Hayat ne tuhaf. Kimimiz için fazla kısa kimimiz için yeterince uzun aslında.İşin gerçeği ne olur olsun zamanı tutamamak..Yarın yaparım, sonra söylerim, bir dahaki sefere diyerek ertelediğimiz işlerimiz, güçlerimiz, aşklarımız var. Zaman geçiyor arkadaş. Öyle çabuk ki hem de.
Korkuyorum, panikliyorum çoğu zaman. Dilediğim gibi yaşayamamak derdim. Hayata iz bırakmak istiyorum. İlla bir icat yapıp memlekete yararlı bir birey olmak değil mesele. Birinin kalbine dokunabildim mi mesela? İz bırakabildim mi onda? Mesele aşk değil yalnızca. Öyle bir iyilik yaptım mı ki birine beni her düşündüğünde duacı olabildiği, ya da birini karşılık beklemeden dolu dolu sevebildim mi? Sarıldım mı nedensizce herhangi birine sırf yalnız olmadıgını bilmesi için ya da birilerinin hayatında yer edebildim mi ufacık da olsa?
Hayat kısa dostlar. Gerçekten kısa.. Bir düşünün. Birden bugünün son gününüz olduğunu öğrendiniz. Ne yapardınız? Hiç açılamadığınız birine aşkınızı mı haykırırdınız? Yoksa çılgınca birşey yapıp son kez hayatı ti ye mi alırdınız? Ya da en sevdiklerinize gidip dizlerinde mi uyurdunuz ebediyete? Yoksa tek başınıza gözleriniz kapalı hayatı mı tenefüs ederdiniz? Neden bunların hepsini öleceğimizi bilmeden şimdi yapmıyoruz? Neden sevdiklerimize onları ne kadar çok sevdiğimizi söyleyemiyoruz? Korkularımız, çekincelerimiz niye?
Bir gün istediklerimi yapabilmek için artık çok geç olduğunu farketmek istemiyorum. Az önce Beyonce'un 'I was here' şarkısını dinledim. Ve bu yazıyı kaleme alma ihtiyacı duydum. Siz de dinleyin özellikle şarkı sözlerini okuyarak.
Hayata parmak izinizi bırakmanız dileğiyle..
Korkuyorum, panikliyorum çoğu zaman. Dilediğim gibi yaşayamamak derdim. Hayata iz bırakmak istiyorum. İlla bir icat yapıp memlekete yararlı bir birey olmak değil mesele. Birinin kalbine dokunabildim mi mesela? İz bırakabildim mi onda? Mesele aşk değil yalnızca. Öyle bir iyilik yaptım mı ki birine beni her düşündüğünde duacı olabildiği, ya da birini karşılık beklemeden dolu dolu sevebildim mi? Sarıldım mı nedensizce herhangi birine sırf yalnız olmadıgını bilmesi için ya da birilerinin hayatında yer edebildim mi ufacık da olsa?
Hayat kısa dostlar. Gerçekten kısa.. Bir düşünün. Birden bugünün son gününüz olduğunu öğrendiniz. Ne yapardınız? Hiç açılamadığınız birine aşkınızı mı haykırırdınız? Yoksa çılgınca birşey yapıp son kez hayatı ti ye mi alırdınız? Ya da en sevdiklerinize gidip dizlerinde mi uyurdunuz ebediyete? Yoksa tek başınıza gözleriniz kapalı hayatı mı tenefüs ederdiniz? Neden bunların hepsini öleceğimizi bilmeden şimdi yapmıyoruz? Neden sevdiklerimize onları ne kadar çok sevdiğimizi söyleyemiyoruz? Korkularımız, çekincelerimiz niye?
Bir gün istediklerimi yapabilmek için artık çok geç olduğunu farketmek istemiyorum. Az önce Beyonce'un 'I was here' şarkısını dinledim. Ve bu yazıyı kaleme alma ihtiyacı duydum. Siz de dinleyin özellikle şarkı sözlerini okuyarak.
Hayata parmak izinizi bırakmanız dileğiyle..
