açtığı okul nedeniyle bu hayırsever kurucu, bazı fanatik hahamlar tarafından afaroz edildi; yine de 32 yıl boyunca Osmanlı hükümetindeki Yahudi memurları eğitti.
88 yaşında Paris'te ölen Kamondo, vasiyeti üzerine Hasköy'deki Yahudi mezarlığında gömüldü. Osmanlı hükümeti, onun adına anma töreni düzenledi.
Béatrice de Camondo
(1894 – 1944) Kamondo Ailesinden Fransız yüksek sosyetesinin önde gelen mensuplarından idi. Holokost (Yahudi Soykırımı) kurbanıdır.
Yaşamı
Paris'te Kamondo Ailesinde doğan Béatrice, bankacı ailelerden gelen Mois de Kamondo ve Irène Cahen d'Anvers'in kızıdır. Abisi Nissim, I. Dünya Savaşı'nda savaş pilotluğu yapıp 1917'de savaş sırasında öldürüldü.Béatrice, 1918'de Theodore Reinach'ın oğlu bestekar Léon Reinach (1893-1944) ile evlendi ve ondan iki çocuk sahibi oldu:
1. Fanny (d. 26 Temmuz 1920, Paris - ö. 1944)
2. Bertrand (d. 1 Temmuz 1923, Paris - ö. 1944)
Babası 1935'te öldüğü zaman yüklüce bir miras eline geçti. Ona bırakılan mirasta, babasının içindekiler dahil Paris'teki evi vardı. Bu evde Musée Nissim de Camondo (Nissim De Camondo Müzesi) yaratılması için Musée des Arts Décoratifs'e verilen büyük sanat eserleri koleksiyonu bulunmaktaydı.
1943'te, II. Dünya Savaşı sırasında Alman işgalindeki Fransa'da, Béatrice de Camondo Paris'teki evinden zorla çıkarılarak şehrin kuzeyindeki Drancy enterne kampına gönderildi. Bugün, Musée Nissim de Camondo duvarındaki plakette onlara ne olduğu aktarılmaktadır: "Mme. Leon Reinach, kızlık ismiyle Béatrice de Camondo, çocukları Fanny ve Bertrand, kurucuların son nesli ve M. Léon Reinach, Almanlar tarafından 1943-44'te sürülüp Auschwitz'de ölmüştür.
Kont Isaac de Camondo
(3 Temmuz 1851, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu - 7 Nisan 1911, Paris, Fransa) Kamondo Ailesinden Osmanlı-Fransız bankacı, diplomat, besteci, koleksiyoncu ve hayırsever.
Yaşamı
Ünlü ve zengin Yahudi bankacı Kont Abraham Behor Kamondo (1829-1889) ve Regina Baruh’un (1822-1905) oğlu olan Kont Isaac de Camondo, geçmişi engizisyon öncesi İspanya'ya ve sonra Venedik, İtalya’ya ve daha sonra da İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu’a dayanan Sefarad Yahudi Kamondo Ailesi’nin ferdiydi. Büyük büyükbabası Abraham Salomon Kamondo, İtalyan hayır kuruluşlarına büyük miktarda bağışlarda ve özellikle de İtalya’da demiryollarının kuruluşu ve genişletilmesi için büyük finansmanda bulunduğu için, bunun şerefine, Sardinya ve ilk İtalya kralı II. Victor Emmanuel, kendisine ve ailesine ebediyen taşımak üzere kont ünvanı verdi.1851 yılında İstanbul'da doğan Isaac de Camondo çocukluğnu orada geçirdi ve eğtimine de orada başladı ve Türkçe’nin yanında Fransızca öğrendi. Ablası Clarisse de Camondo (1848-1917) Fransa yüksek sosyetesinin önde gelen mensuplarından biri oldu. İki çocuktan tek oğul olarak, Isaac de Camondo’nun aile şirketinin halefi oldu. Osmanlı İmparatorluğu'ndaki en büyük bankalardan birine sahip olan ve merkezi de İstanbul’da bulunan banka işlerini babası Kont Abraham Behor Kamondo ve amcası Kont Nissim Kamondo (1830-1889) Paris'e taşıyıp geliştirmeye karar verdiler. Isaac de Camondo, 1869 yılında 18 yaşındayken ailesiyle birlikte İstanbul'dan Paris'e taşındı ve orta öğrenimini tamamlayıp bakaloryasını elde ettikten sonra babasının ve atalarının yolundan gidip bankacı oldu. Profesyonel bankacılık kariyerine resmen 1874 yılında girdi ve "Isaac Camondo & Cie" adlı aile banka şirketinde çalşmaya başladı. Paris'e taşındıktan sonra, doğup büyüdüğü İstanbul’u 1882 yılında iş gezisi için sadece son bir kere ziyaret etmesine rağmen, Osmanlı mali piyasası ile mükemmel bağlantıları vardı ve oraya yatırım yapmaya devam edip İstanbul’un altyapısının modernizasyonu sağladı. Bundan dolayı, Osmanlı İmparatorluğu Kont Isaac de Camondo'yu 1872 yılında Kılıçlı Mecidi Nişanı ve 1882 yılında 2. Derecede Kılıçlı Mecidi Nişanı ile onurlandırdı, ve onu 1891 yılından 1895 yılına kadar Paris başşehbenderi (başkonsolos) olarak atadı.
