kalp kırıklığı sonrası aşırı tepki vermek
- Konuyu açan dderya
- Açılış tarihi
Aslında sana katılmıyorum. Bu biraz bencillik olmaz mı? Karşı tarafı bir dinlemek gerekmez mi? Belki de onunda kendince haklı sebepleri olabilir. Belki de farkına varmadan biz onu yaraladıysak? İnsan oğlu her zaman kolay olanı seçip olaylar karşısında karşı tarafı suçlu bularak, kendini aklama düşüncesine bürünmez mi? Dediğim gibi ya kırılandan çok kıran taraf biz isek? Bununda tek çözümü oturup adam akıllı konuşmaktır. Tabi bu benim görüşüm.
Katılıyorum tabi ki olgun iki insan oturup konuşabilmeli ve sorunlarını halletmelidir..
Ama ben insanlara karşı nasıl özenli davranıyorsam onlardan da bunu beklerim..
Kalbim kırıldı diye kestirip atmam hemen her insanı.. Bir süre onu alttan alabilirim, yaptıklarını görmezden gelebilirim ve sonuçta belli bir seviyede iletişimim varsa fark edebilmeli diye düşünüyorum.. Acaba ne oldu da bu insanla aramıza dağlar girdi ?
Aslına bakarsan sevgi ve nefret arasındaki o ince çizgi de dengede durabilmeyi başarmalı insan..
Tabi ki haklısın sende. O ince terazi çok hassastır. Ama benim inandığım bir görüştür bu her zaman. Sevmek fedakarlıktır ve bir şeylere katlanmaktır. Acı çekmeden, mutluluğun tadını alamayız ki. Dediğim gibi oturup medeni şekilde eteklerimizde ki taşları dökmedikten sonra kimse tam anlamıyla kendini ifade edemez. Çünkü en yakından tanıdığını düşündüğün insanlar bile senin düşündüğünden farklı bir fikir yürütebilir. Yine tek çare Konuşmak!Katılıyorum tabi ki olgun iki insan oturup konuşabilmeli ve sorunlarını halletmelidir..
Ama ben insanlara karşı nasıl özenli davranıyorsam onlardan da bunu beklerim..
Kalbim kırıldı diye kestirip atmam hemen her insanı.. Bir süre onu alttan alabilirim, yaptıklarını görmezden gelebilirim ve sonuçta belli bir seviyede iletişimim varsa fark edebilmeli diye düşünüyorum.. Acaba ne oldu da bu insanla aramıza dağlar girdi ?
Aslına bakarsan sevgi ve nefret arasındaki o ince çizgi de dengede durabilmeyi başarmalı insan..
Tabi ki haklısın sende. O ince terazi çok hassastır. Ama benim inandığım bir görüştür bu her zaman. Sevmek fedakarlıktır ve bir şeylere katlanmaktır. Acı çekmeden, mutluluğun tadını alamayız ki. Dediğim gibi oturup medeni şekilde eteklerimizde ki taşları dökmedikten sonra kimse tam anlamıyla kendini ifade edemez. Çünkü en yakından tanıdığını düşündüğün insanlar bile senin düşündüğünden farklı bir fikir yürütebilir. Yine tek çare Konuşmak!
Bilmiyorum bazen kinci miyim diye sorguluyorum kendimi ama insanlardan çok çabuk uzaklaşabildiğim net.. Ki bu bir süreç.. Karşımdaki insan ne yaptığının farkında değilse beni anlaması da oldukça güç..
Kişi önce kendini bilecek
Bu demek değildir ki kimseye konuşma fırsatını vermedim ya da vermeyeceğim..
Konuyu kişiselleştirmek değil amacım. Yanlış anlaşılmak istemem asla. Sadece aklımdan geçenleri yazmayı seven bir insanım.
Mesajında bir nokta dikkatimi çekti. Karşında kinin ne yaptığının farkında olduğunu yada olmadığı paylaşım olmaksızın anlayamayız değil mi? Çağımızın en saçma hastalıklarından biri de bu değil mi? Anlayıp dinlemeden, yargılamak.
Mesajında bir nokta dikkatimi çekti. Karşında kinin ne yaptığının farkında olduğunu yada olmadığı paylaşım olmaksızın anlayamayız değil mi? Çağımızın en saçma hastalıklarından biri de bu değil mi? Anlayıp dinlemeden, yargılamak.
