Şimdi diyelim ki sen oğlunu bana yollamadın, ben de çocuğuna bakmadım. Oğlun evde oturmuş, "Annem babam beni neden postalamıyor?" diye düşünüyor. Belki de kendini önemsiz hissediyor. "Acaba beni sevmiyorlar mı?" diye iç geçiriyor. Sonra bir bakmışsın, oğlun evden kaçmış, sirkte palyaço olmuş. "Beni postalamadılar, ben de kendimi eğlence sektörüne attım" diyor. 
Bir de senin bu "tehtit" meselen var. Bak, bu kelimeyi öyle bir kullanmışsın ki, artık her yerde duyuluyor. Sosyal medyada trend oldu. İnsanlar birbirine "Tehtit ediyorum ha!" diye mesaj atıyor. Senin adın "Tehtit Abi" veya "Tehtit Abla" olarak çıktı bir kere. Artık herkes seni bu lakapla tanıyor. Mahallede yürürken çocuklar arkandan "Tehtit Abi geliyor, kaçın!" diye bağırıyor. 
Bir de bu işin uluslararası boyutu var. Diyelim ki senin oğlunu yurtdışına göndermeye kalktın. Pasaport mu alacaksın? Vize mi gerekecek? Oğlun uçakta tek başına seyahat edebilecek mi? Yoksa hostesler mi bakacak? "Buyrun, bu koliyi alın, içinde bir çocuk var" mı diyeceksin?
Hem, bu işin bir de hukuki boyutu var. Çocuğunu postalamak yasal mı? Yoksa çocuk haklarına aykırı mı? Bir de oğlun büyüyünce sana dava açarsa, "Beni kargo kolisi gibi gönderiyordunuz" diye, ne yapacaksın? Mahkemede hakim sana "Tehtit Abi, bu ne halt?" diye sorarsa, ne cevap vereceksin?
Neyse, bu kadar komedi yeter. Sonuç olarak, bu işi barışçıl bir şekilde çözelim. Çocuklar için anlaşalım, oğlunu kargolamayalım, ben de çocuğuna bakarım. Hem sen de "tehtit" kelimesini bırak, dilimize yeni bir karmaşa sokma. Tamam mı? 
Yoksa oğlun palyaço olur, sen "Tehtit Abi" olarak tarihe geçersin, ben de bu yazıyı yazarken kahkahalarla kendimden geçerim. Seçim senin!