Sanata ve koleksiyonculuğa çok ilgi duyan Isaac de Camondo, Uzak Doğu sanatına, Japon tahta blok resim baskılara, 18. yüzyıl tablolara ve empresyonist tablolara özellikle ilgi duydu. Öldüğünde aralarında Paul Cezanne, Henri de Toulouse-Lautrec, Alfred Sisley, Claude Monet, Édouard Manet ve Edgar Degas'nın eserlerinin de bulunduğu empresiyonist tablo koleksiyonunu, 50 yıl boyunca kendi adını taşıyan bir salonda sergilemesi şartıyla Louvre Müzesi'ne bağışladı. 1911 yılında öldüğünde koleksiyon müzeye taşındı ve sergilenmeye başlandı ve bu serginin süresi 50 yılı aşınca, empresiyonist tablo koleksiyonu, ağırlıklı olarak empresiyonist sanat erserleri için kurulan Orsay Müzesine taşındı ve Uzak Doğu sanatı koleksiyonu ise Uzak Doğu sanat eserleri için kurulan Guimet Müzesine taşındı.
Empresiyonist tablo koleksiyonu, altmış iki tablo içerir ve bunlar arasında en ünlü eserler, Édouard Manet'nin Joueur de fifre, Paul Cezanne'nın Les Joueurs de cartes ve La Maison du pendu, Edgar Degas'nın La Classe de danse, Le Champ de courses, L'Absinthe ve Les Repasseuses, ve Alfred Sisley'nin Inondation à Port Marly tablolarıdır.
Önemli bir sanatsever ve hayırsever olarak kültür ve sanata çok büyük katkıları oldu, ve birçok kültürel kurumun başkanı veya yöneticisiydi. Paris'in ve Fransa’nın en önemli kültürel kurumlarından ikisi olan Théâtre des Champs-Elysées'nin (Champs-Élysées Operası ve Konser Salonu) sponsorlarından ve kurucularından idi, ve Paris Garnier Operasını ve sanatçılarını maddi ve manevi olarak desteklemek için "Société des Artistes et des Amis de l'Opéra"yı kurdu. Ayrıca Isaac de Camondo kendi çapında yetenekli bir besteciydi ve senfonik eserler ve "Le Clown" (Palyaço) adlı bir opera eseri besteledi ve eserleri sahnelendi.
Hiç evlenmemiş olan Isaac de Camondo, Lucie Bertrand (1866-?) adlı opera sanatçısından iki gayrimeşru oğulları oldu ama onları kabul etmedi: Yazar Jean Bertrand (1902-1980) ve tiyatro sanatçısı Paul Bertrand (1903-1978).
Diğer aile üyelerinin aksine Isaac de Camondo asla yaşadığı evleri inşaat ettirmedi ve hayatının sonuna doğru Paris kenti içinde oldukça sık taşındığı için, onları hazır bir halde kiraladı veya satın aldı. Örneğin bu yüzden Melun yakınlarındaki av turları için 1885-1894 yılları arası kiraladığı Château de Sainte Assise'de, sadece av mevsimi sırasında kısa süreliğine yaşamıştı. Paris’e geldiği 1869 yılından 1893 yılına kadar ailesiyle birlikte aile köşkünde yaşadı ve bu köşk aynı yıl satıldığında, ilk defa orta yaşa geldiğinde kendi başına yaşamaya başladı. O yıl, Rue Gluck’de üç tane birleştirilimiş apartman dairesinden oluşan genişletilmiş daireye taşındı. Ve en son olarak Isaac de Camondo 1907 yılında, 1911 yılında ölümüne kadar yaşadığı Avenue des Champs-Élysées'deki 82 numaralı apartmanındaki, yaşamı boyunca topladığı sanat eserleri koleksiyonlarını sergilediği, çok geniş bir daireye taşındı.
Ödülleri
- Kılıçlı Mecidi Nişanı (1872), (Osmanlı İmparatorluğu)
- Ordine della Corona d'Italia Nişanı (1880), (İtalya Krallığı)
- 2. Derecede Kılıçlı Mecidi Nişanı (1882), (Osmanlı İmparatorluğu)
- Orden Takova Nişanı (1883), (Sırbistan Krallığı)
- Ordem de Cristo Nişanı (1885), (Portekiz Krallığı)
- Ordine dei Santi Maurizio e Lazzaro Nişanı (1891), (İtalya Krallığı)
- Légion d'honneur Nişanı (1908), (Fransa)
Kont Mois de Kamondo
(1860, İstanbul - 1935, Paris) Osmanlı İmparatorluğu'nda doğan İtalyan asıllı Fransız bankacıydı. Kamondo, çocukken ailesiyle birlikte İstanbul'dan Paris'e taşındı ve büyüyünce babasının yolundan gidip bankacı oldu. Osmanlı İmparatorluğu'ndaki en büyük bankalardan birine sahip olan Sefarad Yahudisi ailesiyle Fransa'ya 1869'da yerleşti.
