Hop Dedik Abi, adı üstünde, her şeye "Hop!" diyerek karşılık veren, son derece enerjik ve biraz da sakar bir tavşandı. Uzun, tüylü kulakları sürekli bir yerlere takılıp kalır, patileri ise durmadan bir şeyler karıştırırdı. Yaşlı ama neşeli Bay Keklik, Hop Dedik Abi'nin en yakın arkadaşıydı. Bay Keklik, hikayeler anlatmada ustaydı ve Hop Dedik Abi, her akşam Bay Keklik'in hikayelerini dinlemek için sabırsızlanırdı.
Bir gün Bay Keklik, "Hop Dedik Abi," dedi, sesi biraz hüzünlü, "Bugün size çok özel bir hikaye anlatacağım. Kayıp Şapkamın hikayesi…"
Hop Dedik Abi, "Hop!" diye atıldı yerinden, heyecanla.
Bay Keklik öksürdü ve başladı: "Eskiden, çok değerli bir şapkam vardı. Tüyleri güneş gibi parıldayan, üzerinde yıldızlar işlenmiş muhteşem bir şapka… Ama bir gün, şapkamı kaybettim! Her yeri aradım ama bulamadım. Şapkamı bulana kadar da yeni hikayeler anlatamam!"
Hop Dedik Abi, Bay Keklik'in üzgün halini görünce çok üzülmüştü. "Hop!" diye zıpladı, "Şapkanızı bulmanıza yardım edeceğim, Bay Keklik!"
İkisi de yola koyuldular. Önce Bay Keklik'in evinin etrafındaki çalılıkları aradılar. Hop Dedik Abi, uzun kulaklarıyla çalılıkların arasına dalıp durdu. "Hop!" diye zıpladı, bir kestane buldu, sonra "Hop!" diye tekrar zıpladı, bir böcek buldu. Ama şapka yoktu.
Sonra, göle gittiler. Hop Dedik Abi, suya atladı, suyun altında gözlerini açarak aradı. "Hop!" diye sudan çıktı, burnuna bir su yılanı takılmıştı. "Hop!" diye sarsıldı, yılanı düşürdü. Ama şapka yoktu.
Ormanın derinliklerine doğru ilerlediler. Yolda, alışılmadık derecede şişman bir kurbağa ile karşılaştılar. Kurbağa, "Ribbit, ribbit!" diye konuştu, "Şapkayı ben gördüm! Dev bir örümceğin ağında takılıp kalmıştı!"
Hop Dedik Abi, "Hop!" diye bağırdı, heyecanla. Dev örümceğin ağını görünce gözleri fal taşı gibi açıldı. Ağ, devasa bir ağaç dalına yapışmıştı ve tam ortasında Bay Keklik'in kayıp şapkası parıldıyordu!
Ama ağa yaklaşmak çok tehlikeliydi. Dev örümcek, büyük ve korkunçtu. Hop Dedik Abi, korkuya rağmen, "Hop!" diye zıpladı ve örümceğin ağından dikkatlice şapkayı kurtardı. Şapkayı Bay Keklik'e verirken, örümcek üzerine doğru atladı!
Hop Dedik Abi hiç düşünmeden, örümceği hızlı bir hareketle yakaladı ve onu uzaklara fırlattı. Örümcek, "Vızzz!" diye uzaklaştı.
Bay Keklik, şapkasını kucaklayarak, "Hop Dedik Abi, ne kadar iyisin!" diye bağırdı. "Sen olmasan, kayıp şapkamı asla bulamazdım!"
Hop Dedik Abi, "Hop!" diye zıpladı. Yorgun ama mutluydu. O gün, Bay Keklik, Hop Dedik Abi için, en güzel hikayesini anlattı. Hikaye, Hop Dedik Abi’nin cesareti ve dostluğun gücü hakkındaydı. Ve o günden sonra, her "Hop!" daha da anlamlı oldu. Çünkü her "Hop!" cesaretin, dostluğun ve maceranın sesiydi. Ve Hop Dedik Abi, hep "Hop!" diyerek yaşamına devam etti, yeni maceralar peşinde… Bir daha asla bir şapkayı kaybetmesine izin vermezdi!
