Anmalar....anımsamalar..yad etmeler dedik...dedik de kimilerini anmak için yürek...kimilerini anmak için cesaret olmalı insanda...kimilerini anmak içinse kocaman bir insan sevgisi taşımalı yüreği...
sevdalıyı anarız hani terk eden..eeeeeee.yürek ister...gönül yarası bir dalar ki adama sormaaa gitsin..
benim gibi çokkkk sevdiğiniz ,yarenim dediğiniz,kara gözlünüz,ak saçlınız,tombul yanaklınız..sevdanız...sırdaşınız....akıl hocanız giderse ...sizi terk ederse..işte bunun için insanda mangal gibi yürek lazım...anmaya cesaret lazım...o acı öyle bir şamar atar ki her seferinde...o nasıl bir yangıdır ki hiç sönmez....
kimden mi bahsediyorum..BABAMDAN...onunla başlayayım dedim anmalara..o ki benim için varlığı ile yegane bir insan..insansam onun sayesinde.....sevmeyi biliyorsam onun sayesinde...hakka saygı onun sayesinde......yani ne bileyim..bildiğim her şey diyelim mi....o benim hayat öğretmenim...o benim kınalı kuzum..o benim canımmmmm.can yoldaşım....
yanımda değil tabiii...bir trafik kazasında verdim onu ellere...eller diyorum hala onu o haliyle düşünmek istemediğimden....seni nasıl özledim bir bilsen....bir bilsen babammmm..oradan çıkıp gelesin ve bana sarılasın gelir...eskisi gibi yanaklarımı okşayasın..ve ben burdayım...sana söz verdiğim gibi.hiç gitmedim diyesin gelir...
gelsen de parmak arası sigarama karışsan...gelsen de bir bardak soğuk birama kızsan...ya da ben yine geç gelsem eve...işte .desen sen de beni bekler bir halde...işte geldi evin adamı....
seni çok özledim babam..bu aralar uğramaz oldun..hiç olmazsa rüyalarıma bari konuk olsan...o tombul yanaklarından öpsemmm...öpsemmm...öpsemmm...doymasam
sevdalıyı anarız hani terk eden..eeeeeee.yürek ister...gönül yarası bir dalar ki adama sormaaa gitsin..
benim gibi çokkkk sevdiğiniz ,yarenim dediğiniz,kara gözlünüz,ak saçlınız,tombul yanaklınız..sevdanız...sırdaşınız....akıl hocanız giderse ...sizi terk ederse..işte bunun için insanda mangal gibi yürek lazım...anmaya cesaret lazım...o acı öyle bir şamar atar ki her seferinde...o nasıl bir yangıdır ki hiç sönmez....
kimden mi bahsediyorum..BABAMDAN...onunla başlayayım dedim anmalara..o ki benim için varlığı ile yegane bir insan..insansam onun sayesinde.....sevmeyi biliyorsam onun sayesinde...hakka saygı onun sayesinde......yani ne bileyim..bildiğim her şey diyelim mi....o benim hayat öğretmenim...o benim kınalı kuzum..o benim canımmmmm.can yoldaşım....
yanımda değil tabiii...bir trafik kazasında verdim onu ellere...eller diyorum hala onu o haliyle düşünmek istemediğimden....seni nasıl özledim bir bilsen....bir bilsen babammmm..oradan çıkıp gelesin ve bana sarılasın gelir...eskisi gibi yanaklarımı okşayasın..ve ben burdayım...sana söz verdiğim gibi.hiç gitmedim diyesin gelir...
gelsen de parmak arası sigarama karışsan...gelsen de bir bardak soğuk birama kızsan...ya da ben yine geç gelsem eve...işte .desen sen de beni bekler bir halde...işte geldi evin adamı....
seni çok özledim babam..bu aralar uğramaz oldun..hiç olmazsa rüyalarıma bari konuk olsan...o tombul yanaklarından öpsemmm...öpsemmm...öpsemmm...doymasam
