Bütün acılar eskise de yerine yeni acılar yeşeriyor. Yağmur yağıyor sokaklara yüreğime gözlerim yağıyor ıslanıyor duygular? İnsanlardan ve küçük hesaplardan anlamıyorum. Anlamak da istemiyorum. Bazen öfkeleniyorum ikiyüzlü içtenliğini yitirmiş dostluklardan çıkarcı ilişkilerden kaçıp kurtulmak istiyorum?
Rüzgar esiyor üşüyor gözlerim? Herkes kendi acısını taşıyor yarınlara. Kimse dönüp bakmıyor yüreğimdeki acıya?
Yıldızlı geceler kayboldu artık. Kirli düşünceler onursuz davranışlar insanın yüreğini incitiyor. Her ihanet kan oluyor ciğerime? İnsanların kirlenmiş nehirlere benzediği bir iklimde temiz ve onurlu kalmak ne kadar da zor. Nereye gittimse kahpe ilişkiler kesmiş yol başlarını ne yana döndüysem ihanet?
Susmanın sınırını tüketiyorum artık. Haykırmak geliyor içimden var gücümle tüm kahpeliklere. Tiksindiriyor beni ucuz çıkar ilişkileri? Durmadan bir öfke büyüyor içimde bunalıyorum bazen hiçbir tarafta esmiyor rüzgar çağıltısı uzak düşüyor suların. Anlıyorum ki ben bu çağın insanı değilim?
Günlerim hep tekdüze geçiyor alabildiğine boş ve anlamsız. Bir incinmişlik alıp gözlerimi benden ta uzaklara götürüyor.
İnsanı ve kahpeliklerini iyi tanıyorum artık kirli aşağılık şeyleri unutmuyorum. Bir ihanet gününde ikiyüzlülük hançeri nasıl saplanır yüreğe onu öğrendim öğrendim bir ihanet ne kadar kırar insanı?
Bir ihanet faslında bir bıçak ne kadar işler kalbe biliyorum artık?
Uykularıma acılar sızıyor içim sızlıyor küle dönüyor karabasan oluyor rüyalarım. Düşündükçe yabancılaşıyor duygularım. Öfkeleniyorum?
Unutmak istiyorum gördüğüm bütün ihanetleri acıları unutmak istiyorum? Unutmak istiyorum bana edilen bütün kötülükleri haksızlıkları. Ama kırgınlıklar kolay iyileşmeyen yaralardır her anışta kanar içimiz hele de yakınımızda duranlarsa ihanet eden?
Ama yine de insan umudunu terk etmeden dişiyle tırnağıyla mücadele edip tüm acılara ve ihanetlere rağmen inadına inadına yaşamalı diyorum?
Diyorum. Diyorum da... Elimle kazıp içine girdiğim bu mezardan kendimi kurtaramıyorum.
Rüzgar esiyor üşüyor gözlerim? Herkes kendi acısını taşıyor yarınlara. Kimse dönüp bakmıyor yüreğimdeki acıya?
Yıldızlı geceler kayboldu artık. Kirli düşünceler onursuz davranışlar insanın yüreğini incitiyor. Her ihanet kan oluyor ciğerime? İnsanların kirlenmiş nehirlere benzediği bir iklimde temiz ve onurlu kalmak ne kadar da zor. Nereye gittimse kahpe ilişkiler kesmiş yol başlarını ne yana döndüysem ihanet?
Susmanın sınırını tüketiyorum artık. Haykırmak geliyor içimden var gücümle tüm kahpeliklere. Tiksindiriyor beni ucuz çıkar ilişkileri? Durmadan bir öfke büyüyor içimde bunalıyorum bazen hiçbir tarafta esmiyor rüzgar çağıltısı uzak düşüyor suların. Anlıyorum ki ben bu çağın insanı değilim?
Günlerim hep tekdüze geçiyor alabildiğine boş ve anlamsız. Bir incinmişlik alıp gözlerimi benden ta uzaklara götürüyor.
İnsanı ve kahpeliklerini iyi tanıyorum artık kirli aşağılık şeyleri unutmuyorum. Bir ihanet gününde ikiyüzlülük hançeri nasıl saplanır yüreğe onu öğrendim öğrendim bir ihanet ne kadar kırar insanı?
Bir ihanet faslında bir bıçak ne kadar işler kalbe biliyorum artık?
Uykularıma acılar sızıyor içim sızlıyor küle dönüyor karabasan oluyor rüyalarım. Düşündükçe yabancılaşıyor duygularım. Öfkeleniyorum?
Unutmak istiyorum gördüğüm bütün ihanetleri acıları unutmak istiyorum? Unutmak istiyorum bana edilen bütün kötülükleri haksızlıkları. Ama kırgınlıklar kolay iyileşmeyen yaralardır her anışta kanar içimiz hele de yakınımızda duranlarsa ihanet eden?
Ama yine de insan umudunu terk etmeden dişiyle tırnağıyla mücadele edip tüm acılara ve ihanetlere rağmen inadına inadına yaşamalı diyorum?
Diyorum. Diyorum da... Elimle kazıp içine girdiğim bu mezardan kendimi kurtaramıyorum.