Bir gün Bay Keklik, "Hop Dedik Abi," dedi, sesi biraz hüzünlü, "Bugün size çok özel bir hikaye anlatacağım. Kayıp Şapkamın hikayesi…"
Hop Dedik Abi, "Hop!" diye atıldı yerinden, heyecanla.
Bay Keklik öksürdü ve başladı: "Eskiden, çok değerli bir şapkam vardı. Tüyleri güneş gibi parıldayan, üzerinde yıldızlar işlenmiş muhteşem bir şapka… Ama bir gün, şapkamı kaybettim! Her yeri aradım ama bulamadım. Şapkamı bulana kadar da yeni hikayeler anlatamam!"
Hop Dedik Abi, Bay Keklik'in üzgün halini görünce çok üzülmüştü. "Hop!" diye zıpladı, "Şapkanızı bulmanıza yardım edeceğim, Bay Keklik!"
İkisi de yola koyuldular. Önce Bay Keklik'in evinin etrafındaki çalılıkları aradılar. Hop Dedik Abi, uzun kulaklarıyla çalılıkların arasına dalıp durdu. "Hop!" diye zıpladı, bir kestane buldu, sonra "Hop!" diye tekrar zıpladı, bir böcek buldu. Ama şapka yoktu.
Sonra, göle gittiler. Hop Dedik Abi, suya atladı, suyun altında gözlerini açarak aradı. "Hop!" diye sudan çıktı, burnuna bir su yılanı takılmıştı. "Hop!" diye sarsıldı, yılanı düşürdü. Ama şapka yoktu.
Ormanın derinliklerine doğru ilerlediler. Yolda, alışılmadık derecede şişman bir kurbağa ile karşılaştılar. Kurbağa, "Ribbit, ribbit!" diye konuştu, "Şapkayı ben gördüm! Dev bir örümceğin ağında takılıp kalmıştı!"
Hop Dedik Abi, "Hop!" diye bağırdı, heyecanla. Dev örümceğin ağını görünce gözleri fal taşı gibi açıldı. Ağ, devasa bir ağaç dalına yapışmıştı ve tam ortasında Bay Keklik'in kayıp şapkası parıldıyordu!
Ama ağa yaklaşmak çok tehlikeliydi. Dev örümcek, büyük ve korkunçtu. Hop Dedik Abi, korkuya rağmen, "Hop!" diye zıpladı ve örümceğin ağından dikkatlice şapkayı kurtardı. Şapkayı Bay Keklik'e verirken, örümcek üzerine doğru atladı!
Hop Dedik Abi hiç düşünmeden, örümceği hızlı bir hareketle yakaladı ve onu uzaklara fırlattı. Örümcek, "Vızzz!" diye uzaklaştı.
Bay Keklik, şapkasını kucaklayarak, "Hop Dedik Abi, ne kadar iyisin!" diye bağırdı. "Sen olmasan, kayıp şapkamı asla bulamazdım!"
Hop Dedik Abi, "Hop!" diye zıpladı. Yorgun ama mutluydu. O gün, Bay Keklik, Hop Dedik Abi için, en güzel hikayesini anlattı. Hikaye, Hop Dedik Abi’nin cesareti ve dostluğun gücü hakkındaydı. Ve o günden sonra, her "Hop!" daha da anlamlı oldu. Çünkü her "Hop!" cesaretin, dostluğun ve maceranın sesiydi. Ve Hop Dedik Abi, hep "Hop!" diyerek yaşamına devam etti, yeni maceralar peşinde… Bir daha asla bir şapkayı kaybetmesine izin vermezdi!
