Güneş Teyze'nin Gözleri ve Gökyüzü Arkadaşları

Uzaklarda, pamuk şekerlerden yapılmış gibi görünen bulutların arasında kocaman bir ev vardı. Bu evde yaşayan, dünyayı aydınlatan, sıcaklığıyla herkesi ısıtan Güneş Teyze otururdu. Güneş Teyze'nin yüzü, gökyüzünün en parlak yıldızı kadar parlaktı ama en güzel yanı, onun gizemli gözleriydi.



Güneş Teyze'nin gözleri sıradan gözler değildi. Gündüzleri, dünyayı ısıtmakla meşgul olduğu için gözlerine pek ihtiyaç duymazdı. Ama geceleri, gökyüzünde parlayan yıldızlarla sohbet etmeyi çok severdi. Yıldızlar, Güneş Teyze'nin en yakın arkadaşlarıydı. Her biri farklı renkte ve parlaklıktaydı ve Güneş Teyze'ye gökyüzündeki en güzel hikayeleri anlatırlardı.

Bir gece, Güneş Teyze'nin yanına sevimli bir bulut geldi. "Güneş Teyze," dedi, "bugün çok güzel bir rüya gördüm. Rüyamda, senin gözlerin gökyüzünü rengarenk yapıyordu." Güneş Teyze gülümsedi. "Çok güzel bir rüya görmüşsün," dedi. "Belki bir gün bu rüyan gerçek olabilir."



Tam o sırada, rüzgar esmeye başladı. Ağaçların yapraklarını oynatıyor, bulutları gökyüzünde gezdiriyordu. "Rüzgar," diye seslendi Güneş Teyze, "sen de bu rüyaya katılır mısın?" Rüzgar coşkuyla, "Tabii ki katılırım!" diye cevap verdi ve daha hızlı esmeye başladı.

Güneş Teyze gözlerini kapadı ve bir derin nefes aldı. Bir anda gökyüzü rengarenk oldu. Yıldızlar, Güneş Teyze'nin gözlerinin yansımasıyla daha da parladı. Bulutlar, gökyüzünde dans ederek rengarenk bir görüntü oluşturdu. Rüzgar ise bu güzel manzarayı tüm dünyaya duyurmak için daha da hızlı esmeye başladı.

Dünyadaki çocuklar, gökyüzündeki bu muhteşem manzarayı görünce çok sevindi. Bazıları, "Güneş Teyze'nin gözleri ne kadar güzel!" diye haykırdı. Bazıları ise, "Keşke her gece böyle güzel olsa!" dedi.

Güneş Teyze, çocukların sevincini görünce çok mutlu oldu. O günden sonra, her gece gökyüzünde farklı bir gösteri yapmaya karar verdi. Bazen yıldızlarla birlikte gökyüzünde dans eder, bazen bulutlarla birlikte yağmur yağdırır, bazen de rüzgarla birlikte tüm dünyayı dolaşırdı.

Güneş Teyze'nin Renkli Gözleri​

Güneş Teyze'nin gözleri her gün farklı bir renk alırdı. Bazen mavi olur, denizin derinliklerini yansıtırdı. Bazen yeşil olur, ormanların yeşilliğini canlandırır, bazen de sarı olur, güneşin sıcaklığını hissettirirdi. Ama Güneş Teyze'nin en sevdiği renk, gökkuşağının tüm renklerinin bir araya geldiği renktirdi.

Bir gün, gökyüzünde büyük bir fırtına koptu. Gök gürültüleri çınlıyor, şimşekler çakıyordu. Küçük bir damla yağmur, Güneş Teyze'nin penceresine vurdu. "Güneş Teyze," diye fısıldadı damla, "biz çok üzgünüz. Seni böyle üzgün görmek istemiyoruz."

Güneş Teyze gülümsedi. "Üzülmeyin sevgili damlacıklar," dedi. "Fırtınadan sonra mutlaka güneş çıkar." Tam o sırada, gökyüzünde bir şimşek çaktı. Şimşek, Güneş Teyze'ye doğru parladı ve "Güneş Teyze," diye seslendi, "seninle oynamak istiyorum."

Güneş Teyze, şimşekle birlikte oynamaya başladı. Gökyüzünde ışıklar dans ediyor, gök gürültüleri müzik gibi geliyordu. Fırtına dindiğinde, gökyüzünde muhteşem bir gökkuşağı oluştu. Gökkuşağı, Güneş Teyze'nin gözlerinin yansıması gibiydi.

Gökkuşağının altında, bir sürü küçük hayvan toplanmıştı. Kuşlar şarkı söylüyor, kelebekler dans ediyor, karıncalar ise toprağı eşeliyordu. Güneş Teyze, onların sevincini görünce çok mutlu oldu.

O günden sonra, Güneş Teyze her fırtınadan sonra gökyüzünde muhteşem bir gökkuşağı oluştururdu. Gökkuşağı, sadece güzel bir görüntü değil, aynı zamanda umudun ve yeni başlangıçların simgesiydi. Çocuklar, gökkuşağını gördüklerinde biliyorlardı ki, her zorluğun ardından mutlaka güzel günler gelecektir.