İlkbaharım Kışa Döndü komik bir çocuk fıkrası

Minik Ayşe, baharın gelişini iple çekiyordu. Kış boyunca pencerelerden bakıp, çiçeklerin açacağı, kuşların cıvıldayacağı günleri hayal etmişti. Sonunda, bahar gelmişti! Ağaçlar yemyeşil yapraklarla dolmuş, rengarenk çiçekler her yeri süslemişti. Ayşe, her gün parkta koşup oynuyor, çiçeklerin kokusunu içine çekiyordu.

Bir sabah, Ayşe parkta oynarken, bir sincapla karşılaştı. Sincap, telaşla bir ağaca tırmanıyor, sonra da iniyordu. Ayşe merakla sordu: "Sincapçık, ne oldu? Neden bu kadar telaşlısın?"

Sincap, gözlerini kocaman açarak: "Ah, Ayşecik! Çok kötü bir şey oldu! Benim bütün fındıklarım kayboldu!" dedi.

Ayşe, sincaba yardım etmek istedi. "Üzülme, sincapçık! Birlikte fındıklarını arayalım!" dedi. Birlikte parkta fındık aramaya başladılar. Ağaçların altını, çalılıkların içini, her yeri aradılar ama fındıklara dair hiçbir iz yoktu.

Ayşe, düşünceli bir şekilde: "Sincapçık, belki fındıkların bir yere yuvarlanmıştır?" dedi.

Sincap, başını sallayarak: "Olabilir ama nereye yuvarlandıklarını bilmiyorum ki!" dedi.

Tam o sırada, parkın kenarında bir kar topu belirdi. Ayşe ve sincap, şaşkınlıkla kar topuna baktılar. Kar topu, yuvarlanarak parkın ortasına geldi ve birden erimeye başladı. İçinden bir değil, iki değil, tam beş tane fındık çıktı!

Sincap, fındıkları görünce sevinçten havalara uçtu: "İşte fındıklarım! Kar topunun içinde ne arıyorlardı?" diye sordu.

Ayşe, olayı anlamaya çalışıyordu. Tam o sırada, parkta kışlık kıyafetler giymiş, kocaman bir ayı belirdi. Ayı, elinde bir fındık tutuyor, yüzünde muzip bir gülümseme vardı.

Ayı, boğuk bir sesle: "Merhaba çocuklar! Ben Ayı Barni. Kış uykusundan yeni uyandım. Fındıklarınızı bulduğunuz için çok sevindim. Ben, uykumdan önce fındıkları saklamıştım ama nerelerde sakladığımı unutmuşum. Sanırım biraz fazla uyumuşum!" dedi.

Ayşe ve sincap, şaşkınlıkla birbirlerine baktılar. Ayı Barni, fındıkları saklamış ama kendisi de unutmuştu! Sonra da bir şekilde kar topu yapmıştı!

Ayşe, gülmekten kendini alamadı: "Ayı Barni, sen çok komiksin! Kış uykundan sonra ilkbaharı da karla karıştırdın galiba!" dedi.

Ayı Barni de onlarla birlikte güldü. Sonra da: "Haklısın Ayşecik! Sanırım bu ilkbahar biraz karmaşık olacak!" dedi.

Sincap, Ayşe ve Ayı Barni, kahkahalarla gülmeye devam ettiler. O gün, parkta hem baharın hem de kışın bir arada yaşandığı, çok komik bir gün oldu. Ve Ayşe, o günden sonra her ilkbahar geldiğinde, Ayı Barni'nin kış uykusundan uyanışını ve o komik kar topu maceralarını hatırlayarak gülümseyecekti. Çünkü onun ilkbaharı, Ayı Barni sayesinde biraz kışa dönmüştü ama bu hiç de kötü olmamıştı!

Fıkra Devamı: İlkbaharım Kışa Döndü ​

Ayşe, sincap ve Ayı Barni kahkahalarına devam ederken, parkın öbür ucundan garip sesler duyulmaya başladı. "Tık tık tık! Vınnnn!" Bu sesler, kışın ortasında hiç görülmeyen, tuhaf bir olayla birlikte geliyordu: Bir buz pateni pisti!

