Geçen gece geçmiştin yüreğimden.Fark ettim.Ayak izlerin kalmış.Öyle bir iz bırakmışsın ki yeniden rüzgarlar çıkardım yok edemedim.Ardından fırtınalar çıkardım zor da olsa silindiler. Ama yüreğimi kaza kaza. Canım çok acıdı. Seni unutmaya her yemin edişimde canımı acıttın. En olmadık anlarda geldin aklıma. Senin ardından sevdiğim ya da sığındığım adama sarılırken,onu öperken… Hep keşke sen olsaydın dedim. Ama soran herkese de seni unuttuğumu söyledim. Unuttum dediğim her an içimde bir şeyler kanadı ama öyle demeliydim. çünkü gitmiştin. Doğru ya niye kalacaktın ki? Sen her bahar geldiğinde yeni çiçekler buluyordun kendine. Her sevgilinden ayrıldığında aklına geliyordum.Başka zamanlarda çevirmezdin hiç numaramı.Ama ben bunu bilerek seni seviyordum.Nedeni çok basitti.Seviyordum işte.Sonra ben mutluluğu tatmaya başladım.Teselli aradım başka kucaklarda,başka koyunlarda,başka yüreklerde…. Sevildim.Ölesiye sevildim hem de. Ben de sevdim. Ne çare ki seni sevdiğim kadar olamadı. Hem içimde bir yerlerde kaldın.Ardında haberin geldi.Seviyormuşsun birini. Yine kanadı yaralarım. Ardından bir gün çevirdin numaramı. Seni seviyorum dedin. Benimle beraber…. İçimden bitirme dedim bu cümleyi. Bitirme ne olur.Ama bitirdin. Olamazdı artık biliyordum. Seni unutamamıştım,seni seviyordum ama olmazdı. Bir başkasınındım artık ben. Bir başka yüreğe vermiştim sözleri… Ama inatla sen yeniden diyordun. Canım acıyordu. Yine gidecektin,yine aldatacaktın biliyordum.Gidişinin dönüşü olmamalıydı. Dönmemeliydin. Gelme dedim içimden yanıma gelme. İnadına geldin.İnadına baktın gözlerime. Bilmiyorum gözlerim mi istedi yoksa yüreğim mi bu handa bu yolcuya yer yok deyiverdi dilim……….
