Psikolojik olarak önemli bütün dürtü ve amaçlar 16 evrensel yaşam dürtüleri kombinasyonuna indirildi. Herkes bu yaşam dürtülerini benimser fakat bireyler bunlara farklı önem sıraları verir. Bir bireyin 16 yaşam dürtüsüne verdiği önem sırası, onun doğal çevresinde nasıl davranışlar sergilediğini çıkarsamamıza yardımcı olur. Bizim bu yaşam dürtüleriyle olan işimiz ise; örneğin okuldaki başarısızlığa neden olan altı yaygın dürtüyü belirlemek. Düşük notlar alan herhangi bir öğrenci bu dürtülerden biri ya da fazlasına sahip olabilir. Herbir dürtü müdahale için farklı bir etkiye sahiptir.
Başarısızlıktan Korkmak
Kimse başarısız olmaktan hoşlanmaz, fakat çoğu insan bu deneyimi önemsemez ve yoluna devam eder. Buna rağmen küçük bir öğrenci yüzdesi, başarısızlığı müthiş yıkıcı bir unsur olarak görür. Başarısız olma ihtimalini ele alıp bunun yerine hiç denemeyince daha az incindiğini düşünen bu öğrenciler, hiç efor sarfetmeyip kendilerini geri çektikleri için başarısızlığa eğilimlidirler. Ebeveynler ve öğretmenler, çabalarını artırmaları ve notlarını yükseltmeleri için onları nazikçe cesaretlendirmelidir.
İlgisizlik
İlkçağlardan beri her eğitimci filozof, insanın öğrenmek için doğal bir merak ve bundan zevk alma kapasitesiyle doğdunu söyler. Ama tümü yanılır. Gerçek şu ki, öğrencilerin kısıtlandıklarında çığlık atmadan ne kadar dayanabilecekleri büyük ölçüde değişiklik gösterir. Ve onlar, eğitim kitapları hususunda doğuştan meraksız olduklarını düşünmekten nefret ederler. Bir orta okul öğrencisi: ”Neden birşeyi öğrenmek zorunda olduğumda kullanabileceğim bir hap icat etmiyorlar? diye soruyor. Bu öğrenciler, entelektüel aktivitelerden, teorilerden ve soyutlamalardan sıkılırlar. Ebeveynler ve öğretmenlerin bu öğrencilere bazı dışsal teşvik ediciler kullanmaları gerekir. Madem ki derin düşünme birçok meslek için gerekli değildir, bu öğrenciler okuldan ziyade hayatta pek çok şey başarabilir.
Kaygısızlık
Öğrencilerin doğası gereği başarıya verdikleri değer de anlamlı düzeyde değişiklik gösterir. Başarıya büyük önem verenler çalışkanlardır, belkide işkolik olmak kaderlerinde vardır. Kimileri de başarıya önem vermezler, kaygısız kalırlar ve boş vakitlerle ilglilenirler. Bu öğrenciler okulda başarısızdır çünkü iyi olmak için hiçbir şey yapmazlar. Okulda ve sonraki mesleklerinde başarısızlık eğilimleri vardır. Ebeveyn ve öğretmenler bu öğrencilerden tam ve sıkı bir beklenti içinde olmalı, akademik eğitimleri için motive edici dışsal teşvik ediciler sağlamalıdır.
Düzensizlik
Öğrencilerin önem sıraları da büyük farklılıklar gösterir. Bazıları durağan, tahmin edilebilir ve düzenli bir günlük yaşamın rahat olduğunu düşünürken, bazıları da kendilerini sınırlamak yerine yüreklerinin götürdüğü yere gitmeyi tercih ederler. Bu öğrenciler düzensiz ve yetersiz olma eğilimi gösterir. Bazı öğretmenler bu öğrencileri itinasız, pasaklı olarak görebilirler. Ebeveyn ve öğretmenler onlara yetenek ve becerilerini organize etmeyi öğretmeliler.
Hırçınlık
Bazı öğrenciler problemlerden uzaklaşmak için öfke ve utangaçlıktan hoşlanmaz. Bazıları da kavgacı ruhlarıyla gurur duyar ve birçok kavgaya, tartışmaya ve münakaşaya bulaşır. Kavgalarla oyalandıkları için okulda başarısızdırlar. Bu öğrencilerin ebeveyn ve öğretmenleri onların kavgacı ruhlarını sosyal olarak uygun aktivitelere (spor gibi) yönlendirmeleri gerekir.
