Cep telefonunu hatırlıyorum dayımın.Kocaman bir anteni olan motorola bir telefondu.Çok ilginç enteresan bişeydi bana göre.Ki herkese göre öyleydi zaten.Tepelere çıkardı dayım telefonunun çekmesi için.Şimdi ise gelinen nokta şaşırtıcı.
yakari diye bir çizgi film vardı.. Ne severdim
kolları püskül püskül sarkan tshirtlerimiz vardı cok modaydı herkeste vardı
turbo sakız vardı agzımda ceviemezdim pabuc gibi sakızdı
böyle sopalı arabam vrdı sokakta gezdirirdim
Çocukken kahvaltı yapar yapmaz sokağa çıkıp yakan top oynamayı sobe oynamayı çizgi oynamayı çok severdim şimdi bakıyorum çocuklarada sokağa bile çııkmıyolar.Acıyorum hallerine.Keşke çocuk olabilsemde tekrar yaşasam o günlerimi.
Mahalle Maçlarımızı..Kavgalarımızı...Maçlardan Sonra komşu teyzeden su içmeyi..misketlerimi..Tasolarımı..Dostlukları..En azından Paylaşmayı biliyoduk..Beraber düşüp kalkmayı..Beraber kavgaya gitmeyi..Daha Neler Neler...
Mahalle maçlarını... Çok yorulunca eve koşup hemen ekmek arası birşeyler yapıp sokağa geri koşmayı... gazoz kapakları toplayıp onlarla oynamayı, bilyelerimi gece sokakta saklambaç oynamayı ve en güzel tarafı ebeyi şaşırtmak için tişört değiştirmemiz olurdu
Dedemi ve babaannemi çok özlüyorum
Birde leblebi tozu ve üstüde şekerli kremaya benzer fiks bir yiyeceğimiz vardı ya Onu çok özledim bir satan yer bulsam koliyle alacam Haa birde horozlu şeker
o saklanbac numarasını bizde yapardık mahalledeki çocukca ruh cin falan hikâyeleri anlatilirdi onları özledim :-( kuzenlerle yapılan yastik savaşını birde eskiden saçma saçma telefon şakaları yapardık çok özledim yaaa :-( keşke geriye gidip o anları tekrar yasayabilsek. ne kadar güzel günlermis insan değerini kaybedince anlıyor. şimdiki çocuklar gibi tüm zamanımı bilgisayar başında değilde mahalleden oyun oynayarak geçirdiğim içinde kendimi şimdiki çocuklara göre şanslı hissediyorum