kimse beni görmez, ben özgürüm
Bir vakitler, uzak diyarlarda, gökyüzüne kadar yükselen muazzam dağların olduğu bir ülke varmış. Bu dağlar öyle büyükmüş ki, bulutlar bile onların eteklerinde dinlenirmiş. İşte bu dağların en yükseğinde, Kükrer adında aslan yaşarmış. Kükrer, sadece bir aslan değil, aynı zamanda Dağların Kralı’ymış. Adı gibi kükremesi de muazzammış. Öyle ki, kükrediğinde dağlar titrer, gök gürültüsü bile onun sesi yanında fısıltı gibi kalırmış.Kükrer, gücüyle ünlüymüş ama bir sorunu varmış: Çok yalnızmış. Dağların zirvesinde yaşadığı için kimse onunla arkadaşlık etmek istemezmiş. Hayvanlar, onun kükremesinden korkar, uzak dururlarmış. Kükrer ise sadece bir dost arıyormuş, birlikte güneşin batışını izleyebileceği, sohbet edebileceği birini...
Bir gün, Kükrer yine dağın zirvesinde oturmuş, etrafı izlerken, uzaktan minik bir ses duymuş. Ses öyle ince ve tatlıymış ki, Kükrer önce kulaklarına inanamamış. Merakla sesin geldiği yöne doğru ilerlemiş. Bakmış ki, küçük bir tavşan, bir kayanın üzerinde hoplayıp zıplıyor ve kendi kendine şarkı söylüyormuş.
“Hop hop, zıp zıp, dağların tepesinde, kimse beni görmez, ben özgürüm!” diye şarkı söylüyormuş tavşan.
Kükrer, bu minik tavşanın cesaretine hayran kalmış. Yanına yaklaşmış ve yumuşak bir sesle, “Merhaba küçük tavşan, burada ne yapıyorsun?” diye sormuş.
Tavşan, Kükrer’i görünce önce biraz korkmuş ama onun sesindeki samimiyeti hissedince rahatlamış. “Merhaba büyük aslan! Ben şarkı söylüyorum. Dağların tepesinde şarkı söylemek çok eğlenceli!” demiş.
Kükrer gülümsemiş. “Benimle arkadaş olmak ister misin? Burada çok yalnızım,” demiş.
Tavşan, Kükrer’in yalnızlığını anlamış ve hemen kabul etmiş. “Tabii ki! Birlikte şarkı söyleriz, oyunlar oynarız!” demiş.
İşte o günden sonra Kükrer ve tavşan, dağların tepesinde harika bir dostluk kurmuşlar. Kükrer, tavşana gücünü nasıl kullanacağını öğretmiş, tavşan da Kükrer’e şarkı söylemeyi ve gülmeyi öğretmiş. Kükrer artık kükrediğinde, bu kükreme korkutucu değil, neşeli bir çağrı gibi yankılanırmış dağlarda.
Bir gün, ormanın diğer hayvanları bu sesi duymuş ve merakla dağa çıkmışlar. Bakmışlar ki, Kükrer ve tavşan birlikte şarkı söylüyor, dans ediyorlar. Hayvanlar önce şaşırmış, sonra gülmeye başlamışlar. Kükrer’in ne kadar eğlenceli biri olduğunu anlamışlar.
O günden sonra, Dağların Kralı Kükrer, sadece gücüyle değil, yüreğinin sıcaklığıyla da tanınmış. Dağların zirvesi, artık bir korku değil, bir neşe yeri olmuş. Ve Kükrer, en büyük arzusuna kavuşmuş: Gerçek bir dost.
