KONUŞMACI | Bir yaz günüymüş, hava sıcak mı sıcak.
Yiyecek arıyormuş hayvanlar köşe bucak…
Maymun da çok acıkmış, çıkmış bir ağaca.
Bir tek meyve bile bulamamış, o kadar aramışta.
Kara kara düşünürken ağacın tepesinde.
Aşağıdan seslenmiş timsah, en tatlı sesiyle: |
TİMSAH | "Yardım edeceğim" demiş, "Bilirsin severim seni,
Dost kara günde belli olur hem, öyle değil mi?
Bir yer var ırmağın karşısında inciri, muzu bol,
Ye, iç, yat !.. Bin sırtıma gidelim. Korkma rahat ol." |
KONUŞMACI | Açlıktan ölecekmiş, çaresiz kabul etmiş bu öneriyi
Maymun bir anda timsahın sırtında bulmuş kendini.
Yüzsüzmüş timsah, tam ırmağın ortasında durmuş.
Zavallı maymunun kalbi korkudan küt küt vurmuş. |
TİMSAH | "Karım çok hasta, evde upuzun yatıyor.
Maymun kalbi yerse iyi olur, dedi doktor." |
KONUŞMACI | Bir an düşünmüş maymun bir yalan bulmalı,
Öyle bir yalan ki, ölümden kurtulmalı… |
MAYMUN | "Yaa, çok üzüldüm. Verirdim kalbimi seve seve
Ne yazık yanımda değil, asmıştım onu kurusun diye bir ağaca |
TİMSAH | Timsah kızmış, köpürmüş… Kıyıya dönmüş hemen,
"Koş kalbini al da gel. Karım ölmeden! " |
KONUŞMACI | Maymun durur mu? Fırlamış hemen, çıkmış bir ağaca |
MAYMUN | "Ah aptal timsah!.. Kalpsizsin aynı zamanda
Hiç başkasının mutsuzluğu üzerine mutluluk kurulur mu?
Sen kendine hem aptal, hem de kalpsiz birini bul olur mu? |
