Papatya Falı

Çocukluk falım benim nostalji oldu

Sevıyor sevmiyor
Kolay değildir seni seviyorum demek. Düşünmeden asla söylememek gerek. Seviyorum dediyse yürek, ölene dek sözünde durmak gerek.

Kozasından çıkan bir tırtıl kendisine yuva yapmak için harekete geçer. Yuvasını yapar ve ertesi günü çok güzel bir kelebek olarak uyanır. Muhteşem güzelliğine hayran olur. Mutlulukla uçmaya başlar. Doğanın güzelliklerini görmek için yükseklere uçar. Dağları tepeleri aşar ve yorulur. Dinlenmek için durduğu yerde gözüne uzakta duran bir papatya çarpar. Hemen papatyanın yanına uçar ve papatyanın güzelliğine hayran olur.

Papatyaya uzaktan güzel göründüğünü yanına geldiğinde ise daha güzel olduğu söyleyen kelebek ve papatya arasında bir sohbet başlar. Papatya kelebeğin sözleri üzerine utanır ve çekingen tavrı ile kelebeğe hoş geldin der. Yalnızlıktan sıkıldığını yanına gelerek kendisini mutlu ettiğini söyleyen papatya kelebekten çok hoşlanmıştır. Tabi kelebekte papatyadan...
Gece olduğunda yıldızları seyrederken uyuyakalan papatya ve kelebek birbirlerine aşık olmuşlardır.
Sürekli papatyanın üzerinde uçarak güneşin yakıcı etkisinden korumaya çalışan kelebek papatyaya olan sevgisini ifade etmeye çalışır ve bir türlü bunu söyleyemez. Aynı duyguları yaşayan papatyada sevgisini ifade etmekten çekinir.
Böylece iki sevgili yan yana ama sevgilerini paylaşmadan sürekli sohbet etmişler. Böylece saatler saatleri kovalamış. Günler geçip de, kelebek artık zamanı kalmadığını, gücünün tükendiğini anlayınca, papatyaya dönmüş ve; "Üzgünüm ama senden ayrılmam gerekecek" demiş.
Papatya buna bir anlam verememiş. "Neden" demiş. "Yoksa benim yanımda mutsuz musun?". "Hayır" demiş kelebek. "Bilakis, sen benim hayatıma anlam kattın. Fakat biz kelebeklerin ömrü sadece üç gündür. Ve ben de ömrümü tamamladım. Artık kelebeklerin hiç ölmediği bir yere gitmeliyim."
Papatya bu duruma çok üzülmüş ama yapacak bir şey yokmuş zaten. Kelebek artık hiç gücünün kalmadığını, daha fazla tutunamayacağını fark ettiğinde, son bir gayretle papatyaya "Sevi seviyorum" diyebilmiş ancak. Papatya donakalmış. Sadece "Bende..." diyebilmiş kelebeğin arkasından. Ardından da gözyaşlarına boğulmuş.
İçinden "Keşke onun da beni sevdiğini bilseydim. Keşke onu sevdiğimi söyleyebilseydim." diye geçirmiş. Papatya, sevdiğinin onu sevdiğini bilmeden geçirdiği günlerin acısına dayanamamış. Bir süre sonra yaprakları önce solmuş, sonra da dökülmeye başlamış. Her düşen yaprakta papatya, "seviyormuş" diye geçirmiş içinden.
İşte o günden beri, bunu bilen aşıklar, Sevgililerine soramadıklarını hep papatyalara sormuş:
"Seviyor mu, sevmiyor mu?"