Pardon... Yaptığım iyilikler için, seni kendimden çok düşündüğüm için... Pardon, mutluluğun için elimden geleni yaptığım, yapmaya çalıştığım için... Umutsuzluklarını umuda çevirebilmen için verdiğim destek için, sensiz gecelerde uykusuz kaldığım için... Güzel dileklerle sana davrandığım için... Kocaman PARDON... Güzel gözlerle baktığım için, hakkında yanlış düşünmediğim için, kırmamak için kelimeleri cımbızla çektiğim için, gülmen için palyaço olduğum için, pardon... Hayata dair yaşanan, yaşanabilen tüm güzelliklerin içerisinde bulunmanı temenni ettiğim için, değer verdiğim için, kocaman, PARDON... Bazen öyle durumlar ile karşılaşır ki insan neye uğradığını şaşırır ve duvara tosladığını düşünür... Hiç aklınızda olmayan düşüncelerinize bile konuk olmayan fikirleri bir başka taraftan tarafınıza yansıması tuhaf gelir... Yapmadığın bir şeyi yaptı, ya da yapacaktı diye göstermeleri çok komik... İyilik ve güzellikler beslerken, bir anda dumura uğramak... PARDON demekten başkası gelmiyor aklıma... İnce düşünmemek, argo jargon kullanmak, kendinden başkasını düşünmemek gerek... Öyle mi ? Öyle olmamalı elbet... Ama bazen var ya o bazen insanı zivanadan çıkarıyorlar... Bu kadar basit olmamalı... Bir şeyi, şeyleri yaparken, yaşarken iyi hesap etmeli, ona göre davranmayı bilmeliyiz.. Öyle salaş değil... Sallayayım ya tutarsa... Tutmazsa çark ederim... Öyle yok arkadaş... Öyle yok... Her kesin kendine göre bir onuru bir gururu var... Olmalı... Öyle kolay değil bu işler... Kimsenin kimseyi rencide etmeye hakkı yoktur, olmamalı da... Sapla samanı ayırt etmek gerek... Herkesi aynı kefeye koymamak gerek... Bazı dostluklar faklı olmalı olabilmeli... Hiç düşmanla, dost bir olur mu ? Olmaz elbet... Olmamalı... Uzar gider sayfalar boyu... PARDON...
