Siirler

KAPATIYORUM GÖZLERİMİ SONSUZLUĞA...


Kapatıyorum gözlerimi sonsuzluğa...
Tek bir anı bırakmadan
Yokluğundan yapılmış bu kenti siliyorum...
İçimin unutulmayan yüzü!
Sen hiç anlamadın gözleri sensiz kızı...
İçi seninle dolup taşan
Varlığına ağrılar büyüten
Bu çaresizi hiç anlamadın!...
Bu kentte yaşamak ölüm kadar yalnızlıktı bana
Olmayanı hayalimde görürdüm,
Olanlarsa hep uzağımda...
İşte ben de gidiyorum;
Uzağındayken daha da uzağına...
İçimin çoğunluğu doludur seninle...
Bendeki seni anlatamaz sözlerim ama,
Sensiz kere sen varsın içimde!
Ne kadar sensizsem
O kadar senle doluyum işte!...
Düşünce değil
Ben her daim seni yaşarım buralarda...
Oysa şimdi
Kapatıyorum gözlerimi sonsuzluğa...
Dayanma gayretim çok ama,
Çarem yok!
Kalbim delik,deşik!
Mıhlanıp kaldığın sol yanımda
Sancılar şiddetini arttırdı...
Sabahladığım her gecenin sonunda
Seni bugün de sevebileceğim diye şükrediyorum,
Mevla’ya senin için dua sunacağım’’diye akşama varıyorum..
Bekliyorum;kapı eşiğinden girecek ölüm meleğini...
Kapatıyorum gözlerimi sonsuzluğa…
Boydan boya uzandığım ölüm döşeğinden
Her defasında doğruluyorum;
Musalla taşı soğukluğuyla...

ZEHRA ÖNER

Rabbİm
Aşkın aldı benden beni,
seviyorum Rabbim seni !
Senin sevgin,pek tatlıymış,
seviyorum Rabbim seni !

Ne varlığa sevinirim,
ne yokluğa yerinirim.
Aşkın ile zevklenirim,
seviyorum Rabbim seni !

Emrettin ibadetleri,
medhedin iyi halleri,
verdin sonsuz ni,metleri,
seviyorum Rabbim seni !

Ne nankör nefsim var aceb,
zevk için,bana kıyar hep !
Ben hakiki zevki buldum,
seviyorum Rabbim seni !

İbadeti güzel yapmak,
dünya için de çalışmak,
gece gündüz işim çünki,
seviyorum Rabbim seni !

Sevmek lafla olmaz hilmi,
Rabbim,çalışınız dedi.
Halindende anlaşılsın ;
seviyorum Rabbim seni !

İslam düşmanları nice,
çatıyor dine sinsice.
Durursan doğrumu olur,
seviyorum Rabbim seni !

Aşık tenbel oturur mu ?
Ma'şüka toz kondururmu ?
Düşmanı sustur da,söyle :
Seviyorum Rabbim seni !

SENSİZLİĞİN İÇİNDEKİ BEN!..

Ah bu ben, artık ben olmaktan sıyrılıyor.
Sensizliğin içinde artık sen de yoksun ben de yokum..
Yokluğun içindeki yeniden diriliş, ölüme susadı..
Olmayan bir çölde, olmayan bir zamanda yaşamanın ölmek olduğunu hissediyor ta derinlerden..
Ne sen gelmişsin yüreğime ne de ben sana gitmişim.
Ne de ölmeye mahkum yürek iklimlerinde bu aşk dirilmiş.
Hep sonbaharı müjdelermiş de haberimiz yokmuş.

Ah bu ben, artık ben olmaktan sıyrılıyor..
Umudun çantasını alıp sessizce çekip gidiyor.. Uzaklara çok uzaklara..
Kim bilir hangi zamana, hangi mekana?
Götürdüğü yerlere yüreği alışacak mı bakalım?
Yoksa farkında olmadan yüreğinin istediği yere mi gidecek bilinmez..
Aç susuz kalacak belki..
Belki de hiçbir mekanda mekan tutamayacak.
Rızkı veren Allah’a sığınacak sadece..
Değil mi ki yüreklerin kalplerin açlığını da ‘O’ bilir..
Ve bu açlığı susuzluğu ‘O’ndan başkası gideremez.

