Servet Sevgi ve Huzur

Vaktiyle üç kişi bir evin kapısını çalar.
Kapıyı evin erkeği açar ve aralarında şu konuşma geçer:
Biz Tanrı misafiriyiz, ancak evinize sadece birimiz girebilir.
Tercihi siz yapacaksınız.Karar sizin”.
İsimlerinizi bağışlar mısınız,önce bir tanışalım​

Fakir olan ailenin reisi Servet olanınız gelsin deyince,
Kapının arkasında konuşmaları işiten
ve evde huzur yüzü görmeyen hanımı söze girer:
Bugüne kadar şu dünyada bir günüm huzurlu geçmedi.
Huzur hanginiz ise o gelsin,” der.
O arada olanlardan habersiz,
mutfakta gözyaşları içinde bulaşıkları yıkayan evin gelini,
bunalmış ve duygulanmış haliyle alnındaki terleri koluyla silerken
yüksek sesle içini döker:
Nedir bu çilem benim Allahım…
Koskoca on yıl geçti,
bir gram sevgi yüzü görmedim bu evde.
Yazık değil mi bana…”der…
Kayın pederi ile kapıda bulunan kaynanası,
gelininin sesini işitince “yüreği dağlanır” ve dayanamaz:
Yok yok beyler, ismi Sevgi olan hanginizse
o gelsin.”
Son kararı işiten misafirlerin, üçü birden kapıya​

Bu durum karşısında ailenin reisi beyefendi itiraz eder:
Hani biriniz gelecekti?”
İçlerinden biri söze girer:
Beyefendi; ismi Sevgi olan, bizim liderimizdir.
O, nereye biz oraya…Ayrılmamız​

Sevginin olmadığı eve; “servet” de girmez, “huzur” da…
Sevginin girdiği eve “servet” de girer
huzur” da…​