Kelime (Sözcük) Türleri
Türkçede sözcükler görevleri bakımından sekiz grupta incelenebilirler.
İsim (Ad): Canlı ve cansız varlıkları, duygu ve düşünceleri, durumları, bütün bunların birbiriyle ilgilerini karşılayan sözcüklerdir: kuş, ağaç, ağlama, düşünce, yargı, bilgi gibi.
Sıfat (Önad): Adların niteliklerini, ne durumda olduklarını sayılarını, ölçülerini, gösteren, soran ya da belirten sözcüklerdir.
Fiil (Eylem): Oluş, kılınış, durum gösteren sözcüklerdir.
Fiilimsi (Eylemsi): Fiillerden türemiş olmakla birlikte bir fiil gibi çekimlenemeyen olumlu, olumsuz şekilleri yapılabilen ve cümlede isim, sıfat, zarf gibi görevlerde kullanılan sözcüklerdir.
Zamir (Adıl): Adların yerini tutan, bu görevi yerine getirirken kişi, soru, gösterme ve belgisizlik kavramları da taşıyan sözcüklerdir.
Zarf (Belirteç): Eylemlerin, sıfatların ya da görevce kendisi ne benzeyen sözcüklerin anlamlarını zaman bildirerek, güçlendirerek ya da kısıtlayarak etkileyen sözcüklerdir.
Edat (İlgeç): Anlamı ve görevi daha çok cümle içinde birlikte bulunduğu sözcüklerle beliren, sözcükler arasından ilgi kuran sözcüklerdir.
Bağlaç: Eş görevli ya da birbiriyle ilgili sözcükleri, sözcük öbeklerini, özellikle cümleleri bağlamaya yarayan; bunlar arasında anlam ve biçim bakımından bağlantı kuran sözcüklerdir.
Ünlem: Sevinme, kızma, korku, acıma, şaşma, gibi ansızın beliren duyguları yansıtmaya yarayan sözcüklerdir.
Türkçede sözcükler görevleri bakımından sekiz grupta incelenebilirler.
İsim (Ad): Canlı ve cansız varlıkları, duygu ve düşünceleri, durumları, bütün bunların birbiriyle ilgilerini karşılayan sözcüklerdir: kuş, ağaç, ağlama, düşünce, yargı, bilgi gibi.
Sıfat (Önad): Adların niteliklerini, ne durumda olduklarını sayılarını, ölçülerini, gösteren, soran ya da belirten sözcüklerdir.
Fiil (Eylem): Oluş, kılınış, durum gösteren sözcüklerdir.
Fiilimsi (Eylemsi): Fiillerden türemiş olmakla birlikte bir fiil gibi çekimlenemeyen olumlu, olumsuz şekilleri yapılabilen ve cümlede isim, sıfat, zarf gibi görevlerde kullanılan sözcüklerdir.
Zamir (Adıl): Adların yerini tutan, bu görevi yerine getirirken kişi, soru, gösterme ve belgisizlik kavramları da taşıyan sözcüklerdir.
Zarf (Belirteç): Eylemlerin, sıfatların ya da görevce kendisi ne benzeyen sözcüklerin anlamlarını zaman bildirerek, güçlendirerek ya da kısıtlayarak etkileyen sözcüklerdir.
Edat (İlgeç): Anlamı ve görevi daha çok cümle içinde birlikte bulunduğu sözcüklerle beliren, sözcükler arasından ilgi kuran sözcüklerdir.
Bağlaç: Eş görevli ya da birbiriyle ilgili sözcükleri, sözcük öbeklerini, özellikle cümleleri bağlamaya yarayan; bunlar arasında anlam ve biçim bakımından bağlantı kuran sözcüklerdir.
Ünlem: Sevinme, kızma, korku, acıma, şaşma, gibi ansızın beliren duyguları yansıtmaya yarayan sözcüklerdir.
