Bütün hayatı sırtlarında taşıyıp çoğu insanın altında ezileceği yükü, günlük yaşamında kaldıran insanlardır Karadeniz kadınları özellikle Doğu Karadeniz kadınları..
Evet hiçbir ihtiyacı olmasa bile oturmaz ? oturamaz. Yok, lügatlarında oturmak kelimesi. Çalışacak kimseye muhtaç olmayacak, çalışacak çocuklarının rızkını kendisi getirecek, çalışacak her şeyi babadan (yani eşinden) beklemeyecek, çalışacak belki bir iki bir şeyimiz olur da rahata ereriz diyecek ama o zaman da çalışacak ?napalım yavrum, alıştık çalışmaya? diyecek
Tüm zorluklarına rağmen (ki aslında Doğu Karadeniz Doğu Anadolu ya da Güneydoğu Anadolu gibi yoksundur pek çok şeyden) yine çalışacak ve ?BUGÜNE ŞÜKÜR DİYEREK YARINA UMUTLA BAKMAYI BİLECEK?
Sepetinde bir dilim mısır ekmeğiyle, bir tas ayranı dahi olsa ?Buna da şükür Allah?ım, bugün de doydum? diyecek.Ki aç kaldığında bile yine çalışacak yövmiyeye gidecek ve rızkını kazanacak.. Kimseden istemeyecek gururundan, birilerinden gelmesini de beklemeyecek..
Üzülse de, hayatı kararsa da (kimine göre) yine gülmek olacak felsefesinde.. hayata tutunmak olacak, dimdik durmak olacak felsefesinde.
Mutsuz olsa da belli etmeyecek gururundan, her türlü şeyi yapan eşini de rencide etmeyecek, sevmese bile saygısından..
Muhakkak tüm Anadolu kadınlarımız meziyetlidir, çalışkandır ama gerçekten Doğu Karadeniz kadını ?başka?; çünkü ?onların felsefesi başka?
