Bazen
Kelam kar eğlemez
Halin içinde bulunduğu
Vaziyeti şehredemez
Solgun umudun
Kırılmış kalbin
Çileye gark olmuş bedenin
Şefkata susamış sinenin
Dinmeyen bir efkarı vardır,
Gözyaşlarıyla anlatılanlardır
Solgun
Bir hal içindesin
Bilmem ki
Nasıl bir cefanın derdindesin
Sukut edersin
Bin hüzün içinde beklersin
Yaşarken
Kefene bürünmüş ten misalisin
Bırakma kendini bukadar
Her sabahın bir akşamı var
Umut, kalbinde ki imanla yaşar
Kim bilir
Belki kandırıldın
Avutulmak için muhatap alındın
Bakir duran masumiyetin
Ayaklar altına alınan zarafetin
Onur ve haysiyetin heba edilirken
Ne kadar derin bir acı yaşadın
Bubu hak ettiğine hiç inanmadın
Lakin, imtihanın bahtında adaydın
Ecelle anlamlaşan, fani olan candın
Seni
Kırıp inciten
Nesebinden
Şüphe edilen illettir
Masum ve naif
Halini zedeleyen
Hassasiyetten ve
Edepten ari keştir
Bir anlık gafletin,
Tahkikten uzak halin
Bir ömürlük yüke duçar bıraktı
Nereye gitsen, kime baksan
İçini acıtan ve yüreğini dağlayan andı
Mustafa CİLASUN
