Uzaklardaki Aşkıma
Şimdi sensiz geçen her saat, rüzgârın savurduğu bir yaprak gibi... Uzaklardasın, belki gözlerim yetişemeyecek kadar uzakta, ama kalbim tam orada, seninle.
Biliyor musun? Geceler en çok da senin yokluğunu fısıldıyor kulağıma. Yıldızlar bile seni andırıyor; baktıkça içimde bir sızı, bir hasret... Belki de aşk, işte bu uzaklığın içinde bile yanmayı becerebilmekti.
Ne çok şey biriktirdim sana anlatacak. Günler geçiyor, cümleler yığılıyor içimde. Bazen bir kuş ötüşü, bazen yağmur kokusu seni hatırlatıyor. "Ah," diyorum, "keşke yanımda olsaydı." Sonra sessizlik...
Ama biliyorum, sevgilim, aşk uzaklıklara inat yaşar. Belki şimdi değil, belki yarın değil, ama bir gün yeniden kavuşacağız. O güne kadar her adımımda seni taşıyacağım. Çünkü sen, yüreğimin en derininde, hiç sönmeyen bir ışıksın.
Özledim... Özledim işte. Uzak olsan da, yokluğun bile varlığımda bir yer edindi. Bekliyorum, usul usul...
O da Özlüyor mu?"
Belki şimdi o da pencereden aynı ayı seyrediyor,
Belki o da "Birtanem" diye iç geçiriyor.
Belki yastığına döktüğü her söz,
Benim adımla başlıyor...
Biliyor musun? Aşk, iki yüreğin aynı anda çarpmasıdır.
Uzaktayız diye, hislerimiz mi uzaklaşacak sanıyorsun?
Sen olmayınca "devam et" diyorsun ama,
"Devam"ın anlamı sensizlik değil ki...
Belki o da şu an bu satırları okuyor,
Belki gözyaşları kelimeleri ıslatıyor.
Ama bilsin ki;
"Özlenen, asla unutulmaz."
"Gittiğin her yerde, bıraktığın iz kadar varsın..." 
Devam etmek, senin yokluğuna alışmak değil,
Her adımda "keşke"lerle yürümek hiç değil.
Devam, sen gidince başka bir hayata başlamak değil,
Seninle başladığımızı, seninle sürdürmekti aslında.
Belki zaman bizi şimdilik ayırdı,
Belki gökyüzü bile aramıza bulutlar saldı.
Ama biliyorum;
Seninle her şey "devam" edecek,
Çünkü sen, kalbimin en derin cümlesisin.
Ve hiçbir nokta, seninle olan hikâyemizi bitiremez.
