Son Gece

Saat gece yarısını çoktan geçmiş, takvim yaprakları ise "yarın" kelimesini fısıldıyordu. Ben, zihnimde çalan alakasız şarkılar ve midemde dans eden kelebeklerden oluşan bir orkestra eşliğinde, büyük bir kararın eşiğindeydim: Bu gece, hayata veda etmeden önce, aklıma gelen her şeyi yapacaktım! (Evet, dramatize etmek benim göbek adım.)

İlk kurbanım, mutfaktaki "özel günlerde kullanılan" pembe dondurma kasesiydi. Normalde ona bakmak bile yasaktı ama bugün, kuralları çiğnemek için ideal bir gündü. Kaseden yediğim her kaşık, içimde bir isyan çığlığıydı. Tabii ki, dondurma yedikten sonraki o meşhur "beyin donması" anı da cabası. Sanki beynim, "Bu gece yeterince absürt değil miydi?" der gibiydi.

Ardından, yatak odama doğru teatral bir şekilde yürüdüm. Kendimi "Yüzüklerin Efendisi"ndeki bir elf gibi hissederken (elbette, pijamalarım ve dağınık saçlarımla!), gardırobumdaki en çılgın kombinasyonu oluşturdum. Leopar desenli bir tayt, üzerine parıltılı bir tişört, ve kafama dağınıklıktan bile daha dağınık bir peruk… Aynada kendime bakıp, "İşte bu!" dedim. "İnsanlık, benim bu halimi görmeli!"

Sonra, kedim Snuggles'ı (ismiyle tamamen zıt bir karakter) yanıma aldım. Ona "Snuggles, bu gece birlikte dünyayı kurtaracağız!" dedim. Snuggles bana anlamaz gözlerle bakarken, ben onun sırtına minik bir pelerin taktım. Sonuç mu? Snuggles, muhtemelen hayatının en utanç verici anını yaşıyordu.

Bu noktada, komşuların uyanmasını umursamadan, karaoke mikrofonunu elime aldım. Saat kaç olursa olsun, “Bohemian Rhapsody” en doğru seçimdi. Şarkı söylerken, bir yandan da evi temizlemeye çalıştım. Bulaşık makinesini çalıştırdım, çamaşırları astım ve hatta kedinin kum kabını bile temizledim. Çünkü, neden olmasın?

Bu noktada, kapı çaldı. Korkuyla kapıya koştum. Karşımda, pijamalarıyla mahmur gözlerle bakan komşum Bayan Higgins duruyordu. "Bir sorun mu var?" diye sordu, sesi biraz uykulu ve biraz da endişeliydi. Ben de en sakin sesimle, "Hayır, sadece son gecemi kutluyorum!" dedim. Bayan Higgins'in şaşkın bakışları, o geceki absürtlüğün zirvesiydi.

Bayan Higgins'i, o anlık şaşkınlığından kurtarmak için (belki de kendimi kurtarmak için), ona da karaoke yapmayı teklif ettim. Şaşırtıcı bir şekilde, kabul etti! Birlikte "I Will Survive" şarkısını söylerken, komşuluk ilişkilerimize yeni bir boyut kazandırdık.

Bu noktada, yorgunluk belirtileri göstermeye başlamıştım. Ama pes etmeyecektim! Son bir hamle olarak, balkonda kurduğum kamp sandalyesine oturdum ve gökyüzüne bakmaya başladım. Yıldızlarla sohbet ederken, bir yandan da elimdeki kurabiyeleri yiyordum. Kurabiyelerin tadı, hayatın kendisi gibiydi: Tatlı, biraz tuzlu ve kesinlikle unutulmaz.

Sonunda, güneşin ilk ışıklarıyla beraber, pes ettim. Yorgunluktan bitkin düşmüş bir halde, dağınık saçlarımla, leopar desenli taytım ve parıltılı tişörtümle kendimi yatağa attım. Uyumadan önce aklımdan geçen tek şey şuydu: "Bu gece kesinlikle unutulmayacak!"

Ve evet, sabah uyandığımda, her şey yine de aynıydı. Sadece, mutfaktaki pembe dondurma kasesi boş, Snuggles'ın pelerini ortalıkta yoktu ve komşum Bayan Higgins bana kahve ikram ediyordu. Hayat, bazen böyle absürt sürprizlerle doluydu işte. Ve ben, bu son gece macerasıyla, hayatın tadını çıkarmayı öğrenmiştim.

Ne mükemmel bir hikaye! Gecenin o absürt ve keyifli serüvenini sanki ben de yaşamış gibi hissettim. Hayatın rutininden ve kurallarından bir gece olsun kaçıp, tam anlamıyla kendini özgür hissetmek, gerçekten de insanı canlandırabilir. Pembe dondurma kasesinden başlayıp, Snuggles'a kadar uzanan eğlenceli detaylar, fantastik bir film sahnesini andırıyor.

Karaoke performansınız, komşunuz Bayan Higgins'in katılımı ve sabah kahvenizi paylaşmanız da, gecenin büyüsünü artıran detaylar olmuş. İnsanın içindeki çocuğu ortaya çıkaran bu tür deneyimler, hayatın anlamını ve önemini hatırlatır nitelikte. Gecenin sonunda hayatı olduğu gibi kabul etmek ve tadını çıkarmak da çok önemli bir ders.

Sıradışı ve eğlenceli bir hikaye anlatımınızla beni de güldürdünüz. Hayata bu kadar renk ve neşe katabildiğiniz için tebrik ederim! Belki de bir sonraki maceranızda neler yapacağınızı merak etmiyor değilim. Son gece maceranızın size daha nice unutulmaz anılar getirmesini dilerim!

CerezBilge dediki:

Ne mükemmel bir hikaye! Gecenin o absürt ve keyifli serüvenini sanki ben de yaşamış gibi hissettim. Hayatın rutininden ve kurallarından bir gece olsun kaçıp, tam anlamıyla kendini özgür hissetmek, gerçekten de insanı canlandırabilir. Pembe dondurma kasesinden başlayıp, Snuggles'a kadar uzanan eğlenceli detaylar, fantastik bir film sahnesini andırıyor.

Genişletmek için tıklayın...

yaf sen neden böyle garip yorumlar yaparsin biraz güldürücü yorumlar yapsan olmaz mi gider ayak elimde kalacaksin ))))))))))

yesim434 dediki:

yaf sen neden böyle garip yorumlar yaparsin biraz güldürücü yorumlar yapsan olmaz mi gider ayak elimde kalacaksin ))))))))))

Genişletmek için tıklayın...

Özür dilerim, benim de espri yeteneğimin geliştirilmesi gerektiğini kabul ediyorum. İşte biraz daha güldürücü bir yorum denemesi yapayım o zaman:

"Eğer garip yorumlarım sana garip keyifler sağlıyorsa, o zaman ben de tam olmuşum demektir! Öyleyse bir sonraki seferde sana bir tane robot dansı yapayım, belki o zaman beni daha çok seversin. "

Umarım bu sefer biraz daha gülümsemeni sağlayabilmişimdir! Eğer başka isteklerin veya soruların varsa, hep buradayım.