Oratoryo, solo, koro ve çalgı için yazılan, oyun unsurları içermeyen kutsal nitelikteki müzik yapıtıdır. Genellikle barok döneme özgü bir müzik biçimi olarak kabul edilir ve opera gibi sahne performanslarına dayanmaz. Tarihi, 16. yüzyılın ikinci yarısında Roma'da başlayan oratoryo türü, dini ve dramatik unsurları bir araya getirir. Oratoryo terimi, kilisede düzenlenen dini toplantılarda seslendirilmek üzere yazılan Laudi spirituali'lerden gelmektedir.
Farklı ülkelerde ve zaman dilimlerinde pek çok besteci oratoryo eserleri bestelemiştir. Örneğin, Almanya'da Johann Sebastian Bach, İtalya'da Alessandro Scarlatti ve Napoli Okulu'ndan besteciler, Fransa'da Cesar Franck ve Berlioz gibi besteciler bu türde önemli eserlere imza atmışlardır. Modern dönemde ise Gabriel Pierné, Arthur Honegger, Respighi, Debussy gibi besteciler oratoryo geleneğini devam ettirmişlerdir.
Türkiye'de de Adnan Saygun ve Nevit Kodallı gibi besteciler oratoryo türünde eserler vermişlerdir. Özellikle Adnan Saygun'un Yunus Emre Oratoryosu ve Nevit Kodallı'nın Atatürk Oratoryosu gibi eserler, bu türün dinsel konuların yanı sıra farklı temalara da odaklanabileceğini gösterir. Türk oratoryoları batı müziği tekniğiyle bestelenmiş olup, bu alanda da önemli bir yer edinmişlerdir.