Çıkarcılık
Birçok insan çıkarcıdır. Yeni bir fırsatla karşılaştıklarında sözlerinden dönmeyi hata olarak görmezler. Bu öğrenciler görevden kaçabilir. Örneğin ödevleri kontrol edilmezse yapmazlar ya da öğretmen bakmayınca kopya çekebilirler. Öğretmenleri onları sorumsuz olarak tanır. Ebeveyn ve öğretmenleri bu öğrencilere etik sınırlar dahilinde katı kurallar koymalıdır.
Başarısızlıktan Korkmak
Kimse başarısız olmaktan hoşlanmaz, fakat çoğu insan bu deneyimi önemsemez ve yoluna devam eder. Buna rağmen küçük bir öğrenci yüzdesi, başarısızlığı müthiş yıkıcı bir unsur olarak görür. Başarısız olma ihtimalini ele alıp bunun yerine hiç denemeyince daha az incindiğini düşünen bu öğrenciler, hiç efor sarfetmeyip kendilerini geri çektikleri için başarısızlığa eğilimlidirler. Ebeveynler ve öğretmenler, çabalarını artırmaları ve notlarını yükseltmeleri için onları nazikçe cesaretlendirmelidir.
İlgisizlik
İlkçağlardan beri her eğitimci filozof, insanın öğrenmek için doğal bir merak ve bundan zevk alma kapasitesiyle doğdunu söyler. Ama tümü yanılır. Gerçek şu ki, öğrencilerin kısıtlandıklarında çığlık atmadan ne kadar dayanabilecekleri büyük ölçüde değişiklik gösterir. Ve onlar, eğitim kitapları hususunda doğuştan meraksız olduklarını düşünmekten nefret ederler. Bir orta okul öğrencisi: ”Neden birşeyi öğrenmek zorunda olduğumda kullanabileceğim bir hap icat etmiyorlar? diye soruyor. Bu öğrenciler, entelektüel aktivitelerden, teorilerden ve soyutlamalardan sıkılırlar. Ebeveynler ve öğretmenlerin bu öğrencilere bazı dışsal teşvik ediciler kullanmaları gerekir. Madem ki derin düşünme birçok meslek için gerekli değildir, bu öğrenciler okuldan ziyade hayatta pek çok şey başarabilir.
Kaygısızlık
Öğrencilerin doğası gereği başarıya verdikleri değer de anlamlı düzeyde değişiklik gösterir. Başarıya büyük önem verenler çalışkanlardır, belkide işkolik olmak kaderlerinde vardır. Kimileri de başarıya önem vermezler, kaygısız kalırlar ve boş vakitlerle ilglilenirler. Bu öğrenciler okulda başarısızdır çünkü iyi olmak için hiçbir şey yapmazlar. Okulda ve sonraki mesleklerinde başarısızlık eğilimleri vardır. Ebeveyn ve öğretmenler bu öğrencilerden tam ve sıkı bir beklenti içinde olmalı, akademik eğitimleri için motive edici dışsal teşvik ediciler sağlamalıdır.
Düzensizlik
Öğrencilerin önem sıraları da büyük farklılıklar gösterir. Bazıları durağan, tahmin edilebilir ve düzenli bir günlük yaşamın rahat olduğunu düşünürken, bazıları da kendilerini sınırlamak yerine yüreklerinin götürdüğü yere gitmeyi tercih ederler. Bu öğrenciler düzensiz ve yetersiz olma eğilimi gösterir. Bazı öğretmenler bu öğrencileri itinasız, pasaklı olarak görebilirler. Ebeveyn ve öğretmenler onlara yetenek ve becerilerini organize etmeyi öğretmeliler.
Hırçınlık
Bazı öğrenciler problemlerden uzaklaşmak için öfke ve utangaçlıktan hoşlanmaz. Bazıları da kavgacı ruhlarıyla gurur duyar ve birçok kavgaya, tartışmaya ve münakaşaya bulaşır. Kavgalarla oyalandıkları için okulda başarısızdırlar. Bu öğrencilerin ebeveyn ve öğretmenleri onların kavgacı ruhlarını sosyal olarak uygun aktivitelere (spor gibi) yönlendirmeleri gerekir.
Çıkarcılık
Birçok insan çıkarcıdır. Yeni bir fırsatla karşılaştıklarında sözlerinden dönmeyi hata olarak görmezler. Bu öğrenciler görevden kaçabilir. Örneğin ödevleri kontrol edilmezse yapmazlar ya da öğretmen bakmayınca kopya çekebilirler. Öğretmenleri onları sorumsuz olarak tanır. Ebeveyn ve öğretmenleri bu öğrencilere etik sınırlar dahilinde katı kurallar koymalıdır.