Ah bu ben,artık ben olmaktan sıyrılıyor,
Sensizliğin içinde sen’in varlığının var olması için hep dua ediyor,
Kendi benliğindeki sen’i yok ederek.
Geçmişin geçmişliğini bir tarafa bırakıp,
Geleceğin umut ışığını da yanına alarak ,
‘Keşke’lerin kağıda yazılan harflerini parçalıyor..
Kışa doğru uzanıyor yolculuğu..
Bir kardelen olmanın savaşını veriyor toprak altında ‘bekleneni’ bekleyerek
Yusuf’un zindanda çilesi gibi.
Züleyha’nın aşkını veren AŞKIN SAHİBİNE sabrın ve takvanın çilesiydi bu...
Yusuf belki de bununla Yusuf oldu ,güzeller güzeli Yusuf!..
Bir kardelen gibi zindanda bekledi ..
Ve sonra AŞKIN SAHİBİ ona beklediğini bekletmeden verdi.
Beklediğinden daha güzel, daha inançlı bir Züleyha’yı sundu vuslatla birlikte.
Bir kardelen misali yarıp geçti AŞK İMTİHANINI takvayla ve sabırla..


Ah bu ben ,ben olmaktan sıyrılıyor.
Şimdilerde bilinmeyen ama O’nun bildiği bir kişiyi düşünüyorum.
Benim olmasını istediğim bir Yusuf’a Züleyha olmanın çabasını vererek.
Kozanın içindeki kelebek gibi,
Önce kendi kabuğumda olgunlaşacağım,
Neden sonra kabuğumu kırıp, özgürlüğün sırrına ereceğim.
Yorulduğumda beni kucağına alacak, güzelliğiyle, kokusuyla beni kendine çekecek,
Bir gülün tenine dokunacağım sonra.
Görenler kelebeğin gül ile buluşmasını hayretle seyredecek ..
her şeyi mükemmel bir düzen içerisinde yaradan ALEMLERİN RABBİNİ düşünerek..

(yürek kalemimden..)

Tevfizname-1

Bir işi murad itme
Olduysa inad itme
Hak’tandır o, reddetme
Allah görelim n’eyler
N’eylerse güzel eyler

Hiç kimseye hor bakma
İncitme, gönül yıkma
Sen, nefsine yan çıkma
Allah görelim n’eyler
N’eylerse güzel eyler

Erzurumlu İbrahim Hakkı

Tevfizname-2

Gönlün Hakk’a perg eyle
Takdirini derk eyle
Tedbirini terk eyle
Allah görelim n’eyler
N’eylerse güzel eyler

Hoş sabr-ı cemilimdir
Takdir-i kefilimdir
Allah ki vekilimdir
Allah görelim n’eyler
N’eylerse güzel eyler

Her dilde anın adı
Her canda anın yadı
Her kuladır imdadı
Allah görelim n’eyler
N’eylerse güzel eyler

Naçar olacak yerde
Nagâh açar ol perde
Dermân eder ol derde
Allah görelim n’eyler
N’eylerse güzel eyler

Az ye az uyu, az iç
Ten mezbelesinden geç
Dil gülşenine göç
Allah görelim n’eyler
N’eylerse güzel eyler

Geçmişle geri kalma
Müstakbele hem dalma
Hâl ile dahi olma
Allah görelim n’eyler
N’eylerse güzel eyler

Her dem, anı fikr eyle
Zirekliği koy şöyle
Hayranlığı bul söyle
Allah görelim n’eyler
N’eylerse güzel eyler

Gel hayrete dar bir yol
Kendin unut, anı bul
Koy gafleti, hazır ol
Allah görelim n’eyler
N’eylerse güzel eyler

