...SAKLI CeNNeT__
♥ Pєяναηє Döηєя Aşk ♥
Sana giden yollar kumla doludur…
“Misafirlerin bassın” diye yarışır taneleri.
Misafirlerin ki; ak, pak… Gün ışığı renginde...
Sana bir kere varmak, hayallerinin sonudur.
O ümitle şenlenir, fakir kalp haneleri.
Kalpleri ki, onların, senin sevgin renginde…
O kalplerde fırtına vuslatınla durulur!
Sana giden yollar, yolcuya hayran…
Bir yolcu ki, cennet, hemen peşinde!
Ruhu, bin kanatlı kuş… Azmi, polattan!
Ötelerden haber var; tavrında, gülüşünde.
Bir huzur ki, tadından bıkanlar nadan!
Bir huzur ki, bin huzur, saklanıyor içinde…
Bir huzur ki, mutluluk, orada sıradan!
Bir yolcu ki, cennet, hemen peşinde!
Ruhu, bin kanatlı kuş… Azmi, polattan!
Ötelerden haber var; tavrında, gülüşünde.
Bir huzur ki, tadından bıkanlar nadan!
Bir huzur ki, bin huzur, saklanıyor içinde…
Bir huzur ki, mutluluk, orada sıradan!
Sana giden yollar, bitmez geliyor…
Mesafeler mi kandırır, benim aklımı?
Vuslatın gökkuşağı, varılmaz geliyor…
Benim kararmış kalbim, senden saklı mı?
Utancım gardiyandır, ayağım bağlar:
“O yol, temizler yolu… Seni alır mı?”
Pişmanlığım yüklense, dağılır dağlar:
Halin rezilden rezil… O’na yakışır mı?
Mesafeler mi kandırır, benim aklımı?
Vuslatın gökkuşağı, varılmaz geliyor…
Benim kararmış kalbim, senden saklı mı?
Utancım gardiyandır, ayağım bağlar:
“O yol, temizler yolu… Seni alır mı?”
Pişmanlığım yüklense, dağılır dağlar:
Halin rezilden rezil… O’na yakışır mı?
Sana giden yollar, beni de alsa…
Savrulan kumlardan bir zerre, benim!
Yolcuların bastığı, bir tane benim!
Manan alsa götürse, gayrı ne varsa…
Masivada takılmış, bir kul da benim.
Sultanım merhametin, bana umuttur…
Tekbirler, “Lebbeyk”ler bir kez çınlasa…
Ruhum kanatlanıverir, dünya da durur.
Azrail, emanetin o anda alsa…
Sanmam bedenimden bir “ah” duyulur.
Ahmet Ay..
Savrulan kumlardan bir zerre, benim!
Yolcuların bastığı, bir tane benim!
Manan alsa götürse, gayrı ne varsa…
Masivada takılmış, bir kul da benim.
Sultanım merhametin, bana umuttur…
Tekbirler, “Lebbeyk”ler bir kez çınlasa…
Ruhum kanatlanıverir, dünya da durur.
Azrail, emanetin o anda alsa…
Sanmam bedenimden bir “ah” duyulur.
Ahmet Ay..
