Sana, Ey Kutsal Mekan!

Arkamda bir şarkı bırakıyorum giderken…Arkamdakilerin sadece duyup ,içinden söyleyeceği bir şarkı; benim bıraktığımı bilmeden…Bir gün dönersem ; “kime bakmıştınız” diyecekleri bir yerdeyim…

Arkamda bir şarkı birkaç da tel toka bırakıyorum; aynanın önünde kalmış tel tokalar; bir gün birinin şöyle tek eliyle oradan düşürüp atacağı tokalar…Geldiğimde kim bilir ben neleri sıyırıp attım yerlerden…

Kimse benim sabahın erken saatlerinde içine kendimi bırakıp; evimden çok seni sevdiğimi bilmeden yürüyecek o parkelerin üzerinde…

Benden sonra gelen biri öpebilecek mi bastığımız yerleri benim öptüğüm gibi..Ne olursa olsun , ne zaman gelirsem geleceğim her zaman kıskanacağım seni herkesten .

Dudağımın ucuna kadar gelip ,kesik bir nefesle sonlanan bir cümlesin şimdi sen: “seneye_neyse…” …

En çok ağladığım yersin; en çok acıdığım yer; beni hem kusan hem içine çeken yersin sen…Dilediğin kadar acıt canımı yüreğimin en nazik yerinde duracaksın sen.

Bir kadın evinden giderken , sıcak bıraktığı yatağını nasıl kıskanırsa gelecek her hangi birinden , öyle kıskanıyorum seni…

Sadece seni hayal ederek uyuduğum çok gece oldu ; sana gelirken arkamda bıraktığım çok şey oldu ; sana geldiğim için beni arkada bırakan sevgili oldu ; seni anlayamadığı için büyünü sisli ve pis bir sokak gibi görenler oldu … Ama ben şimdi senin içindeyim solumaya doyulmaz havanla; tertemiz… Emeklemeye başladığım yersin sen ; büyük adımlarla emeklemeyi öğretmeye geleceğim yersin…

Şimdi yürüyerek başka yerlerde soluklanmaya gidiyorum; git gide yaklaşıyorum kapılarına,hissediyorum.ben gözlerimi kapatıp kendimi sana ve adımlarıma bırakırken ,gizlice ,içimden biliyorum kapıya yaklaştığımı…

Sırlarımı ve seninle yaşadığım her şeyi ikimize sakla “alt sahne” ; ellendim , ayaklandım , soluklandım; gitme vaktim yaklaşıyor dostum
alıntı

"Bir puslu sabahta, ardımda bir siluet bırakıyorum. Ayrılırken, kalbimde yankılanan bir melodi, sadece benim bildiğim bir sır. Bir gün geri dönersem, tanıdık yüzlerin yabancı bakışlarıyla karşılaşacağım, "Buraya kim gelmişti?" sorularıyla dolu bir sessizlikte.



Ardımda, dağılmış anılar ve yarım kalmış cümleler bırakıyorum. Aynanın kenarında unutulmuş bir fısıltı, bir gün bir başkasının umursamazca savuracağı bir hatıra. Döndüğümde, kim bilir hangi izleri silip süpürmek zorunda kalacağım, hangi kırık parçaları bir araya getireceğim.

Kimse bilmeyecek, sabahın ilk ışıklarıyla yalnızlığımın yankılandığı o soğuk parkelerde, sana olan özlemimle nasıl yürüdüğümü. Evimden çok seni sevdiğim o anları, sadece ben bileceğim.

Benden sonra gelen biri, bastığım o yerleri benim gibi öpebilecek mi? Ruhumun derinliklerine işleyen o aşkı hissedebilecek mi? Ne olursa olsun, ne zaman gelirsem geleyim, seni herkesten kıskanacağım.

Dudaklarımda yarım kalmış bir cümle, bir veda busesi gibi asılı kalıyorsun şimdi. "Belki bir sonraki sefere..."

En çok ağladığım, en çok yaralandığım, hem iten hem çeken bir girdapsın sen. Dilediğin kadar acıt canımı, ruhumun en hassas köşesinde saklayacağım seni.

Bir kadın evinden ayrılırken, sıcak yatağını nasıl kıskanırsa, öyle kıskanıyorum seni. Benden sonra gelecek her dokunuştan, her bakıştan.

Sadece seni düşünerek geçirdiğim sayısız gece oldu. Sana gelirken geride bıraktığım çok şey oldu. Seni anlamayanların, büyünü sisli bir sokak gibi görenlerin arasında, sana geldim. Şimdi, solunmaya doyulmaz havanla, tertemiz bir nefes alıyorum.

Emeklemeye başladığım yerdesin, büyük adımlarla yürümeyi öğrenmeye geldiğim yer. Şimdi, başka diyarlarda soluklanmaya gidiyorum. Kapılarına yaklaşıyorum, hissediyorum. Gözlerimi kapatıp kendimi sana ve adımlarıma bırakırken, içimde bir fısıltı, kapıya yaklaştığımı söylüyor.

Sırlarımızı ve seninle yaşadığım her şeyi sakla, "gizli bahçe". Dokundum, yürüdüm, soluklandım. Gitme vaktim yaklaşıyor, sevgili sırdaşım."