Kara Kedi ve Sihirli Şapka

Bir zamanlar, Minnoş adında simsiyah, kocaman gözlü, sevimli mi sevimli bir kara kedi yaşarmış. Minnoş, diğer kediler gibi yaramazlık yapmayı, ip yumağıyla oynamayı ve bol bol uyumayı severdi. Ama Minnoş'un diğer kedilerden farklı bir özelliği vardı: Her şeyi merak ederdi!

Bir gün, Minnoş evin tavan arasında dolaşırken, eski bir sandık buldu. Sandığın kapağını merakla araladığında, içinden parıl parıl parlayan, sivri uçlu, mor bir şapka çıktı. Minnoş şapkayı eline alıp kokladı, sonra da kafasına geçirdi. O anda bir şeyler oldu!

Minnoş şapkanın sihirli olduğunu fark etti! Şapka sayesinde, istediği her şeyi yapabiliyordu. Mesela, birden kendini dev bir salatalığın üzerinde kayak yaparken buldu! Sonra, bir anda havuçtan bir kale inşa ediyordu. Şapka, Minnoş'u durmadan bambaşka maceralara sürüklüyordu.

Bir sabah, Minnoş şapkayı takıp, kendini aynanın karşısında buldu. Aynadaki yansımasına bakınca bir an duraksadı. Çünkü, şapka onu olduğundan çok farklı gösteriyordu! Kocaman, parlak birer nar tanesine benzeyen gözleri yerine, gözleri birer fındık kadar küçücük olmuştu. Simsiyah tüyleri pembe puantiyelerle kaplanmış, kuyruğu da bir muz gibi kıvrılmıştı.

Minnoş aynadaki bu komik haline gülmekten kendini alamadı! "Miyavv, bu halim de ne böyle?" diye kıkırdadı. Ama şapkanın marifetleri daha bitmemişti. Tam o sırada, evin küçük çocuğu, Can, odaya girdi.

Can, Minnoş'u o halde görünce bir an şaşırdı, sonra da kahkahalara boğuldu. "Minnoş, bu ne halin! Sen nasıl bir şapkadır o? Çok komik olmuşsun!" dedi.

Minnoş, Can'ın bu tepkisine daha çok güldü. Şapkanın, kendini komik duruma düşürmesi hoşuna gitmişti. Ama, şapkayı daha da çok merak etti. Acaba şapka daha neler yapabiliyordu?

Minnoş, şapkayı takıp mutfağa doğru yürüdü. Bir anda, kendini dev bir peynir diliminin üzerinde buldu. Peynir dilimiyle birlikte kayarak, mutfak masasının etrafında dönmeye başladı. Can da peşinden koşarak ona eşlik ediyordu. Sonra, bir anda, peynir dilimi havuza dönüştü! Minnoş ve Can, havuçtan yapılmış minik botlarla havuza girip yüzmeye başladılar.

Tüm bu olan bitene, annesi, babası ve hatta bahçedeki kuşlar bile şaşkınlıkla bakakaldılar. Çünkü Minnoş ve Can'ın etrafında her şey bir an da şekil değiştiriyor, bir anda başka bir şeye dönüşüyordu.

Akşam olduğunda, Minnoş çok yorulmuştu. Şapkayı çıkarıp, başucuna koydu. Ertesi sabah, şapkayı tekrar takıp takmamakta kararsızdı. Çünkü şapka onu komik duruma düşürüyor, başına türlü türlü işler açıyordu. Ama, eğlenceli maceralar yaşattığı da bir gerçekti.

Minnoş o günden sonra, şapkayı sadece özel günlerde, canı çok sıkıldığında takmaya karar verdi. Ve o günden sonra, hem kendi hem de çevresindekilerin hayatına hep biraz sihir, hep biraz kahkaha kattı! Tabii, arada sırada kendini salatalığın üzerinde kayak yaparken veya peynir havuzunda yüzerken bulan oldu, ama olsun! Çünkü, sihirli bir şapkanın sahibi olmak, biraz macera ve biraz da gülmek demekti!

