Ne güzelmiş

Çekirdeği bardak hesabıyla aldığımız günler.​

Bakkaldan tabakla reçel aldığımız,
Yarısını yolda döke döke yediğimiz yoğurtlar

Teneke kutularda buram buram kokan bisküviler,gofretler...​

Çayı, şekeri ödünç istemekten utanmadığımız
Kimseyi evindeki eşyaları için küçümsemediğimiz ,
Dört beş kardeşin aynı tabaktan yemek yiyip
Kolay kolay hasta olmadığı zamanlar..

Komşu amcadan azar işitip​

Öğretmenden sıra dayağı yediğimiz
Mızıkçılık yapanla küsüp
Ertesi gün unutarak, elele oyuna daldığımız zamanlar..
Gamsız, dertsiz, tasasız,
Hepimizin, biz gibi olduğu ,

Herkesin, herkes gibi olduğu zamanlar​

ahhhh ahhhhh beni aldin köyün toz toprak yollarina

bakkala gidip geldiğim günlere ayağımda carik bile yoktu o kara toz topraklara dikenlere basa basa

gidip gelirdim erinmeden

köyün meydaninda çocuklar bir yandan gençler bir yandan güreş tutardık
köyün yaslıları duvar dibinde çömelmiş hakemlik yapardı

cok mutluyduk oo zamanlar cooook

Şimdi herkes birbirini kıskanıyor herkes elindekini daha fazlasını istiyor kimse elindekinin değerini bilmiyor.. sevgiden saygıdan hoşgörüden en önemlisi vicdan ve merhametten okadar uzak ki herkes.. iyilik yaptım denize attım diyen yok.. aksine bana kötü gelene kötü giderim iyilik benim neyime deniliyor.. özledik azizim eskiyi çok özledik.. bilseydim hiç buyumezdim..