Evet, parkın ortasında, aniden beliren buz pateni pisti, herkesi şaşkına çevirmişti. Pistin ortasında, koca bir penguen, elinde minik bir şemsiye ve kafasında tuhaf bir şapkayla paten yapıyordu. Penguen, her dönüşünde biraz daha dengesini kaybediyor, etrafa kahkaha sesleri yayılıyordu.

Ayşe, gözlerini kocaman açarak: "Bu da ne şimdi? Penguen ve buz pisti mi? İlkbahar iyice karıştı!" dedi.

Sincap, ağzı açık bir şekilde: "Evet! Bu kadar karışıklık yeter! Biri şu penguene ve buz pistine bir dur desin!" diye bağırdı.

Ayı Barni, sakince: "Belki de penguen de benim gibi uykudan yeni uyandı ve ilkbaharı kışla karıştırdı," dedi.

Tam o sırada, penguen kayıp düştü ve minik şemsiyesi bir ağaca takıldı. Şemsiye takıldığı yerden çıkarılınca, içinden bir sürü kar tanesi döküldü! Bu kar taneleri, birden bire her yere dağıldı ve parkta küçük bir kar fırtınası başladı.

Ayşe, şaşkınlıkla kar tanelerine bakarken, kar taneleri erimeye başladı ve yerlerini rengarenk çiçekler aldı. Çiçeklerin ortasında, minik bir tırtıl, elinde bir şişe sabun köpüğü ile duruyordu. Tırtıl, sabun köpüklerini üfledikçe, etrafa daha çok çiçek yağıyordu.

Tırtıl, cıvıltılı sesiyle: "Merhaba çocuklar! Ben de ilkbaharın geldiğini sanıp, çiçek açmak istedim. Ama biraz abartmış olabilirim," dedi.

Ayşe, iyice kafası karışmış bir şekilde: "Tırtılcık, sen de mi kış uykusundan yeni uyandın? Yoksa herkes mi aynı rüyayı gördü?" dedi.

Tırtıl, gülerek: "Hayır, rüya değil. Bence bu ilkbahar, biraz özel bir ilkbahar. Her şey birbirine girmiş, herkes kendi istediği gibi takılıyor," dedi.

O sırada, penguen, şemsiyesini tamir etmiş, şapkasını düzeltmiş bir halde geldi. Buz pateni pisti, aniden yerini dev bir kaydırağa bıraktı. Penguen, kaydırağa binip, hızlıca aşağı kaymaya başladı. Kaydıraktan kayarken, karnından bir sürü balık fırladı ve balıklar, neşeyle etrafta zıplamaya başladılar.

Ayı Barni, balıkları görünce heyecanlandı: "Ah! Balıklar! Benim en sevdiğim yiyecekler! Ama bunlar ilkbaharda ne arıyor?" dedi.

Sincap, fındıklarını unutarak: "Her şey çok karışık! Acaba bu parkta her gün böyle mi olacak?" diye sordu.

Ayşe, gülümseyerek: "Bence bu çok eğlenceli! İlkbaharın kışla, penguenlerle, balıklarla, çiçeklerle ve kaydıraklarla karışması harika!" dedi.

Hep birlikte, parkta koşup oynamaya devam ettiler. Penguen, kaydıraktan kayarken balıklarını havaya atıyor, Ayı Barni balıkları yakalamaya çalışıyor, sincap fındıklarını unutmuş, penguenin şapkasını kapmaya çalışıyor, tırtıl ise daha çok çiçek açmaya çalışıyordu. O gün, parkta herkes kendi eğlencesini yaratıyor, kış ile baharın karışımı, komik ve unutulmaz bir anıya dönüşüyordu.

Ayşe, bu karmaşık ama eğlenceli ilkbaharı hiç unutmayacak, her bahar geldiğinde, parkta yaşadığı komik maceraları hatırlayarak tebessüm edecekti. Çünkü bazen, en güzel anılar, beklenmedik karışıklıklarla birlikte gelirdi.

7,9s