1912'de, 18.yy'a ait Fransız eşyaları ve sanat eserlerine evinde yer açmak için Parc Monceau'daki köşkünü yeniden inşa ettirdi. Mimar René Sergent ile sıkı bir şekilde çalışarak 18.yy geleneklerine uygun görkemli bir ev yaptırdı ve hatta odaların ebatlarını koleksiyonundaki nesnelere göre özel planladı. Giriş yeri Versailles'daki Petit Trianon'dan esinlenerek yapıldı.
Eserler arasında ön plana çıkanlar, II. Katerina tarafından sipariş edilen Fransız gümüş servisi, Sevr'deki imalatçıdan bir Buffon porselen takımı, ve belkide dünyada tek "tam takım" olan Gobelin setidir.
İki çocuğunu bu evde yetiştirdi, ardından evi, I. Dünya Savaşı'nda ölen oğlunun anısına müze yapılması için Paris Dekoratif Sanatlar müzesine bağışladı. Müze, Mois'in 1935'te ölümünden bir sene sonra açıldı. Oğlunun ölümünden sonra toplumdan büyük ölçüde çekilen Kamondo, kendini koleksiyonlarına ve düzenli araklılarla gurme kulüp yemek davetlerine adadı. II. Dünya Savaşı'nda kızı Béatrice Camondo, damadı Léon Reinach ve onların çocukları Fanny ve Bertrand Nazi kamplarında ölünce Kamondo soyu tükenmiş oldu.
Nissim de Camondo
(23 Ağustos 1892, Boulogne-sur-Seine, Hauts-de-Seine, Île-de-France, Fransa - 5 Eylül 1917, Emberménil, Meurthe-et-Moselle, Lorraine, Fransa) Kamondo Ailesinden Fransız bankacı ve savaş pilotu.
Ünlü ve zengin Yahudi bankacı Moïse de Camondo (1860-1935) ve Irène Cahen d'Anvers'in (1872-1963) oğlu olan Nissim de Camondo, 1892 yılında Paris metropolündeki Boulogne-sur-Seine'de doğdu. Ablası Béatrice de Camondo Fransa yüksek sosyetesinin önde gelen mensuplarından idi. Nissim de Camondo 1911 yılında ünlü Lycée Janson de Sailly’den (Janson de Sailly Lisesi) mezun olduktan sonra, aynı yılın Ekim ayında, o zaman Fransa’da zorunlu olan askerlik hizmetini yapmak için Paris'in kuzeyinde bulunan Senlis'te, süvari alayına katıldı. Askerlik hizmetini "maréchal des logis" rütbesiyle (Fransız süvarı alayında çavuş rütbesiyle eşdeğer) 1913 yılının Kasım ayında bitirdi.
Aile geleneği olan bankacılık mesleğini öğrenmek için Fransa'nın en büyük ve saygın bankalarından biri olan, "Banque de Paris et des Pays-Bas" (sonraki adıyla "Banque Nationale de Paris (BNP)" ve "Paribas" bankası ile birleşince, bugünki BNP Parisbas bankası) adlı bankada stajını yaptı. İki çocuktan tek oğul olarak, Nissim de Camondo’nun aile şirketini devralması bekleniyordu.
Ancak I. Dünya Savaşı'nın patlak vermesiyle, Fransız ordusuna tekrar katıldı ve Fransa hava kuvvetlerinde teğmen rütbesiyle savaş pilotu oldu. Teğmen Nissim de Camondo 1917 yılında Lorraine bölgesinde Almanlara karşı havada savaşırken öldürüldü ve savaş devam ettiğinden dolayı, Avricourt’da Alman askerleri tarafından toprağa verildi. Babası Moïse de Camondo, ancak bir ay sonra oğlu’nun ölüm haberini alabildi. Ancak I. Dünya Savaşın'nın 11 Kasım 1918 yılında sona ermesiyle, 1919 yılının Ocak ayında, Paris’te Montmartre Mezarlığı'na gömüldü.
Moïse de Camondo, Paris'te Rue de Monceau’da 63 numarada bulunan Parc Manceau manzaralı "Belle Époque" dönemi 18. yüzyıl tarzı aile köşkünü ve içindeki zengin sanat eserlerini, ölümünde oğlu Nissim de Camondo'nun anısına adını vererek yaşatacak, ve evin ve içindeki tüm sanat eserlerinin olduğu gibi korunarak, bir müze haline dönüştürülmek şartı ile Fransız hükümetine bağışladı. 1935 yılında ölümü üzerine, köşk Fransız devletinin himayesinde olan, o zamanki adıyla "l’Union Centrale des Arts Décoratifs" ve bugünki adıyla "Les Arts Décoratifs" (Dekoratif Sanatlar) derneği tarafından devralındı ve müzeye dönüştürüldü ve oğlunun onuruna Musée Nissim de Camondo (Nissim De Camondo Müzesi) kuruldu. Müze 1936 yılında halka açıldı.