Kara Kedi ve Sihirli Şapka

Minnoş, sihirli şapkayı özel zamanlar için saklamaya karar vermişti ama içten içe şapkanın gücünü merak etmeye devam ediyordu. Bir gece, Ay’ın gökyüzünde parlak bir şekilde parladığı bir gece, Minnoş uyuyamadı. Yatağından kalktı, tavana doğru baktı ve gözleri, sandıktaki sihirli şapkaya takıldı.

“Acaba,” diye düşündü Minnoş, “Şapka beni nereye götürebilir ki?” Merakına yenik düşerek, şapkayı kafasına geçirdi. O anda odanın duvarları titremeye başladı, bir anda yıldızlar ve gezegenler gözünün önüne geldi. Minnoş, kendini bir uzay gemisinin içinde buldu!

Uzay gemisi, sanki bir çizgi filmden fırlamış gibi rengarenkti. Kontrol panelleri peynirli pizzalar, düğmeler misketler, vites kolu ise bir tane dev sosisli sandviçten yapılmıştı! Minnoş, bu garip geminin içinde etrafına bakarken, yanından pembe bir uzaylı geçti. Uzaylının kafasında antenler yerine, çatal ve kaşıklar vardı.

"Miyav! Merhaba!" dedi Minnoş şaşkınlıkla.

Pembe uzaylı, çatallı antenlerini sallayarak, “Merhaba! Ben Çatalgillerden Çatkı. Sen de kimsin?” diye sordu.

Minnoş, kendini tanıttı ve sihirli şapkasıyla buraya geldiğini anlattı. Çatkı, Minnoş'un hikayesine çok heyecanlandı ve onu uzay gemisinde bir tura çıkardı. Gemi, galaksi boyunca hızla ilerlerken, Minnoş birbirinden tuhaf gezegenler gördü. Bir gezegen tamamen sakızdan yapılmıştı, başka bir gezegen ise dev bir patates püresi dağı gibiydi.

Çatkı, Minnoş’u “Gülme Gezegeni”ne götürdü. Burası, her şeyin sürekli kıkırdadığı, kahkahalarla çınlayan bir yerdi. Ağaçlar gülüyor, taşlar kıkırdıyor, gökyüzündeki bulutlar bile kahkaha atıyordu. Minnoş, bu komik gezegende kahkahalara boğulmaktan kendini alamadı. Hatta, o kadar çok gülmüştü ki, gözünden yaşlar geldi!

Daha sonra, Çatkı ve Minnoş, “Müzik Gezegeni”ne gittiler. Buradaki her şey müzik sesi çıkarıyordu. Ağaçların yaprakları gitar telleri gibi çınlıyor, nehirler piyano melodileriyle akıyor, kuşlar da birer trompet gibi ötüyordu. Minnoş ve Çatkı, müzik eşliğinde dans edip eğlendiler. Minnoş’un kuyruğu, bir bateri çubuğu gibi ritim tutuyordu.

Uzay macerası boyunca Minnoş, hem çok eğlendi hem de çok şey öğrendi. Uzayın ne kadar büyük, renkli ve komik olduğunu gördü. Çatkı’yla çok iyi arkadaş oldu ve onunla bir sonraki maceraya sözleştiler.

Yorucu ve eğlenceli bir günün ardından, Minnoş şapkayı çıkardı. Kendini yatağında, odasında buldu. Olan biten her şey rüya gibiydi. Ama, kalbinde hala uzayın o tatlı heyecanı ve kahkahaları yankılanıyordu.

Ertesi sabah, Can, Minnoş’un yanına geldi. “Minnoş, seni çok merak ettim. Dün gece nerelerdeydin?” diye sordu.

Minnoş, gülümseyerek, “Birazcık uzayı gezdim,” dedi.

Can, şaşkınlıkla “Ne? Uzay mı?” diye bağırdı.

Minnoş, sırrını saklamayı tercih etti. Ama biliyordu ki, sihirli şapka onu daha nice maceralara götürecekti. Ve bu maceraları, arkadaşlarıyla paylaşmaya can atıyordu. Belki bir gün, Can'ı da uzaya götürebilirdi! Kim bilir?

Bu bölüm de böylece bitti! Ne dersin, Minnoş'un maceraları burada son bulsun mu, yoksa yeni bir macera daha yazayım mı? Belki bir denizaltı macerası? Ya da bir sihirbazlar okuluna gidişi? Seçim senin!