Sinemde bir sessizlik var, hangi vakitten korkar…

Senden sonra

Hiç bir şey

Eskisi gibi olmadı

Yapabileceğime

Kani olmam dahi

Beni bana bırakmadı

Derin bir sessizlik ve

Hüzün hâkim oldu,

Yalnızlık kırılan

Umutları toparlayamadı







Demek ki yanılmışım

Zan içinde

İtham etmeye kanmıştım

Hiç dinlemeden,

Haklı olacağını

Düşünmeden kırmıştım

Gözlerin bakarken

Ve hatta sukut ettiren

Kanı görünürken

Sen sabırla sırlaşmıştın


Bir kelam etmedin

Asabiyet içinde

Nefeslendiğimi bilendin

Ne kadar yanlış

Ve hatalı yanlarımı

Görmezden gelmiştin

Ama ben demek ki

Çok bencil ve acizdim,

Nefsime uydum ve

Kalbini dinlemedim







Sen, sessizce gittin

Ben hala hiddet içinde

Etrafıma bakarken

Kırıp, parçalarken,

Sen gözyaşlarına

Refakat ettin, seslenmedin

Edebin ve nezaketin

Her veçhesi senden

Sudur ederken demek ki

Ben hiç göremedim







En çok içime işleyen

Henüz kapıdan

Çıkmamışken, dönüp

Bin hüzün içinde

Gözlerime bakmıştın,

Kim bilir o an

Neler anlatmıştın

Fakat kalp katılaşmıştı,

Hırsın ve hıncın

Esaretine boyun bükmüştü,

Sonra ayrılmıştın


O an ve sonra

İçime işleyen zaman

Neler anlatmıştı bana

Evet, beşeri ve bedevi

Yönlerim ne kadar aşikâr

Ve ayan olan kabalıktı

Şimdi yalnızlığın hüzün

Sokaklarında nefeslenirken,

Yalnızca kendime acıyor

Ve hayıflanıyorum


Mustafa CİLASUN