Büyükannem bir keresinde bana şu tüyoyu vermişti:
Zor zamanlar olduğunda, küçük adımlarla ilerle.Elinden geleni yap ama yavaş yavaş yap.
Geleceği ya da yarın neler olabileceğini düşünme.
Kendinize rahat bir ev yapın.
Sana lezzetli bir yemek pişir
Bir mektup yaz.
Harika bir kitap okuyun.Doğa ile iç içe yürüyüş ve çeşitliliğin tadını çıkarıyoruz.
Banyo yap ve ruhun sallanmasına izin ver.
Görüyor musun?
Adım adım ilerlersin.
Bir adım at ve sonra dinlen.
Biraz dinlen.
Kendine değer ver.
bir sonraki adıma geçVe bir tane daha.
Zar zor fark edeceksiniz ama adımlarınız uzar.
Geleceğe ağlamadan dönüp bakabileceğin zaman gelene kadar.