Her sözde nasihat var
Her şeyde zinet var
Her işte ganimet var
Allah görelim n’eyler
N’eylerse güzel eyler

Her söyleyeni dinle
Ol söyledeni anla
Hem eyle kabul-i canla
Allah görelim n’eyler
N’eylerse güzel eyler

Vallahi güzel etmiş
Billlahi güzel etmiş
Allah görelim n’etmiş
Ne itmişse güzel etmiş

Erzurumlu İbrahim Hakkı



Tevfizname-3

Hak, şerleri hayr eyler
Zannetme ki gayr eyler
Ârif anı seyr eyler
Allah görelim n’eyler
Neylerse güzel eyler

Sen, Hakk’a tevekkül kıl
Teslim ol ve rahat bul
Her işine razı ol
Allah görelim n’eyler
N’eylerse güzel eyler

Deme şu niçün şöyle
Yerindedir ol öyle
Bak sonuna, seyr eyle
Allah görelim neyler
N’eylerse güzel eyler

Sen adli zulüm sanma
Teslim ol, oda yanma
Sabr eyle sen, usanma
Allah görelim n’eyler
N’eylerse güzel eyler

Hakk’ın olacak işler
Boşdur gâm ü teşvişler
Ol hikmetini işler
Allah görelim n’eyler
Neylersegüzel eyler

Erzurumlu İbrahim Hakkı

Benİ Kalbİmİn Ellerİne Birakma
Beni kalbimin ellerine bırakma Ya Rabbi…
KALBİM Kİ KÖRDÜR istediğinden gayrısına…
İstediğinin hayır mı yoksa şer mi olduğuna…
Beni kalbimin ellerine bırakma Ya Rabbi..
Kalbimin elinden çektim çekeceğimi yıllarca…


Şimdi dönüp içimde bir karanlık görüyorsam
Ve bu karanlığın korkusuyla
AYDINLIK SANDIGIM HER KÜÇÜK YILDIZBÖCEĞİNE KOŞUYORSAM
Bunu acizliğimin duası say Ya Rabbi
Cahilliğimi bağışla
Ve ihtiyacı neyse onunla nimetlendir kalbimi…



Gözümün pınarında her daim yaş hazır bekliyor.
Yürek sanki bir açık yara, ne değse sızım sızım sızlıyor.
Canı yanınca feryad ediyor insan
Canı yanınca yanında kim varsa ona uzanıyor
Şifa senin elindedir Ya Rabbi.
Yanlış adreslerden çevir adımlarımı

DENENMİŞ YALNIŞLARLA YENİDEN YALNIŞA DÜŞÜRME BENİ..
Ben külhanbeyi cümlelerini çok kurdum
Külhanbeyliğine soyunup
kul olduğumu hatırladığım yollarda çokça yoruldum
Şimdi birkaç hayat yaşamışçasına yorgun
Birkaç hayat yaşamışçasına bitiksem
Suçlu aramaya ne hacet
suçlusu benim
Ben hem kendi hayatımın

HEM YİTİRDİĞİM ZAMANIN KATİLİYİM.
Şimdi ben adına herşeyimi tüketmiş kapında duruyorum
Bir aralasan rahmet perdeni diye dua dua bekliyorum
Ne hakkım var istemeye ne yüzüm biliyorum
Lakin senin keremine sınır konmaz.
Senin rahmetin öyle bir deryadır ki
benim günahlarım ona bent olmaz.

Affet Ya Rabbi
Affınla yeniden yeşert kalbimi…
Affet Ya Rabbi
İSRAF ETMEME İZİN VERME KENDİMİ.

Namaz kılmayanlar kafir değildir, ama kafirler namaz kılmaz. ( Numan Bin Sabit )
!..İslam için öleceksem ey kılıçlar alın canımı..!
...Fatıman oLmaya geLdik Ya ResuLAllah...
Kızımın örtüsü batmakta reziLin gözüne Acırım tükrüğe biLLahi tükürsem yüzüne...!

(Mehmet Akif Ersoy)